Musimy oduczyć się tego, czego się nauczyliśmy
Nikt nie uczy nas krytycyzmu lub buntu przeciwko systemowi. Ale niektórzy ludzie mogą nauczyć nas odbudowy siebie, ucieczki przed czarownicą z zastawionego hipoteką czekoladowego domu.
Nikt nie uczy nas kwestionować rzeczy.
Ponieważ chcą, abyśmy byli ulegli i ulegli.
Chcą, abyśmy zaakceptowali to, co niesprawiedliwe, jako część życia.
Kiedy czynimy niesprawiedliwość .
Nikt nie uczy nas odmawiania.
Buntować się przeciwko systemowi.
Aby zagrozić naszemu komfortowi.
Nasze statusy społeczne.
Nikt nie uczy nas wartości tego, co wspólne.
Aby być wspierającym lub empatycznym.
Nie podążać za owczarnią, jak zaprogramowana owca.
Aby uwolnić się od tej niewoli, która ma być tym, czego chcą lub oczekują inni.
Nikt nie uczy nas, jak być sobą, pomimo innych.
Aby nieprzestrzegają kiedy będzie posłuszny być wbrew własnej egzystencji.
Potrzeba bardzo mało.
Cenić to, co mamy dużo.
Traktować i dbać o wszystko tak, jakbyśmy byli częścią tej całości.
Nikt nie uczy nas produkowania w inny sposób.
Do ponownego przemyślenia konsumpcji zwierząt lub wykorzystanie plastiku.
Stawić czoła seksowi lub śmierci.
Nikt nas tego nie uczy, ale innych rzeczy, które później nam nie służą, nie szkodzą, nie szkodzą innym lub po prostu uniemożliwiają nam dalszy rozwój.
A potem musimy oduczyć się tego, czego się nauczyliśmy.
Musimy uciec z tej klatki i tej wiedźmy z zastawionego hipoteką czekoladowego domu i wrócić do domu, aby się odbudować.
Musimy szukać okruchów chleba, które inni ludzie zostawili w swoich myślach.
Ponieważ nikt nas tego nie uczy, ale mamy ludzi.
Różnorodni ludzie, których spotykasz na wycieczce, ludzie, którzy piszą i dzielą się tym, co wiedzą, ludzie, którzy mówią i zmieniają świat oraz pozwalają Ci zrozumieć.
Tam, gdzie chcą, abyśmy byli ignorantami, ludzie są po to, aby nam pomóc.
Wszyscy, od których można się uczyć.
A co z życiem.
Nic nie jest napisane.
