Dlaczego zachowujemy się jak nasze matki (lub ojcowie)?
Jeśli nie chcemy powtarzać postaw naszej matki / ojca z naszymi własnymi dziećmi, musimy przeprogramować toksyczne doświadczenia naszego dzieciństwa.
Kiedy rodzą się nasze dzieci, kiedy kołyszemy nasze dzieci, matkom i ojcom przytrafia się dość dziwne zjawisko . Niemal nie zdając sobie z tego sprawy, zaczęliśmy nucić te same piosenki i kołysanki, które śpiewali nam jako dzieci.
Chociaż spędziliśmy kilkadziesiąt lat nie myśląc o tych melodiach, to będąc z naszymi dziećmi nie musimy się starać, aby je zapamiętać.
To tak, jakby bycie rodzicem otwierało magiczny portal, który daje możliwość bezpośredniego przeniesienia się na emocje, doznania i doświadczenia naszego własnego dzieciństwa.
Jednak ten portal nie posiada filtra, więc nie zawsze podróżujemy do miłych wspomnień. Czasami łączymy się również z ciemnymi częściami naszej przeszłości.
Postawy wytatuowane w naszej nieświadomości
Tak jak wspominamy najprzyjemniejsze chwile, tak nasz umysł może przybliżyć nam obecne wspomnienia, gesty, doznania i emocje, które choć nie były tak przyjemne, są również częścią naszej historii.
Niezależnie od tego, czy były to złe słowa skierowane przeciwko nam, czy też lekceważące postawy, takie jak groźby lub kara, wszystkie te informacje pozostają przez lata przechowywane w naszej nieświadomości, gotowe i gotowe do pojawienia się przy pierwszej nadarzającej się okazji.
W przypadku macierzyństwa / ojcostwa taka sytuacja ma miejsce w sytuacjach większego zmęczenia lub wysokiego napięcia emocjonalnego, kiedy kontrolę przejmuje nasz najgłębszy mózg.
W takich momentach ciało migdałowate, nasze główne centrum regulacji emocjonalnej i pamięci, przepełnia i zastępuje naszą racjonalną część.
Właśnie wtedy pojawiają się w nas te słowa lub postawy, które nasi starsi kierowali, gdy byliśmy mali.
Napięcie, stres, udręka i reakcja dorosłych na przepełnienie emocjonalne były w nas przechowywane jako rodzaj tajnego programowania.
Zachowujemy się tak, jak zachowywali się dorośli wokół nas, ponieważ w ten sposób zostało to zapisane w naszej pamięci poprzez nasze doznania i emocje (oraz wynikający z nich przepływ hormonalny).
Te toksyczne nauki są prezentowane automatycznie, aby przejąć kontrolę nad naszymi działaniami.
Nawet jeśli świadomie zaprzeczamy tym zachowaniom i nawet jeśli obiecaliśmy sobie, że nie będziemy ich powtarzać z naszymi dziećmi, w pewnych momentach rodzicielstwa, kiedy odczuwamy to samo napięcie i te same emocje, co w dzieciństwie, one się pojawiają.
Czy powtarzasz model wychowawczy swoich rodziców?
Laura przyszła do biura, aby popracować nad swoim niepokojem, ale pewnego dnia przyszła na sesję przestraszona odkryciem, którego dokonała.
Uświadomiła sobie, że kiedy miała konflikt z córką (która miała wtedy 6 lat), powtarzała te same słowa i ten sam groźny ton głosu, jakiego używała jej matka, kiedy była mała.
Laura wyznała mi, że na początku nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, co robi i że to jej mąż powiedział jej, że kiedy się gniewa na ich dzieci, zachowuje się jak ich matka.
Nie chciała jednak w to uwierzyć, kiedy po kilku sesjach Laura mogła zacząć zwracać uwagę na to, jak naprawdę teraz reaguje.
Była przerażona, gdy odkryła , że użył dokładnie tych samych zwrotów , które słyszała tyle razy w dzieciństwie i jak bardzo ją zraniły.
Powtórzyła zwroty, które naznaczyły ją w dzieciństwie: „nic nie jesteś wart”, „jesteś niezdarna” lub „nigdy tego nie dostaniesz”.
Rozpoznając te reakcje z jej teraźniejszości, była w stanie połączyć się z tym, jak czuła się w dzieciństwie, kiedy powiedziała jej matka.
To odkrycie pomogło jej wczuć się we własną córkę i zobaczyć w jej twarzy te same emocje zdumienia, strachu i rozczarowania, które czuła jako dziecko.
Jak uniknąć wyuczonych reakcji toksycznych
Emocjonalne połączenie z córką dało Laurze motywację, której potrzebowała do pracy nad swoją przeszłością i wreszcie uwolnienia się od toksycznych reakcji, których nauczyła się w dzieciństwie.
Kiedy rozpoznamy w sobie ten typ zinternalizowanych postaw naszych rodziców, możemy uczynić z tego okazję do wyciągnięcia nici i wyciągnięcia tego cienia z naszej przeszłości, aby ją zrozumieć, popracować i zmienić.
Nie jest wygodnie wchodzić w negatywny krąg samokarania się (jestem złą matką / ojcem, nie dam rady się zmienić).
Pomyśl, że chociaż wydaje się, że te reakcje pojawiają się automatycznie i są częścią ciebie, to nieprawda, w pewnym momencie swojego życia nauczyłeś się od modelu rodziców i przyjąłeś, że ich słowa i reakcje są normalne w stresujących sytuacjach.
Jeśli jednak się ich nauczyliśmy, zawsze możemy ich oduczyć i przestać je wzmacniać, aby dać pierwszeństwo innym postawom, które są dużo bardziej zdrowe i szanujące dla wszystkich.
