Miejmy nadzieję, że to wszystko, co się dzieje, przywróci nam trochę człowieczeństwa
Teraz, gdy nasze ruchy są ograniczone. To wtedy zaczynamy nadawać wartość skórze. Skontaktować się. Miejmy nadzieję, że nie zapomnimy, jak bardzo tęsknimy za prawdziwym spotkaniem. W rzeczywistości.
Toa Heftiba / Unsplash
Przed.
Kiedy mogliśmy jeszcze dotykać i przytulać.
Wszystko odłożyliśmy.
Woleliśmy dotknąć ekranu.
Wyślij emotikonę.
Woleliśmy tę odległość, ponieważ była wygodniejsza.
Teraz.
Tego nie możemy przytulać ani dotykać.
Że czujemy ten brak i ten smutek.
Ponieważ nie możemy się zbliżyć.
Po prostu słuchaj głosu, przeglądaj zdjęcia, prowadź rozmowy wideo.
Teraz.
Że jesteśmy tak daleko, chociaż jesteśmy dwie przecznice dalej.
Że nie możemy całować naszych rodzin ani par.
Że przestrzeń stała się wyjątkowa.
Ograniczony.
Teraz, gdy nasze ruchy są ograniczone.
To wtedy zaczynamy nadawać wartość skórze.
Skontaktować się.
Miejmy nadzieję, że nie zapominamy, jak bardzo tęsknimy za spotkaniem się naprawdę.
W rzeczywistości.
Miejmy nadzieję, że to wszystko, co się dzieje, przywróci nam trochę człowieczeństwa.
Empatii.
I szacunek dla świata.
W którym wszyscy żyjemy w tym samym czasie.
