Świadome rodzicielstwo: jak mogę być lepszą matką lub ojcem?

Aitor Irayzoz i Cristina García

„Powolne rodzicielstwo” lub świadome rodzicielstwo to rosnący trend wśród matek i ojców, którzy chcą wzmocnić więź z dziećmi i żyć z większą miłością.

„Co zrobiłem, aby poprawić się jako rodzic?” Być może jest to dobra refleksja, aby zrozumieć, co porusza matki i ojcowie, którzy próbują praktykować to, co nazywamy „świadomym rodzicielstwem” lub „powolnym rodzicielstwem”, koncepcję wymyśloną przez kanadyjską pielęgniarkę Jean Alice Rowcliffe.

Świadome rodzicielstwo jest częścią „powolnego” ruchu , który ostrzega przed niebezpieczeństwami coraz bardziej wrogiego i zawrotnego kontekstu społecznego i kulturowego, skazanego na efemeryczność, nadmiar i powierzchowność, skutki nad procesami.

W obliczu tego trendu ruch „powolny” promuje przegląd naszych praktyk i naszego sposobu podejścia do życia.

Jak dostosować naszą opiekę do potrzeb dzieci

Opiekę i wychowanie naszych maluchów można również lepiej dostosować do tego, czego potrzebują, spowalniając nasze tempo i zwiększając obecność. Uświadomienie sobie ogromnej - i cudownej - odpowiedzialności, która się z tym wiąże, sprawi, że pójdziemy ścieżką w kierunku bardziej naturalnego, pełnego szacunku, odpowiedzialnego, krytycznego, pozytywnego i - dlaczego nie - rewolucyjnego rodzicielstwa!

Psychoanalityk John Bowlby odkrył nam pół wieku temu, że więź i przywiązanie między dziećmi a ich rodzicami mają niezmierną wagę w rozwoju psychicznym najmłodszych.

W ten sposób autorowi po raz pierwszy udało się położyć szczególny nacisk na element „relacyjny” i „opiekuńczy” między rodzicami a dziećmi w kształtowaniu emocji i osobowości.

Naturalna hodowla, pełna szacunku, z przywiązaniem

Stąd tak ważne jest zastanowienie się nad jakością naszej pracy jako rodziców. Świadome rodzicielstwo jest ujęte w to, co nazywamy rodzicielstwem naturalnym, pełnym szacunku lub rodzicielstwem bliskości (lub innymi nazwiskami), a które wznosi się jako sztandar na powrót do instynktów macierzyńskich i ojcowskich.

Powolność wiąże się z potrzebą docenienia i wykorzystania każdej chwili spędzonej z naszymi dziećmi, a także z koniecznością ponownego rozważenia pewnych postaw związanych ze społecznym i globalnym kontekstem niepokojącej dehumanizacji.

Jeśli chodzi o edukację, zobowiązuje się do aktywnego i swobodnego modelu pedagogicznego, który zapewnia dzieciom większą zdolność do podejmowania decyzji, większą odpowiedzialność i krytyczną postawę w procesie uczenia się, a jednocześnie lepiej dostosowuje się do osobowości i indywidualnego rozwoju dojrzałości .

Spokojne i bezpieczne otoczenie

Pedagog Rebeca Wild argumentowała, że ​​dzieci potrzebują „zrelaksowanego” środowiska, bez pośpiechu i bezużytecznej presji, aby zagwarantować odkrycie i naukę, a to rodzice i wychowawcy muszą to zagwarantować.

Wolność i granice to pojęcia uzupełniające się. Dzieci powinny cieszyć się dużą swobodą ruchów, działań i myśli, ale w ramach bezpieczeństwa i szacunku, z miłosnymi ograniczeniami i stanowczością.

Bycie świadomym ojcem lub matką zachęca nas do rozpoznania i zweryfikowania naszych własnych podstaw, własnej historii jako dzieci, naszych możliwości i naszych słabości. Jest to zobowiązanie do odczuwania, wzbogacającej osobistej przemiany, której można doświadczyć będąc matką lub ojcem.

Dekalog świadomego rodzicielstwa

Idee zawarte w tym dekalogu są oparte na książce The Slow Parenting Movement autorstwa JA Rowcliffe'a.

1. Mniej korzystajmy z technologii, zwłaszcza w kontakcie z naszymi dziećmi. Odkryjmy razem z nimi, co może nam zaoferować natura i czego możemy się z niej nauczyć.
2. Unikajmy bycia „przyjacielem naszych dzieci”. Bądźmy przede wszystkim ich rodzicami. Zastanówmy się i dostosujmy naszą matczyną / ojcowską rolę.
3. Obserwujmy i cieszmy się wzrostem i rozwojem naszych dzieci. Każdy szczegół tego procesu jest odkrywczy i wspaniały.
4. Bądźmy pierwszymi i głównymi nauczycielami naszych dzieci. Nigdy nie zapominajmy, że nasze słowa, a zwłaszcza nasze czyny, mają ogromny pedagogiczny wpływ na dzieci.
5. Szanujmy, że gra jest pracą i misją naszych dzieci. Poprzez zabawę i spontaniczną aktywność dziecko uczy się, jak bardzo potrzebuje.
6. Daliśmy życie naszym dzieciom, ale nie stajemy się ich życiem. Nie próbujmy kontrolować wszystkiego, co im się przydarza, ani nie doświadczajmy frustracji, które są częścią życia.
7. Zastanówmy się nad ścisłym związkiem między wolnością a ograniczeniami. Wydają się być koncepcjami antagonistycznymi, ale w rzeczywistości jedno jest niemożliwe bez drugiego.
8. Ustawmy dla naszych dzieci wolniejszy, spokojniejszy, cierpliwszy, bliższy i bardziej wyrozumiały akompaniament . Krótko mówiąc, bardziej świadomy.
9. Zrozummy i szanujmy, że jako rdzeń rodziny jesteśmy częścią bliskiego „plemienia” i społeczeństwa.
10. Spróbujmy wieść spokojne życie z naszymi dziećmi .