Więzienie żądań własnych

W waszym świecie jest to porażka, która dla wielu byłaby wielkim sukcesem. Ale zawsze czegoś brakuje: można dostać lepsze stopnie, być szczuplejszym, lepiej śpiewać …

To było proste.

Zasiali w tobie ziarno popytu.

Obyś zawsze miał poczucie, że to nigdy nie wystarczyło.

Bez względu na to, jak było dobrze, zawsze źle to postrzegałeś.

Zawsze wyglądałeś źle.

Ponieważ był jeden znaczący z siedmiu szóstek.

Ponieważ nie było wystarczająco proste.

Ponieważ zostało tu trochę tłuszczu.

Ponieważ to mogłoby być czystsze.

Ponieważ to wszystko była twoja wina.

Ponieważ jeśli spróbujesz trochę bardziej.

Wszystko byłoby lepiej.

To było straszne.

Ponieważ twój cel był doskonały.

A doskonałość nie istnieje.

Ból, tachykardia, ciągłe poczucie porażki.

Nie zdając sobie sprawy, że twoim minimum był sukces wielu i wielu.

To, co robiłeś, raniło siebie.

To była kwestia poczucia własnej wartości.

A potem się zepsułeś.

Ponieważ nikt nie może tego wszystkiego znieść.

I trzeba było spojrzeć na siebie nowymi oczami.

Zacznij kochać siebie za to, kim po prostu byłeś.

Niedoskonały i ludzki.

Trzeba było zaakceptować, że wynik nie ma znaczenia.

To, co jest naprawdę ważne, to ścieżka.

I przyjemność.

Do podróży.