Niewidzialni ludzie

Tak jak są ludzie, którzy mają skłonność do tego, by nie widzieć innych, są też ludzie, którzy są szczególnie podatni na bycie niewidzianym.

Drodzy Szaleńcy,

Wracam z lata, więc rozmawiając z innymi Insanami o tym, jak się nam ułożyło, ktoś idzie i mówi mi, że to lato było niewidoczne.

Już zaczęliśmy, powiesz mi.

No tak, zaczynamy, powiedziałem sobie.

Okazuje się, że wyjechała ze sobą na wakacje i powiedziała, że ​​najwyraźniej, a raczej pozornie młoda dziewczyna z sobą nie rozumie. Nie jest zrozumiałe do tego stopnia, że ​​ludzki mózg zwiera czasoprzestrzeń, a dziewczyna, pluf, nie jest rejestrowana w polu widzenia.

Nie widziany. Staje się niewidoczna i jest pomijana na listach oczekujących, nie jest obsługiwana w kawiarniach iw kolejce do kraju, w której funkcjonariusz nie wierzy, że była u siebie i nie przestaje zadawać dziwnych pytań tego typu, z kim przychodzisz, z kim przychodzisz, z kim przychodzisz.

Podsumowując, klasyczne pytanie „dziewczyny, czy jesteś sam?” kiedy prawdziwe pytanie brzmi: „czy jesteś bez mężczyzny?”

Nawiasem mówiąc, w nawiasach: w przyszłym tygodniu zrobimy Insane Minds na temat uprzedzeń , ale pozwólcie, że wyjaśnię, na wszelki wypadek, że wszystko to działo się w bardzo fajnym kraju ludzi o reputacji bardzo rozwiniętych i tak dalej.

Podsumowując, zacząłem myśleć, że ta rzecz z niewidzialnością, która się wydarzyła, nigdy mi się nie przydarzyła. Może dlatego , że zawsze byłem chłopczycą i zawsze miałem pięć stóp i cztery cale wzrostu . Nie zawsze, ale od najmłodszych lat. Więc ogólnie albo nazywam się sir, albo nikt nie wyobraża sobie, że będzie ze mną mężczyzna, ponieważ byłoby to trochę nienaturalne i takie.

Ale co się dzieje z oczywistymi lesbijkami, tymi z nas, które mają pióro, które wariuje, że stajemy się niewidzialni na przykład na spotkaniach w pracy . Hetero mężczyźni rozmawiają z heteroseksualnymi dziewczynami (mówię o dziewczynach, ponieważ traktują je w ten sposób, niezależnie od wieku) i stamtąd wchodzą z nimi w relacje. I tak jak w tej dziwnej grze o nazwie „Heteroseksualność o każdej porze”, my, kierowcy ciężarówek, niczego nie malujemy, no cóż, bum !, niewidzialne.

Pewnego dnia mój kolega Rubén opowiedział mi o toaletach w miejscach publicznych. Są toalety męskie, dla kobiet i osób na wózkach inwalidzkich . Zwykle sprawy są tak zorganizowane. I zapytał: czy nie jestem człowiekiem, który jedzie na wózku inwalidzkim? Jestem kobietą? Czy nie jestem binarny, czy nie mam nic wspólnego z płcią? Nie mogę się zdecydować?

Nie zapomnę tego w swoim życiu.

Rubén też jest niewidzialnym człowiekiem.

W latach (dziesięcioleciach), kiedy pracowałem jako kelnerka z tonikiem i pokojówką , eufemizm, że nie mówiłem „sprzątaczka”, jakby to było coś złego, bardzo mnie denerwował, że klientela nie patrzy mi w oczy ani przez chwilę. Rozmawiali ze mną tak, jakbym nie istniała i sprawa była dość dziwna, ponieważ wydali mi wiele złych rozkazów, więc gdzieś w ich małych głowach istniałem.

Rzecz była zabawna, ponieważ widząc, jak ludzie, którzy są bardzo nosowi w przestrzeni publicznej, używają przestrzeni intymnej, sławni ludzie, ludzie boscy, wysocy, szczupli, blondyni i tak dalej, jest całkiem odkrywcze.

W każdym razie, jeśli właśnie ci powiedziałem, ma to na celu ostrzeżenie: nigdy nie powinieneś antagonizować nikogo, kto ma twoją szczoteczkę do zębów w rękach. Nigdy. I więcej nie powiem. Nawet jeśli nie mogę się doczekać, żeby ci powiedzieć wszystko, co my sprzątacze możemy zrobić, kiedy nikt nas nie widzi …

Szczęśliwego tygodnia, Minds!