„Słuchajmy więcej i mniej leczmy”
Eva Millet
Leki mają bardzo niewiele korzystnych skutków i wiele skutków ubocznych. W rzeczywistości leczenie ma znacznie więcej wspólnego z poprawą poczucia własnej wartości
To motto prestiżowego brytyjskiego psychologa Richarda P. Bentalla. Doktor psychologii eksperymentalnej i profesor na Uniwersytecie Bangor (Wielka Brytania).
Autor m.in. książek Medicalize the mind. Czy terapie psychiatryczne są przydatne? (Herder) w potępia nadmierną zależność psychiatrii od farmakologii.
Czy dziś trudniej jest zachować zdrowie psychiczne?
Istnieją pewne czynniki środowiskowe związane z poważnymi chorobami psychicznymi, które nasiliły się w XXI wieku. Najbardziej oczywistym jest wzrost liczby miast; Powszechnie wiadomo, że życie w mieście zwiększa stres.
Należy również wziąć pod uwagę, że w społeczeństwach mniej egalitarnych chorób psychicznych jest więcej. Innym aspektem, który wyjaśnia wzrost tych patologii w ostatnich latach, jest poszerzenie kryteriów diagnostycznych tego, co określa się jako „zaburzenie psychiatryczne”.
Jaka była rola psychiatrii w leczeniu tych zaburzeń?
Istnieje niewiele dowodów na to, że psychiatria wywarła globalny wpływ na zdrowie publiczne. Jeśli porównamy to z innymi gałęziami medycyny, w których dokonał się ogromny postęp, zobaczymy, że nic podobnego nie wydarzyło się w psychiatrii.
Niektóre teksty mówią, że został on znacznie ulepszony wraz z opracowaniem niektórych leków przeciwdepresyjnych i przeciwpsychotycznych, ale istnieje niewiele dowodów na to, że miały one długoterminowy wpływ na samopoczucie pacjentów. Chociaż miliony ludzi biorą narkotyki, takie jak Prozac, i są zachwyceni, że znaleźli szybkie rozwiązanie swojej depresji.
Co byś im powiedział?
Prawda jest taka, że oceniając lek, zawsze porównuje się go z placebo. Oceniając obecne leki przeciwdepresyjne, odkrywamy, że ledwie działają one lepiej niż placebo.
„Kilka tabletek cukru działa równie dobrze jak lek przeciwdepresyjny”
A to nie było wcześniej znane?
Wcześniej firmy farmaceutyczne nie publikowały tego typu badań. Ale dodatkowo jest jeszcze jedna bardzo interesująca informacja: ostatnie badania pokazują, że istnieje tylko bardzo niewielka grupa ludzi, którzy odnoszą korzyści z leków przeciwdepresyjnych i to oni są najbardziej przygnębieni. Zamiast tego większość recept skierowana jest do osób z łagodną depresją.
Skąd bierze się choroba psychiczna?
Nie ma jednej przyczyny. Istnieją geny, które niosą ze sobą niewielkie ryzyko chorób psychicznych, ale jest ono bardzo małe. Bardzo ważne jest środowisko, środowisko, w którym się wychowaliśmy i żyjemy, czynnik ignorowany do niedawna. W tym sensie bycie imigrantem, przynależność do mniejszości etnicznej lub mieszkanie w miastach to czynniki ryzyka.
Innym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest to, że dzieci, które padły ofiarą przemocy lub które zostały wcześnie oddzielone od rodziców, są znacznie bardziej narażone na zaburzenia psychiczne.
A bycie mężczyzną czy kobietą, czy to ma znaczenie?
Istnieją pewne różnice pod względem chorób psychotycznych, ale mają one więcej wspólnego z wiekiem, w którym się pojawiają. U mężczyzn pojawiają się wcześniej.
Ale statystycznie biorąc, biorą więcej leków, aby walczyć z depresją …
Tak, to prawda, ponieważ jest również prawdą, że kobiety mają większą presję na diagnozowanie niż mężczyźni.
Prosisz, abyś więcej słuchał i mniej leczył. Czy mamy na to czas i środki?
Powinniśmy znaleźć te środki i ten czas. Narkotyki nie są pozbawione ryzyka. Leki przeciwpsychotyczne mają bardzo silne skutki uboczne. Nie ma sensu dawać leku komuś, kto u nich nie działa: w Wielkiej Brytanii badano działanie leków przeciwpsychotycznych na pacjentach i stwierdzono, że działają one tylko w 20% przypadków.
Coraz więcej dzieci otrzymuje leki …
To jest straszne. W Wielkiej Brytanii leki przeciwpsychotyczne podaje się dzieciom z „problemami behawioralnymi” - które zasadniczo źle się zachowują. Takie postępowanie jest praktycznie przestępstwem.
Jak traktujesz swoich pacjentów?
Bardzo ważne jest, aby każdy pacjent potrafił sformułować swoje trudności, zrozumieć, co uniemożliwia mu normalne życie. Musisz móc zapytać go o jego doświadczenia życiowe, traumy z dzieciństwa … Ale wielu psychiatrów nigdy tego nie robi! W tradycyjnej psychiatrii pierwszą rzeczą, którą się robi, jest pozbycie się objawów; ale uważam, że wyleczenie nie ma tak wiele wspólnego z objawami, ale z poprawą poczucia własnej wartości i pewności siebie pacjenta.
„Musisz dać pacjentowi wybór, uzgodnić z nim, jaka jest jego definicja wyzdrowienia”
