Co to jest warstwa ozonowa
Warstwa ozonowa jest jedną z różnych warstw tworzących atmosferę ziemską. Występuje na dużych wysokościach, w przybliżeniu między 15 km a 50 km, a dokładniej jest głównie skoncentrowany między 20 a 30 km, to znaczy warstwa atmosfery zwana stratosferą.
Poniżej stratosfery znajduje się troposfera, a powyżej mezosfera, termosfera i egzosfera.
Zadaniem warstwy ozonowej, na którą składają się różne gazy, jest ochrona Ziemi przed promieniowaniem słonecznym promieni ultrafioletowych. Dlatego ma ogromne znaczenie w życiu na ziemi.
Nie jest to ciało stałe, ale obszar, w którym gromadzi się wytwarzające go gazy.
Dziura w warstwie ozonowej i jej konsekwencje
Substancja ta była badana od dawna w stratosferze i już wcześniej potwierdzono, że jej objętość spada wiosną, a następnie powraca do swojej zwykłej objętości, kiedy w latach 70. odkryto znaczne zmniejszenie stężenia ozonu, głównie w Obszar Antarktydy.
Naukowcy doszli do wniosku, że ta redukcja, zwana dziurą w warstwie ozonowej, może być generowana przez nagromadzenie gazów wytwarzanych przez tak zwane związki chlorofluorowęglowodorowe (CFC) stosowane jako czynnik chłodniczy zarówno na poziomie przemysłowym, jak i w produktach użytkowania. codziennie, takie jak niektóre aerozole, spraye i urządzenia.
W 1987 r. Przegłosowano tak zwany Protokół Montrealski, którego celem jest ograniczenie stosowania tych gazów CFC i ostateczne wyeliminowanie z rynku produktów zawierających substancje szkodliwe dla warstwy ozonowej.
Konsekwencje dziury ozonowej
Konsekwencje dziury ozonowej i zniszczenia lub pogorszenia stanu zdrowia ludzi, jakie może ona wywołać, są poza wszelką dyskusją i naukowo udowodnione.
Uszkodzenia obejmują zmiany skórne, przedwczesne starzenie i niektóre rodzaje raka skóry. Może również powodować problemy z oczami i wzrokiem, takie jak zaćma, a także poważne uszkodzenie układu odpornościowego.
Środki pomagające chronić i odtwarzać warstwę ozonową
Jak wspomnieliśmy, głównym środkiem łagodzenia narastania dziury ozonowej, ochrony i odbudowy jej objętości, zwłaszcza w rejonie Antarktyki, gdzie znajduje się tzw. Dziura, był Protokół Montrealski.
W dużej mierze gazy CFC zostały zastąpione przez wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), które są nieszkodliwe dla warstwy ozonowej, ale negatywnie wpływają na wzrost temperatury ziemi zwany efektem cieplarnianym, co jest lekarstwem i choroba w tym samym czasie.
Szacuje się, że do połowy XXI wieku nie będzie zmian w składzie ani objętości warstwy ozonowej, czyli wtedy, gdy szacuje się, że działania mające na celu ochronę warstwy i odzyskanie objętości przed latami 80-tymi wokół rok 2075.
Błędne przekonania
Podobnie, chociaż największy spadek ozonu występuje na biegunie południowym, nie jest prawdą, że jest to jedyne miejsce, ale gdzie łatwiej jest go badać ze względu na skład atmosferyczny obszaru i stężenia gazów, ale jest to coś, co wpływa na całej planecie.
Ponieważ chlor jest głównym czynnikiem niszczącym warstwę ozonową, wiele głosów broniło, że ta substancja chemiczna jest również wytwarzana naturalnie, ale wykazano, że w przeciwieństwie do sztucznie wytwarzanego chloru, chlor wytwarzany przez naturę, głównie w wyniku działania wulkanów, łatwo rozpuszcza się w chmurach, co nie ma miejsca w przypadku CFC, które nie rozpuszczają wody.
