Za to życie, które dało nam tak wiele
Lepiej zacznijmy dziękować. Za zbieganie się w tej przestrzeni i czasie. Dla każdego pąka, brzegu i wiatru poruszającego okularami. Za czasy, kiedy byliśmy kochani i kochani.
Chociaż czasami myślisz, że coś nie poszło dla ciebie dobrze.
Zasłużyłeś na coś więcej lub lepszego.
Sukces to nie osiągnięcie tego, co zamierzałeś.
Sukces zostaje tutaj.
Tutaj.
Na tej ogromnej planecie, która jest codziennie opuszczana.
Na tych terytoriach podróżował ból i choroba.
Ale także dla piękna i miłości.
Nie wiem, czy kiedykolwiek miałbyś ochotę wysłać to wszystko do piekła.
Przestać robić to, co słuszne lub czego się od ciebie oczekuje.
Uciekać.
Zacznij jeszcze raz.
Miejsce, w którym nikt nie wie, kim jesteś.
Nawet ty.
Ale nie możesz uciec od siebie.
Gdziekolwiek pójdziesz, pójdziesz z tobą.
Więc lepiej zacznij się dogadywać z tym, kim jesteś.
Zaakceptować i wybaczyć.
Nie jesteś sam.
Nie jesteś sam.
Wszyscy się boimy.
Strach przed odrzuceniem lub śmiercią.
Strach przed skończeniem bez nikogo.
Ale to się nigdy nie zdarzy.
Ponieważ jesteśmy towarzyszami świata.
Jesteśmy istotami, które będą tu tylko raz.
Więc lepiej zacznijmy dziękować.
Za zbieganie się w tej przestrzeni i czasie.
Dla każdego pąka, brzegu i wiatru poruszającego okularami.
Za czasy, kiedy byliśmy kochani i kochani.
I przez całe to życie.
Ile, ile.
On nam dał.
