Pierwotna rana: 4 klucze do jej uleczenia
Maria Berrozpe
Kiedy dziecko zostaje oddzielone od matki, następuje bardzo głęboka szkoda, którą adopcyjni rodzice muszą umieć naprawić z hojnością, szacunkiem i wielką miłością.
Jednym z najcięższych skutków procesu adopcji są szkody wyrządzone dziecku, gdy jest oddzielone od matki . Czasami rana jest pogarszana przez ciążę, w której matka przeżywała silny stres lub była nawet narażona na sytuacje zagrożenia dla dziecka (na przykład zażywanie alkoholu lub narkotyków).
Po rozstaniu z matką, gdy dziecko dorasta bez osoby przywiązującej, która mogłaby się nim opiekować i kochać , pierwotna rana rośnie coraz głębiej, a jej konsekwencje rosną.
Jak leczyć pierwotną ranę
Pierwsze dwa lata życia mają fundamentalne znaczenie dla rozwoju. Ale świadome i pełne miłości wychowanie , wykonywane przez rodziców przygotowanych intelektualnie i emocjonalnie do sprostania wyzwaniu, jakie stwarza plecak, który nosi ich nowe dziecko, może wyleczyć najgłębszą pierwotną ranę.
1. Rozpoznaj pierwotną ranę
Naturalnym środowiskiem dziecka jest pierś jego matki . Decyduje o tym nasza natura ssaków i naczelnych. Zabranie go stamtąd powoduje krzywdę, nawet u adoptowanych dzieci zaraz po urodzeniu.
Niektórzy twierdzą, że pierwotna rana nie jest „naukowo udowodniona”, ale istnieją mocne przesłanki wskazujące na jej istnienie, jak na przykład badania, które wykazują fizjologiczną stabilność dziecka na ciele matki lub zdolność rozpoznawania jej od pierwszej chwili po urodzeniu.
Do dnia dzisiejszego nauka poświęcała niewiele uwagi badaniu diady matka / dziecko jako jednej całości , ograniczając się do studiowania każdej z nich z osobna. Ale to się zmienia i jest bardzo prawdopodobne, że w przyszłości nowe podejście przyniesie nam ważne niespodzianki, które zmusią nas do większego poszanowania kontinuum między nimi.
2. Daj dziecku „pierś do życia”
Kiedy kontinuum z matką zostanie przerwane, niemowlę lub dziecko będzie desperacko szukać nowej postaci matki, która mogłaby zająć jego miejsce. Podawanie go bez kondycjonowania jest w pełni zdrowe i lecznicze. W ten sposób klatka piersiowa, kolana i ramiona matki zastępczej stają się nowym, przytulnym środowiskiem, w którym może dojść do siebie po kontuzjach i rozwoju.
Ćwiczenie cielesne, pełne miłości i szacunku wychowanie , z karmieniem piersią (z mlekiem lub bez mleka w piersi matki), nocnym spaniem, portingiem itp. Będzie solidną podstawą, na której można oprzeć wszelkie późniejsze interwencje wynikające z potrzeb specjalny nieletni.
Wręcz przeciwnie, autorytarne, skoncentrowane na dorosłym wychowanie, oparte na najostrzejszym behawioryzmie, w którym można stosować wyłącznie metody treningu snu oparte na płaczu, czego niektórzy specjaliści nawet zalecają adoptowanym dzieciom ze swoich prac informacyjnych nie specjalizujący się w adopcji, przynosi to absolutnie odwrotny skutek.
3. Rozpoznawać i przyjmować rzeczywistość w sposób naturalny
Oznacza to, że nie wolno ignorować pochodzenia naszego syna . Był czas, kiedy uznawano za dopuszczalne nieujawnianie adoptowanemu dziecku swojej rzeczywistości, przez co wierzyło, że biologicznie należy do rodziny adopcyjnej. Dziś jest to niedopuszczalne, a prawo wszystkich adoptujących do poznania swojej tożsamości biologicznej jest uznawane przez prawo.
Ale nawet jeśli rodzice mówią prawdę dziecku, na co dzień żyje i zachowuje się tak, jakby adopcja nie była obecną rzeczywistością.
Znałem na przykład rodziców, którzy zapytani przez lekarza o rodzinną historię jakiejś choroby odpowiadali swoją, tak jakby ich syn ich podzielił. I to na oczach samego syna. Jeśli zaprzeczamy i ignorujemy pochodzenie naszego dziecka lub nawet nim gardzimy, zaprzeczamy i gardzimy bardzo ważną jego częścią .
4. Szanuj uczucia swojego dziecka
To, że adoptowany ma uczucia, zarówno pozytywne, jak i negatywne, wobec swoich biologicznych rodziców (czy ich znał, czy nie), jest całkowicie naturalne i że może je wyrażać bez presji i warunkowania, jest zdrowe i korzystne.
To, że rodzina adopcyjna źle znosi lub czuje się nieswojo, gdy wspomina dziecko o swojej biologicznej matce, lub że traktuje poszukiwanie pochodzenia jako zdradę, jest dla adopcyjnej czymś dziecinnym, niesprawiedliwym i bolesnym.
Jednym z przykładów miłości, który uważam za najpiękniejszy ze strony rodziców adopcyjnych, jest to , że angażują się i pomagają swoim dorosłym dzieciom w poszukiwaniu pochodzenia , bez poczucia zagrożenia lub kwestionowania ich rodzicielstwa.
I to dlatego, że kiedy zostanie ustanowiona więź bezpiecznego przywiązania opartego na miłości, szacunku i wzajemnym zaufaniu , nie ma miejsca na pogardę, niepewność czy strach.
