Proste wyzwanie w klasie, stało się projektem, potem marzeniem, a teraz udaje biznes. W szkole technicznej w Brazylii nauczyciel martwił się dużą ilością zielonych łupin orzechów kokosowych, które trafiły na brzeg Caragatatuba, Poprosił swoich uczniów, aby wymyślili pomysły na wykorzystanie tych włókien kokosowych.

W Brazylii zielony kokos jest produktem, który jest zwykle sprzedawany na plażach jako sposób na nawodnienie, co powoduje, że wiele muszli tego owocu ląduje na wybrzeżach.

Uczniowie Nubia Marques da Silva i Aline Faustino Soares mogli zobaczyć zielone odpady kokosowe, surowiec, który może być rozwiązaniem problemu wycieków ropy w morzu.

Projekt konkurował z setkami innych projektów na różnych targach regionalnych, nabierając kształtu i dodając do pomysłu badania i rozwój.

Uczniowie odbyli wizytę techniczną w porcie San Sebastián. Tam znaleźli torf kanadyjski, proszek używany do wchłaniania ropy, którą statki wyrzucają do oceanów. „Kiedy to zobaczyłem, zdałem sobie sprawę, że produkt jest bardzo podobny do włókna kokosowego” - mówi Nubia.

Następnym krokiem było zdobycie ropy, którą statki zrzucają do testów. W zbiorniku z wodą morską umieszczono zarówno ropę jak i szlam węglowodorowy, czyli gęstą substancję będącą etapem destylacji przed uzyskaniem paliw. Włókno kokosowe wchłania wszystko bez problemu.

Ptasie pióra.

Nubia i Aline próbowały dodać ptasie pióra do włókna i w zaprojektowanym przez siebie teście uzyskały wyniki lepsze od torfu kanadyjskiego. Aby upewnić się, że to, co zobaczyli w swoim laboratorium, było prawdą, uczniowie skorzystali z pomocy profesora chemii, który wysłał próbki wody do analizy w profesjonalnym laboratorium. Wynik był lepszy niż oczekiwano, w rzeczywistości woda była czysta.

Włókno kokosowe po połączeniu się z pozostałościami węglowodorowymi tworzy biomasę, którą można wykorzystać jako substytut węgla, dzięki czemu można uzyskać korzyści ekonomiczne z jego sprzedaży w celu wytworzenia ciepła i energii.

Sen.

Projekt studencki stał się marzeniem firmy, w Brazylii używa się tylko tego kanadyjskiego włókna, a opcja włókna kokosowego mogłaby być oferowana za dużo mniej i ponowne wykorzystanie odpadów lokalnego produktu. Jest już kilka osób, które wierzą w potencjał tego innowacyjnego i zrównoważonego pomysłu, który obecnie dokumentuje i opatentowuje system.

Już teraz zastanawiają się, jak ulepszyć ten pomysł, tworząc maszyny, które będą w stanie lepiej kruszyć włókno kokosowe, a tym samym zwiększyć wyniki.