Jesteśmy zawsze tacy sami …

Zawsze kierując się myślami. Robiąc z nich chorobę. Wiara w to, że jedyną możliwą drogą jest nerwica. Jakby nic przed nią nie było. Ani później.

La Voz de Roy Galán to podcast autorstwa pisarza Roya Galána dla magazynu Mente Sana. Posłuchaj tego i udostępnij.

Zawsze myślimy o wszystkim, czego nie mamy.
We wszystkim, co chcieliśmy, a to w końcu się nie wydarzyło.
Zawsze z frustracją nad głową.
Zazdrościć temu ciału.
Albo to życie.

Zawsze wymienia wszystko , czego nam brakuje.
Wszystko czego nie mamy.
Wszystko, co straciliśmy.

Zawsze umniejszamy to, co trzymamy.
Gardząc tym oddechem.
Atmosfera, która panuje na co dzień.
Bez doceniania tego, co posiadamy.

Na razie istnienie.
Zawsze podsumowuję.
Ze wszystkiego, co nie wyszło.
Z projektu.
Z relacji.
Wymarzonego celu.

Zawsze chce coraz więcej i coraz bardziej i więcej.
Wytwarzanie z nieustannej niezgodności.
Stamtąd też konsumuje.
Zobaczmy, czy zasłaniając tę ​​pustkę okaże się, że zapominam o sobie.

Zawsze przyzwyczajam się do przestrzeni i czasu.
Patrzeć w bok i że krajobraz wciąż tam jest.
Nawet narzekać, że są chmury.
Nadejdzie czas, kiedy nie będzie nawet chmur.
Albo chwila, w której będzie, ale kim nie jesteśmy, będzie nami.

Zawsze kierując się myślami.
Robiąc z nich chorobę.
Wiara w to, że jedyną możliwą drogą jest nerwica.
Jakby nic przed nią nie było.
Ani później.

Uczynienie naszych pomysłów kamieniami w mózgu.
Że stopniowo toniemy w naszych ciałach.
Zawsze daje moc innym.
Aby powiedzieli nam, kim jesteśmy.
Aby nas zdefiniować, kontrolować i wiązać.

Żeby szantażowali nas groźbą porzucenia.
Z jego zamiłowaniem do równowagi, wszystko na sto.
Zawsze rezygnuję z tego miejsca na świecie.
Wyjątkowy i wyjątkowy.
Nasz.
I nikogo innego.