Ktoś kto jest
Czasami wydaje się, że wszystko na świecie nas opuściło. Może to nic innego jak miłość: pewność, że pośród wszystkich rzeczy, które się psują, żegnają, upadają, giną, uciekają, uciekają, odchodzą, giną, jest coś, co pozostaje.
Kogoś, kto da ci pewność, że na razie nie zniknie.
Jak zniknął żółw lub ten przyjaciel, który przysięgał ci wieczną przyjaźń.
Jak zniknęli Back Street Boys, tak jak byli, albo budki telefoniczne.
Czasami wydaje się, że wszystko na świecie nas opuściło.
Może to tylko ta miłość: pewność.
Że pośród wszystkich rzeczy, które się psują, żegnają, upadają, giną, uciekają, uciekają, odchodzą, giną, jest coś, co pozostaje.
Ktoś kto jest.
Kogoś, kogo pomarszczona skóra jest pamiętnikiem twojego przejścia przez egzystencję.
Że patrzysz na jego ramię i pamiętasz, kiedy położyłeś na nim głowę na tym pogrzebie.
Że dotykasz jego karku i pamiętasz Porto.
Niech twój oddech będzie miejscem.
Dom.
Dzisiaj każdy jest gdzie indziej.
Jest na Instagramie lub w przyszłości próbuje znaleźć coś lepszego.
Ale nigdy tutaj.
Z Tobą.
Nie daje ci tego bezpieczeństwa.
Ta wysepka.
Ta lina.
To piętro.
Ta sieć.
Być może jesteśmy coraz bardziej samotni i samotni.
I musimy się do tego przyzwyczaić.
Może już kocham.
Bądź wytworem wyobraźni.
Pozostałość pamięci, która dociera do naszych dni jako coś wątłego.
To było dawno temu.
To przestało istnieć.
Albo może.
Kto wie.
Nadal są chętni na pobyt.
Obok ciebie.
