Mężczyźni, władza i molestowanie seksualne: dlaczego nikt nic nie powiedział?

Wszyscy w jakiś sposób uczestniczyli w pielęgnowaniu triumfującej męskości, która obejmuje siłę seksualną związaną z władzą ekonomiczną i społeczną: przez zaniedbanie, żeby nic nie powiedzieć, przymykanie oczu, spoglądanie w drugą stronę, ale także aktywnie.

Kiedy oskarżenia o molestowanie seksualne wobec Plácido Domingo podskoczyły kilka miesięcy temu , bronił się w ten sposób: „Zasady i wartości, którymi się dzisiaj mierzymy i które musimy mierzyć, są bardzo różne od tych, jakie były w przeszłości”.

Te stwierdzenia, które wielu z nas przyprawiały o gęsią skórkę, wskazują na ważne pytanie: różnicę między etyką a moralnością. Etyka zbiera to, co uważasz za dobre, a co złe, podczas gdy moralność wskazuje, co jest dozwolone, a co nie. To zbiór norm społecznych, które w efekcie zmieniają się wraz z upływem czasu i kontekstem.

Pytanie etyczne czy moralne?

Tenor mówił tymi wypowiedziami, że trzymał się obowiązujących w danym momencie norm, norm, które znał, bo być może normy prześladowanych były inne i nie przejmował się niczym innym. Zarzucamy mu to, że nie było etyki za tymi normami, które budziły niepokój w jego postępowaniu, niezależnie od tego, czy były normy, które karmiły go jako poprawne.

Etyka, po prostu wrzucam wątek, nie jest wyjątkowy, ani nie zawsze wskazuje na dobro wspólne.

Ale gdyby za postępowaniem Plácido Domingo kryła się etyka, jego wyjaśnienia byłyby inne. Może tak samo przerażające, ale powiedziałby nam, dlaczego zrobił to poza odwołaniem się do norm społecznych.

Cykl „The morning show” porusza kwestię molestowania seksualnego w pracy z tej perspektywy. Skarga przeskakuje w stronę gwiazdy telewizyjnej w czasach #metoo i wszyscy krzyczą w niebo, gdy odkrywają, że pod tą dobrze znaną postacią był drapieżnik seksualny. Ale poprzez rozdziały widzimy, że całe środowisko karmiło to zachowanie.

Przez zaniechanie, nic nie mówiąc, przymykanie oczu, patrzenie w inną stronę, ale także aktywne pielęgnowanie tej triumfującej męskości, która obejmuje siłę seksualną związaną z władzą ekonomiczną i społeczną.

To znaczy, że wielu ludzi było na haku i że nikt, szczególnie główny temat, drapieżnik, nie był w stanie zająć się etyką, która była przeciwko tej katastrofie.

Etyka, która zajęłaby się szkodami, jakie wyrządził prześladowanym ludziom, która zobowiązałaby się do poniesienia konsekwencji własnych działań, niezależnie od tego, czy będzie to społecznie usankcjonowane. I w tej sankcji nie możemy zapomnieć o pozycji władzy niektórych postaci, która jeszcze bardziej utrudnia sankcję i którą w pełni wykorzystują.

Wszystko to wyjaśniła już Hannah Arendt, mówiąc o banalności zła. W procesie przeciwko naziście Adolfowi Eichmannowi, odpowiedzialnemu za deportację węgierskich Żydów do obozów zagłady, cała prasa wskazywała na zło bohatera. Tylko Hannah Arendt wskazała na etykę i moralność. Eichman był moralistą, legalistą bez etyki. Po prostu wykonywał rozkazy. Był dobrym obywatelem w swojej najbardziej niebezpiecznej postaci: bezkrytycznego posłuszeństwa.

W społeczeństwie, w którym żyjemy, które karmi nas sukcesem społecznym jako jedyny horyzont, który sprzyja „wygrywaniu”, a więc abstrakcyjnie, jako synonimowi szczęścia, spełnienia, a nasze własne pragnienie jest rozumiane jako forma naszej istoty. a my, etyka osobista, możemy być bardzo przeciwni dominującej moralności.

Istnieje triumfująca męskość, którą buduje się poprzez zastraszanie.

Może nie bezpośrednio (co też), ale tak, poprzez wiele cech, które są wymagane od mężczyzn, aby odnieść sukces społeczny. Konkurencyjność, stąd fakt, że sportowcy są półbogami, zarozumiałymi, stąd postać złego chłopca występuje w tak wielu filmach i występuje w pozytywnym i oczywiście podboju kobiet jako kolejny atrybut podboju, wygrywania. A to generuje bardzo niski opór przed frustracją, bardzo małą akceptację tego, że nie można zrobić wszystkiego, nie osiągnąć wszystkiego, że są życzenia, których nie można spełnić i że jest w porządku, jeśli się nie spełniają. W tym oczywiście pragnienie innych ludzi.

Jak wszyscy możemy walczyć z prześladowaniem?

W centrum pytania jest podmiot, który przyjmuje tę rolę. Ale reszta społeczeństwa nie jest zwolniona z odpowiedzialności. To dobra wiadomość, ponieważ oznacza to, że my również jesteśmy częścią rozwiązania. Z jednej strony możemy przesuwać zasady postępowania. Nie tylko powierzchownie, wskazując, że w szczególności molestowanie seksualne jest niedopuszczalne.

Patrząc również na problem jako całość i rozumiejąc, że tej męskości nie można już karmić. Nie możesz już klaskać. Nie możesz chcieć więcej. Podobnie, skupienie się na różnicy między etyką a moralnością i pozostawienie miejsca dla krytycznej konstrukcji etyki opieki, która nie wywodzi się z norm, których możemy przestrzegać, nie zwracając uwagi na nic innego.

Ale potrzebujemy również refleksji nad sukcesem i jego atrybutami. Pisałem już o wartościach etycznych, które nieświadomie przypisujemy ujednoliconemu pięknu fizycznemu. To znaczy, gdy ktoś ma ciało zgodnie z obowiązującymi w danym momencie kanonami piękna, coś w nas przypisuje mu pewną „dobroć”.

Zły facet w filmie jest zawsze przystojny. Dlatego ma zakochaną dziewczynę, która będzie dla niego matką i wydobywa to, co dobre w sercu. Jeśli zły facet jest brzydki (brzydki społecznie), już wiesz, że fabuła potoczy się w drugą stronę. Będzie to wcielenie zła, bez niczego do uratowania. I uważaj, bo ta „brzydota” często przybiera formy rasistowskie, klasowe i pojemnościowe. Zły człowiek jako szaleniec, zły człowiek jako włóczęga, zły człowiek jako Murzyn lub Cygan, żeby podać niestety typowe przykłady.

W ten sam sposób przypisujemy sukcesowi społecznemu pewne formy „dobroci” i używam tego słowa, którego nie bardzo lubię, aby wskazywać na kogoś nieszkodliwego, kogoś, kto nie szkodzi, kto nie szkodzi celowo. Kogoś, z kim możemy obniżyć naszą obronę i ufać, że jesteśmy w dobrych rękach. Plácido Domingo to ktoś, kto dobrze śpiewa i ma środki finansowe, aby kultywować tę jakość.

Nie więcej nie mniej. Wszystko inne jest mirażem twojego społecznego sukcesu. Zgorszenie z powodu braku etycznego postępowania wykraczającego poza moralność triumfującej męskości jest częścią tego miraża. Wcale go to nie usprawiedliwia, ale powinno wystrzegać się naszych oczu i naszej pewności siebie.

Drugą stroną medalu jest ryzyko, jakie podejmujemy, zakładając brak etyki wobec osób, które nie odniosły sukcesu społecznego, zawodowego lub ekonomicznego. Stygmatyzacja klas ludowych i strach przed biednymi, kiedy ludzie bogaci są bardziej niebezpieczni, ponieważ mają środki, by w przypadku zła urzeczywistniać swoje zło.