Nie daj się nikomu kochać: lepsza samotność niż miłość

Wchodzimy w związki tylko dlatego, że czujemy się pochlebni i schlebiani. Akceptujemy miłość charytatywną. Musimy zacząć kontrolować naszą samoocenę, zanim zaangażujemy się z kimkolwiek.

Czasami kochamy ludzi tylko dlatego, że nas kochają.

Ponieważ wybrali nas spośród wszystkich ludzi.

Ponieważ zauważyli nas lub nas.

Ponieważ to „szczęście”, że tak się stało.

Za ile jesteśmy warci.

Jak okropnie się czujemy.

Z gruzami naszych ciał .

Czasami wydaje się, że zamiast chcieć, dziękujemy.

Ponieważ uważamy, że na nic nie zasługujemy.

Każdy gest uczucia lub czułości jest postrzegany jako ogromne osiągnięcie.

Ponieważ uważamy, że jesteśmy gówniani.

Czasami akceptujemy pierwszą rzecz, która pojawia się na naszej drodze.

Bez oceniania, czy też nam się to podoba.

Jeśli to również nas porusza.

Tylko dlatego, że druga osoba wykazuje zainteresowanie.

Wchodzimy w związki tylko dlatego, że czujemy się pochlebni i schlebiani.

Uwarunkowany tą straszną rzeczą, jaką jest należna miłość.

Jestem ci coś winien, bo bez ciebie byłbym sam.

Z powodu tego okropnego uczucia, jakby ktoś pieprzył cię na cele charytatywne.

Ściska cię z miłości.

Całuje cię z miłości.

Ale tam nie ma równowagi.

W związku nie ma równości .

To po prostu niewolnictwo miłości drugiego.

Musimy zacząć kontrolować naszą miłość własną, zanim zaangażujemy się w kogoś.

Zacznij kochać od tego sprzeciwu.

Co to znaczy najpierw kochać siebie .

Kochać drugiego.

I daj się kochać.