Szczerość jest przereklamowana
Są ludzie, którzy wypluwają ci rzeczywistość w twarz, nie przejmując się, czy zamierzają cię zdmuchnąć. Byłoby lepiej, gdyby ocenili efekt swoich słów i wiedzieli, jak uciszyć swoją prawdę. Byłoby bardziej hojne.
Są ludzie, którzy mówią wszystko prosto w twarz.
Niech wyplują na ciebie swoją prawdę, jakby była ważna i wyjątkowa.
Że zawsze idą prosto przed siebie.
Którzy chwalą się, że są bardzo szczerzy w noszeniu medali.
I absolutnie nie dbają o to, aby zranić lub zranić.
Nie biorą pod uwagę drugiego.
Ci ludzie, którzy w głębi duszy nie potrafią zachować nic z tego, co myślą, stawiają to, co czują na pierwszym miejscu.
To jest samolubstwo.
Ponieważ prawda jest przeceniana.
Prawda to jeszcze jedna opinia na temat rzeczy.
Prawda jest po prostu sposobem na uporządkowanie świata.
Są też prawdy, które możesz zachować dla siebie.
Zwłaszcza, gdy nikt cię o to nie pytał.
Czasami mówienie prawdy, narzucanie jej jak peleryny innym jest bardzo niegrzeczne.
Ponieważ bycie hojnym to coś innego.
Szczodrą rzeczą jest ocena skutków twoich słów.
Oceń, czy ta prawda przyniesie więcej dobra niż szkody.
Przełknij chęć bycia szczerym (i niech wszyscy wiedzą) i kontynuuj swój biznes.
Ponieważ czasami mówienie prawdy jest wtargnięciem w czyjąś ignorancję.
W niektórych sprawach, które Cię nie dotyczą.
Są ludzie, którzy wymiotują ci w twarz swoją rzeczywistością.
I zostawiają cię wrakiem i bez narzędzi.
Ludzi, którzy mówią „Musiałem ci powiedzieć”.
I nie.
Nie jest obowiązkowe mówienie drugiej osobie, co myślisz.
I czasami cisza.
To także wyraz uczucia wobec innych.
