Wysokie możliwości: ukryta twarz inteligencji
Osoby o wysokich zdolnościach wykazują bardzo wyraźne cechy osobowości. Te cechy, nawet jeśli są poza normą, nie powinny być określane przez innych jako coś negatywnego.
30 lub 40 lat temu ocena i wykrywanie dzieci z wysokimi zdolnościami było prawie zerowe. Nauczyciele byli słabo przeszkoleni lub przygotowani do odpowiedniej opieki nad tymi dziećmi i tymi, którzy byli wyjątkowo oceniani
Nie otrzymali też towarzyszenia emocjonalnego , którego potrzebowali ze względu na swoje szczególne cechy. Co najwyżej praca z nimi ograniczała się do wykonywania bardziej złożonych ćwiczeń niż w przypadku rówieśników, aby mogli bawić się na zajęciach.
Cechy uzdolnionych dzieci
Wiele dzieci o wysokich zdolnościach, teraz już dorosłych, przeszło przez system edukacyjny bez wykrycia, a co za tym idzie, bez wiedzy rodziców, jakie szczególne cechy odróżniają ich dzieci od rówieśników. Rodzice ci również nie mieli odpowiednich porad, jak właściwie towarzyszyć swoim dzieciom. Wiedzieli, że ich maluchy różnią się od innych dzieci, ale ich „dziwactwa” przypisywano wadom charakteru, a nie szczególnym cechom, które wykazują osoby o wysokich zdolnościach.
Kiedy nie dogłębnie wiadomo, jak działa ich mózg iz jaką intensywnością przeżywają swój świat emocjonalny, niektóre osobliwości dzieci o wysokich zdolnościach mogą zostać źle zinterpretowane .
Jeśli nie zostaną wykryte, wiele dzieci można określić między innymi jako krnąbrne, buntownicze, niegrzeczne, histeryczne, przesadzone, aspołeczne lub nadpobudliwe, gdy wszystko, co robią, to bycie sobą. Etykiety te mogą być bardzo szkodliwe i mieć negatywny wpływ na osobowość i życie społeczne (zarówno w domu, jak iw szkole) tych maluchów.
Jeśli na przykład te dzieci narzekają na fakturę, głośne dźwięki lub jasne światła i przecinają metki na ubraniach, ponieważ przeszkadza im to na skórze, są etykietowane jako delikatne lub przesadzone. Jeśli wolą przebywać ze starszymi dziećmi lub dorosłymi, ponieważ tematy ich rozmów są dla nich interesujące, ale są zmuszeni spędzać więcej niż 5 godzin dziennie z dziećmi w tym samym wieku, z którymi niewiele mają wspólnego, zobaczą siebie jak dziwacy , którzy nie pasują do społeczeństwa.
Jeśli kultywują różne zainteresowania lub hobby i na przemian przechodzą od jednego do drugiego, są określani jako zmienni lub rozproszeni . Jeśli czują się sfrustrowani, gdy napotykają trudności w wykonywanym zadaniu i nie mają wsparcia rodziców i nauczycieli, aby zachęcić ich do wytrwałości i pogłębiania, nie rozwiną nawyku poważnej pracy , która z czasem doprowadzi do czują się jak porażka, jeśli nie awansują w nauce lub karierze.
Tych kilka przykładów pokazuje, jak bardzo brak wiedzy o środowisku może odbić się na morale uzdolnionych dzieci. Negatywny pogląd, jaki otrzymują od swoich bliskich lub nauczycieli, przenika ich, wpływając na ich samoocenę .
Ponadto pragnienie otaczających ich dorosłych, aby zmienić te nieodłączne cechy ich osobowości poprzez przymus, karę i ograniczenia , prowadzi ich do poczucia głębokiej niepewności i głębokiego poczucia bezradności.
Uszkodzona samoocena
Przez lata te maluchy w końcu uwierzyły, że naprawdę coś jest nie tak z ich osobowością , że są problematycznymi, chorymi i niezrównoważonymi ludźmi, ponieważ nie pasują i nie są normalni jak reszta dzieci. Czują się dziwnie i niezrozumiani, czarne owce we wszystkich grupach, w których próbują się zintegrować.
W wielu z nich w młodym wieku pojawiają się problemy emocjonalne i fizyczne : niepowodzenia szkolne, apatia, lęk, stres, depresja, choroby żołądka, alergie, choroby układu oddechowego itp.
Wiele z tych dzieci o wysokich zdolnościach, które nie zostały wykryte dziesiątki lat temu, dziś przechodzi na terapię psychologiczną z poczuciem porażki i głęboko nadszarpniętą samooceną .
Kiedy spotykam ludzi o tych cechach w moim biurze, wyjaśniam, jak działa wysoce zdolny mózg. Mówię o mózgu w ogniu, myśleniu drzewiastym, nadwrażliwości, intensywności emocjonalnej, jego nadreaktywnym ciele migdałowatym, dyssynchronizacjach itp.
Stopniowo rozumieją, że to, co w ich dzieciństwie zostało uznane przez innych za problem, było niczym innym jak normalnym dla dziecka o ich cechach .
Sprawa Any
Pamiętam, że rozmawiając na ten temat z Anną, kobietą po czterdziestce z oczywistymi wysokimi zdolnościami, ale z bardzo niską samooceną, niechętnie wierzyła, że może mieć inteligencję wyższą niż przeciętna. Nie udało mu się uczyć, w swojej pracy nie był szczególnie błyskotliwy i wcale nie spełnił prototypowego obrazu ludzi o wysokich zdolnościach, jaki ma większość ludzi.
W jej przypadku Ana poczuła potrzebę wykonania niezbędnych badań w celu potwierdzenia diagnozy.
Podobnie jak Ana, wielu dorosłych, których w dzieciństwie nie wykryto, ze względu na bardzo niską samoocenę, nie wierzy, że mogą być ponadprzeciętne w czymś i potrzebują „naukowego” potwierdzenia . Ana zaczęła czytać o dużych pojemnościach i upewniła się, że spełnia wszystkie cechy, które je opisują. Zrozumiała więc, że wszystko, co jej zarzucali w dzieciństwie (nazywali ją kapryśną, delikatną lub dziwną), było tylko częściową i negatywną wizją jej naturalnej istoty.
Jak przywrócić ich zaufanie
Aby odzyskać pewność siebie , uzdolnieni ludzie muszą rozpoznać ich osobliwości i różnice.
Twój mózg działa inaczej niż inne, jest szybszy, pracuje w sposób ciągły i ma sposób na łączenie myślących drzewiastych, to znaczy nie łączy liniowo pomysłów, ale może odnosić do siebie wiedzę z bardzo różnych dziedzin, aby znaleźć rozwiązania unikalne i oryginalne dla problemów, których wielu przed nimi nie udało się rozwiązać. Oprócz tego, że są oryginalnymi myślicielami , ludzie ci są niezwykle kreatywni, wnikliwi, empatyczni, altruistyczni, posiadają poczucie czystej sprawiedliwości i niezachwiane pragnienie wiedzy.
Ale jest wiele problemów, z którymi muszą się zmierzyć na co dzień, od kiedy są bardzo młodzi, odrzucenie, zastraszanie (uczniów i nauczycieli), nuda, niepokój, uprzedzenia płciowe (nawet dziś są bardziej wykrywani niż oni), bardzo wysoka wrażliwość emocjonalna, dyssynchronie (różne obszary dojrzewają inaczej) i wiele innych, o których będziemy mówić w nowych artykułach.
