Przezwyciężyć strach
Mireia Darder
Strach to podstawowa czerwona flaga. Jednak w nadmiarze może nas sparaliżować. Zaakceptowanie jego obecności i stawienie czoła temu czyni go wspaniałym sprzymierzeńcem.
Laura była na lekcji matematyki trzy miesiące przed ukończeniem studiów, kiedy nagle straciła wzrok, poczuła ogromny ból w klatce piersiowej i pomyślała, że jej życie się tam kończy. Była przekonana, że ma zawał serca. Pociły mu się ręce, miał kołatanie serca, zawroty głowy … I myślał, że za minutę straci przytomność. Tak się bałem.
W ten sposób trafił na ostry dyżur. Lekarz, który ją leczył, wykonał elektrokardiogram i stwierdził, że wszystko jest w porządku. Z jego sercem nie było nic złego.
- Laura, miałaś atak paniki - powiedział jej. Mogę przepisać ci leki przeciwlękowe, ale radzę poszukać pomocy psychologicznej.
W ten sposób Laura przyszła do mojego biura. Musiała pokonać swój strach, żeby nie przytłoczył jej , bo bała się, że ten epizod się powtórzy.
Strach ma swoją funkcję
Strach jest jedną z czterech podstawowych emocji, które towarzyszą nam przez całe życie, obok złości, smutku i radości . Jest to jeden z tych, które kwalifikujemy jako negatywne, chociaż wszystkie pomagają nam przystosować się do środowiska, w którym żyjemy.
Wydaje się, że emocje zawsze dostarczają nam informacji o relacjach, jakie mamy z innymi lub o środowisku, w którym się znajdujemy.
Funkcją strachu jest ochrona nas przed niebezpieczeństwami, które mogą nas otaczać, dlatego prowadzi do fizycznego kurczenia się. Kiedy jest zdrowy, zachęca nas do wykorzystania wszystkich naszych zasobów, aby sprostać wyzwaniu.
W najwyższym stopniu strach nas blokuje i paraliżuje , co jest skrajnością, która ma również funkcję adaptacyjną: wiele zwierząt udaje martwe, aby przeżyć, a ich agresorzy przestają zwracać na nie uwagę.
¿ Skąd możemy wiedzieć, kiedy czujemy, że strach odpowiada prawdziwemu zagrożeniu, a kiedy jest owocem naszej wyobraźni lub jest powiększany z powodów niezwiązanych z rzeczywistą sytuacją, do punktu paraliżującego, jak to się stało w przypadku Laury?
Nadmiernie racjonalizować
Aby Laura zaczęła zdawać sobie sprawę, co się z nią dzieje, opowiedziałem jej historię:
„Kiedyś mrówka zapytała stonogę: 'Czy możesz mi wyjaśnić, jak udaje ci się tak dobrze koordynować i chodzić, gdy sto stóp przesuwa je wszystkie w tym samym czasie?'
Stonoga zaczęła się zastanawiać, jak to zrobił, jakie rozkazy wydawał każdej ze swoich stóp, iw tej samej chwili zaczął się potykać. Nie był w stanie zrobić kolejnego kroku. Biedna stonoga wciąż myśli i nie ruszyła się z miejsca.
To samo dzieje się z życiem: czasami, kiedy próbujesz je kontrolować i zaczynasz myśleć o wszystkim złym, co może się wydarzyć, upadasz.
Ile razy upadałeś? Czy to powstrzymało cię od robienia tego, co chciałeś zrobić? Ile razy unikałeś robienia rzeczy, na które miałeś ochotę?
Epidemia nadmiernego strachu: konsekwencja iluzji kontroli
W naszej kulturze przypadki lęku i ataków paniki znacznie wzrosły, ponieważ wierzyliśmy, że nasz umysł jest wszechmocny, zdolny do przewidzenia wszystkiego, co się dzieje i wszystko, co nam się przydarza.
Jesteśmy jak stonoga: funkcjonujemy, dopóki nie zaczniemy brać odpowiedzialności za wszystko i domagamy się, abyśmy trzymali ją pod nadzorem . Następnie ogarnia nas panika ze strachu przed porażką, nieosiągnięciem jej i przed karą.
Żyjemy w błędzie, że możemy wszystko kontrolować , a jednocześnie jesteśmy przekonani, że jesteśmy odpowiedzialni za wszystko, co nam się przydarza. Nie mówimy już „Bóg pozwoli”; większość religii stworzyła obraz zemsty i karzącego Boga. Nauczono nas, żeby się tego bać.
Lubimy myśleć, że jesteśmy w stanie osiągnąć wszystko, na co się zdecydujemy, ale jest wiele sytuacji, na które nie mamy wpływu.
Nasza kultura nie do końca pomaga nam nie odczuwać strachu. Opiera się na niej jako na sposobie kontrolowania ludzi. Wiadomości, które do nas docierają, filmy, które oglądamy… Wszystko jest wielkim źródłem strachu. Żyjemy w świecie, który powoduje , że nie ufamy innym : mogą cię zabić, ukraść, oszukać …
Jak możemy to przezwyciężyć?
¿ Jak przezwyciężyć tę edukację, która wzbudziła w nas strach w organizmie, aby określić sposób, w jaki się zachowujemy i czujemy?
Strach , jako pierwotna emocja, przejawia się w ciele. Kiedy ktoś się boi, oddycha nierówno z otwartymi ustami, szeroko otwartymi oczami, sztywną szyją i twarzą. Te objawy pojawiają się, gdy strach jest na akceptowalnym poziomie; W szczytowym momencie może doprowadzić do paraliżu.
Jednak ciało ma swój własny mechanizm wyrażania strachu: zaczyna drżeć. Gdybyśmy pozwolili na tę manifestację, zniknęłaby w ciągu kilku sekund, podobnie jak reszta pierwotnych emocji, gdy znajdą miejsce na wyraz. Przezwyciężenie strachu oznacza w tym przypadku pozwolenie ciału wyrażać siebie poprzez ruch, drżenie.
Musimy pamiętać, że istnieje podstawowy strach i inny, który wynika z fantazji i nadmiernej przewagi rozumu. Czym się różnią?
- Pierwotny jest wyzwalany przez zagrażający bodziec zewnętrzny, który może zagrozić życiu; jest to adaptacyjny strach, który nas chroni.
- Drugi jest spowodowany naszymi myślami ; paraliżuje nas i uniemożliwia działanie. To jest strach, który należy przezwyciężyć.
Laura miała drugorzędny strach. Pozwolił swojej wyobraźni przejąć kontrolę. Był w okresie przejściowym i czuł się bez środków, by przyjąć zmianę, która oznaczałaby zaprzestanie nauki i rozpoczęcie pracy. Kiedy zmierzył się ze swoimi fantazjami, kiedy potrafił je zidentyfikować i zestawić z rzeczywistością, jego strach zaczął zanikać.
Słowa Seneki przypominają nam, że „nie przestajemy stawiać czoła przeciwnościom, ponieważ są one trudne, ale są one trudne, ponieważ nie stawiamy im czoła”.
