Razem na zawsze? Monogamia, w trakcie przeglądu
David P. Barash i Judith Eve Lipton
Pomimo faktu, że nasze biologiczne instynkty są zwykle rozwiązłe, aby zapewnić przetrwanie gatunku, człowiek zwykle wybiera monogamię
Ilekroć mówimy o monogamii w świecie przyrody, mówimy o gatunkach, w których opieka nad młodymi jest niezbędna do ich przetrwania.
Na przykład ptaki częściej żyją w parach, ponieważ pisklęta w czasie wyklucia są bardzo wrażliwe i wymagają dużej opieki rodzicielskiej. To samo dotyczy naszego przypadku.
Plastyczność neuronalna i życie we dwoje
Istnieje kilka aspektów ludzkiej neurobiologii, które wyjaśniałyby nasze upodobanie do życia monogamicznego w dziedzinie romantyzmu.
Jedną z nich jest plastyczność neuronów . Nasze mózgi przekształcają się i dostosowują do życia jako para, a nasze zdolności do długotrwałych relacji mogą z czasem ulec poprawie, wzmacniając więź i postrzegane korzyści płynące ze wspólnego życia.
Innym aspektem ludzkiego mózgu, który potencjalnie mógłby być pro-monogamią, są neurony lustrzane .
Te neurony są aktywowane, gdy obserwujemy, jak ktoś wykonuje określone zachowanie, które później będziemy naśladować, aby się uczyć.
Ta zdolność do wykrywania i powtarzania działań innych może być podstawą empatii , to znaczy zdolności ludzi do zrozumienia i współczucia innym, a także może służyć do wspierania długotrwałych więzi zjednoczeniowych, cementowanie monogamii i trwałych związków.
Hormony, które napędzają nas do romantycznych relacji
Na koniec należy zwrócić uwagę na rolę, jaką odgrywają hormony uczucia , takie jak oksytocyna i wazopresyna, które są zaangażowane w więź matki z dzieckiem, a także w relacje między dorosłymi.
Podsumowując, biologia nie oddziela nas od monogamii. Wręcz przeciwnie, może nawet promować więzi par, jeśli weźmiemy pod uwagę mechanizmy mózgu, które występują w krótkim i długim okresie.
Niewierność jest obecna u zwierząt, ale także u par odnoszących sukcesy .
