Podejmowanie się jest odważne
Nie rozumiem ludzi, którzy się nie angażują. Z czymś, z pomysłem lub z kimś. Zaangażowanie jest największym przejawem miłości do życia. Wierzy i jest ufny. To uhonorowanie chwili. To legitymizuje teraźniejszość.
Głos Roya to podcast autorstwa pisarza Roya Galána dla magazynu Mentesana. Posłuchaj tego i udostępnij.
Ludzie, którzy boją się zaangażowania, wierzą, że będą tu na zawsze.
Że będzie miał kolejną szansę.
Że może o tym myśleć przez całą wieczność.
To na pewno przychodzi mu do głowy coś lepszego.
Że jest czas i że jest nieskończony.
Ale okazuje się, że tak nie jest.
Czasami to, co było, już nie istnieje.
A czasami tym, który przestaje istnieć, jesteś ty.
Dlatego nie rozumiem ludzi, którzy się nie angażują.
Z czymś, z pomysłem lub z kimś.
Jeśli zaangażowanie jest największym przejawem miłości do życia, jaki istnieje.
Wierzy i jest ufny.
To uhonorowanie chwili.
To legitymizuje teraźniejszość.
Wbrew temu, co wielu ludzi uważa, zaangażowanie nie jest przeciwieństwem wolności.
W rzeczywistości nie ma zobowiązania bez wolności.
Ponieważ zobowiązanie do bycia prawdziwym, uczciwym i prawdziwym musi być wolne.
Ponieważ nie ma większej wolności niż przebywanie z kimś, kiedy można odejść.
Niż bronić pomysłu i zmoknąć, gdy możesz być w równej odległości.
Dlatego wszystko, co musisz zrobić, to zmierzyć się ze swoim strachem.
To przestać być tchórzem.
I to zacząć być odważnym.
Ponieważ odważni ludzie zawsze się angażują.
Odważni ludzie stawiają na Ciebie.
Odważni ludzie bronią tego, co sprawiedliwe, nawet jeśli może to zostać odrzucone.
Odważni ludzie nie uciekają, nie szukają głupich wymówek ani nie są samolubni.
Więc bądź odważną osobą.
Zobowiązać się.
Ponieważ nie będzie miało znaczenia, czy potrwa trzy dni, czy sto żyć.
Ważne jest, aby powiązać swoje działania z uczuciami.
Najważniejsze to czuć.
To zrozumienie, dlaczego robisz to, co robisz.
Dlaczego bojkotujesz siebie za każdym razem, gdy wydaje się, że coś ma przyszłość.
Dlaczego nie chcesz, żeby ktokolwiek naprawdę wiedział, jaki jesteś.
Dlaczego tak się boisz, że ktoś cię kocha.
Dlaczego myślisz, że jeśli ktoś cię kocha, to zależy od ciebie.
Podstawową rzeczą jest to, że patrzysz na tę pustkę.
Ten, który okrywasz uwodzicielskim uśmiechem.
Ten, który zmusza cię do ucieczki od wszystkiego i wszystkich.
Ten, który uniemożliwia generowanie stabilnych linków.
Ten, który uczynił cię obcym nawet dla ciebie.
Ta pustka, która rośnie za każdym razem, gdy mówisz, że nikogo nie potrzebujesz.
Że jesteś wolną duszą.
Bo może co się z tobą stanie.
Chodzi o to, że nie chcesz potwierdzać dawno temu tej duszy.
Ty też ją opuściłeś.
