Niksen: korzyści płynące z nudy i nie robienia niczego
Gabriel García de Oro - filozof i pisarz
Skazani, tak jak my, na społeczeństwo wydajności i produktywności, nie robienie niczego jest postrzegane jako leniwe i leniwe. Jednak dzisiaj wiemy, że nie działając, możemy być bardziej kreatywni, lepiej czuć się z sobą, z innymi i z obecną chwilą. Więc … dlaczego nic nie zrobisz?
Obrazy Getty
Jesteśmy w społeczeństwie performatywnym. Produkcji. Bez końca. Niewiele potrzeba, aby zdać sobie sprawę, że wszystko wokół nas zaprasza nas do coraz więcej. Wszystkie są aplikacjami do organizowania zadań. Przypomnienia o aktywności.
Wszystko musi mieć skutek, jakby nasze życie było rachunkiem operacyjnym firmy, chociaż nie jesteśmy ani firmą, ani nie powinniśmy się wykorzystywać. Ale wielu z nas to robi. Nawet z naszymi dziećmi, z którymi jesteśmy w stanie pozwolić im na wszystko, zapisywać je na tysiące zajęć pozalekcyjnych, o ile się nie nudzą, jakby nuda była najgorszym z potworów. Jak zobaczymy później, tak nie jest.
Duży problem polega na tym, że w tym nieskończonym działaniu zapomnieliśmy połączyć się ze sobą.
Odłączyć się od siebie. Aby odtruć z działań. Być w naszym własnym świecie, aby później lepiej zamieszkiwać świat, który dzielimy.
Czy na pewno nic nie robisz?
Media społecznościowe stały się substytutem bezczynności. Patrzę na telefon, chociaż nikt do mnie nie dzwoni. Sprawdzam pocztę, nawet jeśli nikt do mnie nie napisał, na wszelki wypadek… Wrzucam zdjęcie.
Cokolwiek mniej bycie z poczuciem nie robienia niczego. Nie to! Ale dzisiaj jest reakcja na tę duszącą rzeczywistość, taką jak słynny teraz przypadek artysty WoopsYanga, który w Korei Południowej zmienił robienie niczego w sport, gromadząc ponad 70 osób w parku, aby być, razem, nic nie robiąc. Wpatrując się w przestrzeń. Tylko w próżni. Już nie.
Po co to? Za dużo. Aby zrelaksować nasze mózgi, nadmiernie podekscytowane produktywnością i okropnym uczuciem, że jeśli nie zrobimy, jesteśmy niczym. Nikt. Ponadto, jak pokazują niektóre badania, zmniejsza stres, wyczerpanie psychiczne, a przede wszystkim predysponuje do kreatywności. Tak, do naszego. Za naszą twórczą moc.
Dlaczego mielibyśmy się nudzić
Wyobraźmy sobie, że cały czas wrzucamy kamienie do jeziora. Wynik? Wody wzburzone, mętne, niejasne. Jeśli jednak nie jesteśmy w stanie nic zrobić… Wystarczy spojrzeć na środek, kontemplując stopniowo jego piękno, a powierzchnia odpręża, wygładza, wygładza. Powoli tło się rozjaśnia i możemy do niego zajrzeć. Rozszyfruj to. Uczyć się. To samo dzieje się z naszymi jeziorami śródlądowymi.
Aby uspokoić jego wody i odzyskać przejrzystość, musimy przestać rzucać ciężkimi kamieniami tej aktywności.
W tym konsumpcyjnym społeczeństwie jest to skomplikowane, ponieważ wróg, o którym wspominaliśmy wcześniej, pojawia się… nuda! Ale nuda jest naszym sprzymierzeńcem. Na przykład ziewanie, wielka fizyczna manifestacja nudy, dotlenia mózg. Ale to nie wszystko. Nawet sztuka nudy ma angielskie imię: niksen. Jak każdą sztukę, musimy ją trenować; a obrońcy niksena ostrzegają, że powinniśmy narażać się na nudę. Dobra nuda. Nie jestem znudzony. Ani niechęci. Znajdź nudę.
Cel? Żaden. Poprostu być. Bądź obecny w teraźniejszości. Już nie. I wtedy nastąpi cud, że umysł będzie szukał własnych bodźców. Będzie to nieoczekiwane i zaskakujące. Nic dziwnego, że Arystoteles powiedział, że cud jest drzwiami do filozofii.
Cóż, preludium do zdziwienia to nuda, ta chwila, w której nie zwracając na nic uwagi, nagle patrzymy na coś, co nas zadziwia, słowo, które w swojej etymologii oznacza wyjście z cienia. To znaczy nic nie robić. Przygotowanie do otrząsnięcia się z cieni niekończących się działań.
jak przejść z niczego do wszystkiego
- Jeśli nic nie zrobisz, umysł ujawni się zdumiewająco. Nic dziwnego, że Arystoteles powiedział, że zdumienie jest
- drzwi do filozofii.
- Preludium do zdziwienia to nuda. Nie patrząc na nic, nagle widzimy coś, co nas zadziwia, wyprowadza z cienia.
- Zatem nie robienie niczego jest sposobem na otrząsnięcie się z cieni niekończącej się pracy.
