Uspokój się w obliczu niepokoju
Christophe André
Nie możemy wyeliminować niebezpieczeństw związanych z życiem, ale możemy zwiększyć naszą tolerancję na niepewność: problemy będą łatwiejsze do zniesienia.
Pewnego dnia siedziałem w samochodzie z jednym z moich przyjaciół medycznych, utknąłem w korku przy wyjściu z tunelu . Staliśmy na zboczu za ogromnym autobusem turystycznym.
Sytuacja była nieco irytująca, ale nie niepokojąca : nie musieliśmy łapać żadnego samolotu, nie mieliśmy też żadnych ważnych spotkań; Właśnie spotykaliśmy się z innymi medycznymi przyjaciółmi na „sesji roboczej” w dobrej restauracji… Jednak mój partner był bardzo zdenerwowany.
Zapytałem go: „Martwisz się o coś?” . A on odpowiedział: „Nie lubię być za tym autobusem … czy możesz sobie wyobrazić, że zawiodą hamulce?” To właśnie nie przyszło mi do głowy.
Mój przyjaciel natychmiast wyobraża sobie najgorsze; Gdziekolwiek jesteś, rozglądasz się wokół, zastanawiając się, skąd może nadejść niebezpieczeństwo.
To jeden z najbardziej udanych modeli niepokoju , jakie znam, nie licząc oczywiście moich pacjentów.
„Nikt nie martwi się tak bardzo jak ja io wszystko. Cóż, wszystko jest pretekstem do udręki. I nic na to nie poradzę ”. Tak filozof Emil Cioran opisał w swoich Notatnikach chwile niepokoju , których doświadczył. To mogłaby być niemal definicja dla studentów psychologii, ponieważ ma wszystko: uwolnienie od „czegokolwiek”, spowodowany ból i „udrękę” oraz niemoc, by to powstrzymać.
Przestań przewidywać
Kiedy nasz duch jest niespokojny, nasza wizja świata wydaje się zdominowana przez oczekiwanie i skupienie uwagi.
Nie żyjemy teraźniejszością, ale przyszłością : przewidujemy i robimy to w sposób negatywny . Czy musimy jechać na wakacje? Myślimy o korkach, kradzieżach, wyciekach wody czy pożarach pod naszą nieobecność …
Do tego dochodzi skupienie uwagi: koncentruje się tylko na tym, co go martwi , wszystko inne przestaje istnieć. Nazywa się to przeżuwaniem : bezpłodne, koliste myśli, które przewijają się przez wszystkie problemy, które dotyczą naszego życia (lub które mogą w nim kiedyś zamieszkać).
Problem polega na tym, że kiedy jesteśmy niespokojni, te ruminacje wydają się nam prawdziwe i uzasadnione . Jeśli ktoś mówi nam, żebyśmy się tak nie martwili, odbieramy to źle: wydaje nam się, że inni nie zdają sobie z tego sprawy, nie są przytomni. Ale w rzeczywistości jesteśmy tymi, którzy są ślepi i pozostają na haku niepokoju.
Czy warto się denerwować?
Na początku niepokój jest użyteczną funkcją psychologiczną, która pomaga nam zachować czujność . Niespokojne zwierzę czuwa nad tym, skąd pochodzi niezwykły hałas, zastanawia się, co kryje się za poruszającym się zaroślą … zwiększając w ten sposób swoje szanse na przetrwanie we wrogim środowisku. Jednak nadmierne wiercenie się w niesprzyjających warunkach jest zawsze źródłem cierpienia.
Sam Emil Cioran napisał: „Wszyscy jesteśmy oszustami: przeżywamy nasze problemy”. Gdy tylko niespokojne nastroje ustępują, odczuwamy ulgę i trochę poobijani: w końcu nasze zmartwienia nas nie unicestwiły.
Wiele razy nie było sensu nam przeszkadzać: ponieważ niebezpieczeństwo nie istniało; bo nie było tak strasznie, czy po prostu dlatego, że ostatecznie nasza troska nie zmieniła biegu wydarzeń.
Ale w takim razie dlaczego trwają, dlaczego te myśli są nieustannie powtarzane? Dlaczego nie skorzystamy z lekcji życia? Istnieje wiele odpowiedzi na te pytania, ale najważniejsza z nich jest taka, że troska jest jak przylgnięcie do wiary.
Zrozum niepokój
Aby zrozumieć problem , musimy znać jego credo. Oto święta trójca zatroskanych:
- Świat jest pełen niebezpieczeństw i zagrożeń.
- Jestem kruchy , a ci, których kocham, też są kruche.
- Możesz przeżyć (lub zwiększyć swoje szanse na przeżycie) pod warunkiem podjęcia wszelkich odpowiednich środków ostrożności , a nie zrobienie tego jest nieświadome.
Oczywiście podstawy tego wyznania nie są absurdalne i niosą ze sobą część pewności, ale tylko część.
- Co prawda świat jest niebezpieczny, zwłaszcza w określonych porach i miejscach, ale jest to też miejsce, w którym możemy czuć się bezpiecznie.
- To prawda, że jesteśmy delikatni, ale chęć podjęcia wszelkich możliwych środków ostrożności jest wyczerpująca i niemożliwa.
- Prawdą jest, że bycie ostrożnym zwiększa nasze szanse na przeżycie, ale bezcelowe jest przekształcanie tego w obsesję , która zmieniłaby jakość naszego życia i zamknęła nas w klatce nadopiekuńczości.
Jak lepiej tolerować niepewność?
Niektóre niedawne badania wykazały, że nasze skłonności do niepokoju są formą nietolerancji na niepewność. Ponieważ nasze istnienie nie jest całkowicie chronione, czujemy się zagrożeni i zaczynamy się martwić.
Chcemy mieć kontrolę i podejmujemy wiele środków ostrożności. Staramy się zmniejszyć naszą nietolerancję, zmniejszając niepewność w naszym życiu. Co więcej, nasze współczesne społeczeństwo skłania nas do zwiększania tej tendencji (dlatego też nieustannie sprzedają nam ubezpieczenia, gwarancje i inne obietnice życia bez problemów). Jednak przychodzi czas, kiedy te strategie kontroli okazują się wyczerpujące i bezużyteczne.
Nigdy nie będziemy w stanie znieść niepewności przyszłości: co stanie się ze mną jutro? Czy mój partner przestanie mnie kochać? Czy w ziemię uderzy meteoryt?
Oprócz wysiłków na rzecz przewidywania - przydatnych, gdy są realistyczne i ograniczone w czasie - należy popracować nad inną strategią: zwiększeniem naszej tolerancji na frustrację.
Przyjmijmy możliwość dramatu. Spróbujmy mimo wszystko żyć szczęśliwie - to jest rozsądne - zamiast nie żyć z tego powodu - to jest niepokój.
Niepokój nie tylko nie pomaga nam lepiej radzić sobie, ale podwaja nasze cierpienie , co wyraża słynna piosenka Bobby'ego McFerrina:
W każdym życiu mamy kłopoty.
Kiedy się martwisz, podwajasz.
Nie martw się, bądź szczęśliwy.
(W życiu wszyscy mamy problemy.
Jeśli się martwisz, to je powielić.
Nie martw się, bądź szczęśliwy).
