Potykasz się, ponieważ idziesz. Jest człowiekiem. To jest życie
Nawet jeśli uważasz, że nie możesz znowu znaleźć się w takiej samej sytuacji. Ponieważ znowu zaufałeś lub znowu pozwoliłeś sobie odejść. Pamiętaj, że aby się potknąć, wystarczy pozostać przy życiu. To iść dalej.
Głos Roya Galána to podcast autorstwa Roya Galána dla magazynu Mentesana. Posłuchaj tego i udostępnij.
Człowiek jest jedyną istotą, która dwukrotnie potyka się o ten sam kamień.
Tak mówią.
I może to prawda, ale kiedy nam to mówią, nie myślą, że życie nie jest niezmienne.
Że nie jest to prosta, widoczna, wygodna linia.
Że są rzeczy, które nas krzyżują i definiują.
Kiedy mówią nam, że rzucają nam wyzwanie, abyśmy byli idealnymi maszynami.
Roboty sprzątające, które rozpoznają przeszkodę i ją omijają.
A jeśli coś czyni nas ludźmi i ludźmi.
Jeśli coś jest pozostałością po naszym człowieczeństwie.
Chodzi o to, że się myliliśmy.
Chodzi o to, że robimy to źle, kiedy chcemy to zrobić dobrze.
Chodzi o to, że się myliliśmy.
Ponieważ życie to zbiór okoliczności.
Pożegnania.
Nieobecności.
Zdziwienia.
Zdjęć.
Dni i nocy i zacznij od nowa.
Rozczarowań.
Niespodzianek.
Zerwania.
Pierwszy i ostatni raz.
Bólu, radości i wszystkiego pomiędzy.
Z korków i hałasu.
O podróżach, obowiązkach i orgazmach.
Wspólnych miejsc i tematów.
Serii do kontynuacji i książek do przeczytania.
I potykanie się.
Więc.
Kiedy znowu spadniesz na ten sam kamień.
Obiecaj, że nie będziesz traktować siebie tak surowo.
Spróbuj zrozumieć, dlaczego ten kamień wciąż tam jest.
Dlaczego to twój kamień.
Ponieważ ważne nie jest to, że znowu upadniesz, czy nie.
Naprawdę ważne jest to, że wiesz, dlaczego upadasz.
Dopiero wtedy możesz się cofnąć.
Tylko wtedy możesz się z siebie śmiać.
I nawet jeśli nie sądzisz, że możesz znowu znaleźć się w takiej samej sytuacji.
Ponieważ znowu zaufałeś lub znowu pozwoliłeś sobie odejść.
Pamiętaj, że aby się potknąć, wystarczy pozostać przy życiu.
To iść dalej.
Ponieważ możesz sprawić, że podróż będzie pływać lub lewitować, tak.
Bez czucia ziemi pod stopami.
Bez absolutnie nic na ciebie nie wpływa.
Przemierzam świat jak bańka.
Ok, żebyś nie upadł.
Ale ty też nic byś nie czuł.
Symulacja twojego istnienia.
Próba.
Fałszywy alarm.
Plastikowy owoc.
Więc pozwól sobie na niepowodzenie tyle razy, ile potrzeba.
Tylko wtedy będziesz miał dowód życia.
Dopiero wtedy możesz powiedzieć, że znowu się myliłeś.
Tak,
ale było.
Ponieważ żyłeś.
