Nastrój czy emocje: co wpływa na nas najbardziej?
Chistophe André. Psychiatra
Duma, współczucie, zazdrość, melancholia … Jakie uczucie ogarnia cię dzisiaj? Nastroje są bardziej subtelne niż emocje, ale mogą znacząco na nas wpływać. Możemy ich stłumić, ukryć lub odrzucić, ale będziemy odrzucać nasze człowieczeństwo. Świadomość ich pomoże nam zachować równowagę.
Nastroje, w przeciwieństwie do pierwotnych emocji, są mniej intensywne, ale bardziej trwałe i wpływowe; Mogą wydawać się słabe, dyskretne, łatwe do zapomnienia, ale nie doceniamy ich siły i wpływu, które mogą zrujnować nasz dzień …
Nasze życie jest zabarwione drobnymi niuansami duszy. Nastroje takie jak melancholia czy dobry humor wpływają na nas bardziej niż wielkie emocje. Wszyscy nas czegoś uczą, dlatego tak ważne jest, aby je akceptować i kochać, ponieważ ostatecznie to one czyni nas ludźmi.
Różnice między emocjami a nastrojami
Duma, współczucie, zazdrość, melancholia … Możemy zdefiniować stany umysłu jako treści mentalne - świadome lub nieświadome - w których mieszają się stany ciała, subtelne emocje i automatyczne myśli. Rola, jaką odgrywają i ich wpływ na to, kim jesteśmy i co robimy jest ogromna, a mimo to nie zwracamy na nich większej uwagi. Ale możemy się do nich zwrócić, ponieważ oferują nam bardzo cenne informacje; Trzeba tylko przestać: przestać działać, biegać, przeklinać świat …
Nastroje niekoniecznie mają konkretny przedmiot, taki jak emocje, co nie oznacza, że są bez przyczyny, ale nie jest to takie oczywiste. Ogólnie emocje są „odpowiedzią” na coś, co „przychodzi” do nas z zewnątrz; z drugiej strony nastroje mogą również dotrzeć do nas od wewnątrz, powstać w wyniku własnej produkcji. Emocje radykalizują i upraszczają nasze postrzeganie wydarzeń; nastroje komplikują to, ale sprawiają, że jest bardziej subtelny.
Emocje są „społecznymi agitatorami”, które modyfikują nasze relacje z innymi i ze światem; Nastroje są raczej „wewnętrznymi agitatorami”, które modyfikują nasze relacje z samym sobą i naszą wizję świata - co może doprowadzić nas do zmiany wielu rzeczy, ale w wolniejszy sposób. Emocje kierują nas w stronę działania zewnętrznego, a nastroje przede wszystkim w kierunku wewnętrznej refleksji.
Nastroje mogą się utrzymywać w wyniku silnych emocji (stan, w którym znajdujemy się po wielkiej radości lub wielkim rozczarowaniu), a także mogą reprezentować ułatwiający je teren: spóźnioną płatność, która sprzyja napadom smutku i melancholii; uraza, którą przygotowują fale gniewu; panika wybucha na tle niepokoju. Najpierw nadchodzą szare chmury, a potem burza … Ale istota naszej mentalnej pogody opiera się bardziej na nastrojach: w końcu spędzamy niewiele czasu pod wpływem złości, a znacznie więcej pod wpływem emocji. podrażnienia. Dłużej z nostalgią niż z prawdziwą rozpaczą. Więcej czasu na zmartwienia niż na wielki kryzys udręki …
Skąd wiedzieć, jaki nastrój nas ogarnia
Nasze nastroje są zawsze obecne, jak hałas w tle, ale aby je dostrzec, trzeba się zatrzymać i posłuchać; jakbyśmy szli przez las i zatrzymywali się, żeby nasłuchiwać: usłyszelibyśmy wtedy szum wiatru, dźwięk poruszających się drzew, śpiew ptaków …
Na początku zwykle wystarcza zatrzymanie się, aby posłuchać szmeru w nas ; Jeśli będziemy chcieli pójść dalej, konieczne będzie, abyśmy nauczyli się słuchać i lepiej obserwować nasze nastroje, korzystając np. Z medytacji.
Medytacja zen właśnie daje nam piękną metaforę. Możemy obserwować nasze nastroje, pozostając blisko nich, jak spacerowicz, który wchodzi do wodospadu i pozostaje osłonięty, między skałą a wodą, która twardnieje, trochę drży, też coś mokrego, ale chronionego i uprzywilejowanego miejsca .
Jednym z celów medytacji zwanej „uważnością” jest właśnie stanie na chwilę z boku i obserwowanie, jak zmieniają się nastroje, rozkładanie ich, rozumienie ich… ale bez próby zatrzymania ich przepływu. Czy ktoś może zatrzymać wodę przed wodospadem? Teraz, gdy wiemy, czym jest stan umysłu, możemy zadać sobie pytanie, co odróżnia go od emocji. Odpowiedź mogłaby brzmieć, że stan umysłu jest rodzajem rozwiniętego i cywilizowanego kuzyna emocji, które stały się bardziej przestarzałe; są, by tak rzec, subtelnymi emocjami.
