„W naturze są rozwiązania wszystkich problemów”

Sira Robles

Joaquín Araújo poświęcił swoje życie ochronie lasów. Uważa, że ​​prawdziwą pandemię doświadczają drzewa i że powinniśmy przestać je niszczyć, aby nie być kandydatami na upadek. Właśnie opublikował książkę „Drzewa nauczą cię widzieć las” (Krytyk redakcyjny).

Joaquín Araújo Ponciano poświęcił swoje życie realizacji czegoś, co może wydawać się niemożliwym wyzwaniem: ratowania lasów. Jego stałe zaangażowanie w obronę przyrody zostało docenione 51 nagrodami. Jest jedynym Hiszpanem, któremu przyznano nagrodę ONZ Global 500, a także jedynym Hiszpanem dwukrotnie uhonorowanym National Environment Prize.

Araújo jest kuratorem wystaw, reżyserem i scenarzystą filmów dokumentalnych, komunikatorem i wykładowcą. Jednak to, z czego jest najbardziej dumny w życiu, to posadzenie tylu drzew, ile przeżył dni, około 25 000. „Jestem nawet podekscytowany, kiedy idę w cieniu setek drzew, które zasadziłem 30 lub 40 lat temu” - wyznaje. Na łonie gajów Villuercas, gdzie mieszka jako wieśniak i pasterz, napisał książkę, którą właśnie opublikował, Drzewa nauczą cię widzieć las (Editorial Crítica), zaproszenie do zasadzki na ponowne spotkanie z nami sami.

- Jaki jest pożytek z zasadzki?
-Jest to prowokacyjne użycie tego terminu. Wychodzę z zasadzki, aby zaskoczyć zanieczyszczenie, hałas, pośpiech i konkurencyjność. Mieszkam w lesie, aby spróbować cieszyć się najlepszym spektaklem, a przede wszystkim udawać, że rozumiem, co robi Natura i co z nią robimy. Jakby tego było mało, uważam, że las to nieskończone zaproszenie do kreatywności.

Niewiele bardziej inspiruje, przynajmniej siebie. Ale jeśli dodamy do tego wszystkiego, że lasy są wielkimi producentami większości najbardziej potrzebnych
rzeczy - wśród wielu innych rzeczy - lub że to tam żyje większość życia, powiedziałbym krótko, że wpadam w zasadzkę, ponieważ tam najwięcej toczy się przeciwko śmierć.

-Paradoks polega na tym, że te drzewa, które dostarczają nam powietrza do życia, potrzebują uzdrowienia … Co sprawia, że ​​chorują?
-Jej pandemią jest zmiana klimatu, która skutkuje zmianami w kalendarzu foliacji i kwitnienia do przewidywanej utraty liści lub opóźnienia. Na przykład moje melozy trzymają liść przez miesiąc dłużej niż 40 lat temu. Ale przede wszystkim ciepło sprzyja rozwojowi głównych patogenów, głównie grzybów i wszelkiego rodzaju owadów, od tych, które jedzą liście, po te, które się łuszą.

-Według niego, drzewa, aby przetrwać, unikają tarcia wierzchołków, zachowując niewielki dystans od swoich sąsiadów. Nie mogę pomóc, ale narysuję paralelę z naszą obecną sytuacją. Czy natura zna wszystkie odpowiedzi?
-W rzeczy samej. Jest w niej ukryte wszystko, co niezbędne do rozwiązania wszystkich obecnych i przyszłych problemów. Przede wszystkim ma system kontroli patogenów. Niszczycielski wirus został powstrzymany przez nietoperze i nigdy nie powinien był się z nich wydostać. Dzisiejsze wymagane odległości bezpieczeństwa występują w nieskończonych sytuacjach w spontanicznym świecie.

-Musimy nadal uczyć się od drzew…
-Nasza linia ewolucyjna jest, a przede wszystkim była, związana z gajami. Zanim powstał rodzaj Homo, przez prawie sześć milionów lat dzieliliśmy bezkonkurencyjną rezydencję: lasy. W nich ukształtowały się niektóre nasze umiejętności, takie jak manipulowanie przedmiotami za pomocą rąk, aż do niemal idealnego widzenia stereoskopowego i kolorowego. Nawet język poprzez emisje akustyczne zaczyna się w lesie.

- Mówisz, że nasze wyjście z lasu, z raju, spowodowało, że wszystkie raje przestały takie być. Do jakiego momentu?
-Raj oznaczał w języku Persów miejsce z drzewami i wodą. Innymi słowy, przyjazne miejsce par excellence, ponieważ zapewnia przetrwanie bardziej niż jakiekolwiek inne, zapewniając najbardziej potrzebne zasoby. Ale wstaliśmy, zaczęliśmy chodzić i ścinać.

Dlatego zdobyliśmy nieoczekiwane, a nawet fascynujące umiejętności, ale także ogromną moc niszczenia wszystkiego, zawsze zmieniając to, co poprzednie na naszej drodze. W efekcie opuszczenie raju było otwarciem drzwi do tego, co dziś jest uogólnionym i katastrofalnym atakiem na wszystko, co spontaniczne.

-A cofanie się nie wydaje się łatwe. Jego nowa książka ujawnia fakt nieznany przez wielu, który jest bolesny: dziś może kosztować cię życie, próbując ocalić tak istotne dziedzictwo, jak drzewa. Kto ich ściga?
- Morderstwa działaczy na rzecz ochrony przyrody są niemal normą w większości krajów Ameryki Łacińskiej, niektórych części Afryki i Azji Południowo-Wschodniej. Straciliśmy setki działaczy na rzecz utrzymania lasów. Głównymi inicjatorami takich zabójstw są drwale, ci, którzy starają się zamienić cały las w odmianę soi oraz ci, którzy zrównują gaje Indonezji, aby rosła tam tylko palma olejowa.

- Jak zmieniłby się świat, gdyby każdy z nas zasadził kilkaset drzew w ciągu swojego życia?
-Mamy na planecie około trzech miliardów drzew. Jest ich wiele, ale w celu zwalczania katastrofy klimatycznej byłoby bardzo dobrze, gdybyśmy mieli ich tylu. Wiele rządów promuje plantacje, ale warto dodać do nich najbardziej szczegółowe inicjatywy. Myślę, że sadzenie zasługuje na prestiż, jaki ma. To wielka przyjemność obserwować wzrost tego, co umieściłeś w ziemi.

- W swojej książce wyznaje, że kiedy przygotowywał filmy dokumentalne do serialu El Arca de Noé w Peru dla RTVE, uciekał przed swoimi towarzyszami kilka godzin dziennie, aby samemu kontemplować las. Co odkrywa się w tych chwilach kontemplacji w samotności?
- To, co najważniejsze, piękne, co nam pomaga i utrzymuje, czyli natura, zasługuje na uwagę. Samotność jest wzmacniaczem uwagi. Pobudź zmysły. Pozwala cieszyć się tym, co cię otacza. Od najmłodszych lat utrzymywałem, że wolność i piękno muszą być zasługujące na to, że mogę być sam.

- Rok 2022-2023 to ciąg nieustannych katastrof leśnych. Czy natura zemściła się w tym roku 2022-2023?
-Natura nie ma innego zamiaru, jak tylko się rozmnażać, trwać i tym samym zapewnić identyczne możliwości dla wszystkich żywych istot. Nie planuje, a tym bardziej zemsty. To, co nam się przydarza, to fakt, że nie zrozumieliśmy ani nie zaakceptowaliśmy, ponieważ wiedzieliśmy o tym od dawna, że ​​degradacja, wypieranie drzew, zanieczyszczenie i ogromne prześladowania wszystkiego, co żyją, są bumeranami. Wracają do punktu wyjścia. Zabieranie zdrowia wokół siebie oznacza na dłuższą metę zachorowanie.

- Znamy tylko 20% gatunków drzew. Czy myślisz, że gdyby nie powstrzymano masowego niszczenia naszych gajów, mogłyby one zniknąć, nigdy ich nie widać?
- Szóste wielkie wymieranie w szybkim marszu to eliminacja wielu gatunków, z których większość nie została zidentyfikowana przez naukę. To, co powoduje zanikanie większej liczby gatunków, to masowa utrata lasów tropikalnych i równikowych. Dlatego jasne jest, że jeśli nie chcemy jeszcze bardziej pogłębiać katastrofy, musimy chronić wszystkie pozostałe lasy.

-Powtórz kilka razy w książce „Oddychasz bardziej niż cokolwiek zieloną duszą drzew”. Czy powtarzasz to, ponieważ w pewnym sensie problem polega na tym, że ludzie zapominają?
-Zapominamy o prawie wszystkim, co istotne. Przede wszystkim nasze pochodzenie i przynależność. Ale kiedy wiesz, że jeśli żyjesz 80 lat, oddychasz 300 milionów razy produktem częściowo dostarczanym przez drzewa, O ₂ , wydaje się jasne, że musisz o tym pamiętać, aby nie tracić codziennie milionów drzew. To, co robi dla nas natura, musi być brane pod uwagę niemal bez przerwy. Pomogłoby nam to, aby go nie zniszczyć, nie być kandydatami do upadku.

-W obecnej i koniecznej walce z plastikiem wielu widziało szansę w drewnie. Czy lekarstwo nie jest gorsze od choroby?
-Mając tylko dwa procent gruntów ornych przeznaczonych na rozwój udomowionych gajów, wystarczyłoby mieć wystarczające zapasy drewna do wszystkich konwencjonalnych zastosowań tego, co do dziś jest jednym z pierwszych surowców ludzkości. Jednocześnie musimy zostawić w spokoju wszystkie naturalne lasy.

-Gdy usłyszał krzyki drzew … Wołały o pomoc?
-Szarty ściskają naczynia, przez które krąży sok, i wytwarza niezauważalny dźwięk, który można wyczuć. Oczywiście drzewa proszą o pomoc i tylko my możemy przyjść z pomocą. Przede wszystkim poprzez powstrzymanie katastrofy klimatycznej.