Odważ się doskonalić i zmieniać

Paco Valero

Zmiana, ulepszanie, przezwyciężanie trudności … to pragnienia tak stare jak ludzkość. Zaczynają od pragnienia, ale można je osiągnąć dopiero po osobistej nauce. Motywacja jest niezbędna w tym procesie.

„Plotka głosi, że testament zniknął…” . Tak zaczyna się książka José Antonio Mariny The Mystery of the Lost Will (wyd. Anagrama). A jeśli posłuchamy tego, co mówią niektórzy psycholodzy, socjolodzy i inni socjologowie, to wciąż ginie ponad dwadzieścia lat później. Wola, dźwignia, której używaliśmy od wieków do przemiany i doskonalenia się, zgubiliśmy na jakimś zakręcie drogi.

Filozof i socjolog Gilles Lipovetsky również jest tego zdania, dla którego wysiłek nie jest już modny: „Wszystko, co pociąga za sobą podporządkowanie lub dyscyplinę, zostało zdewaluowane na rzecz kultu pożądania i jego natychmiastowego uzasadnienia”. Niektórzy już mówią o społeczeństwie wiecznej młodzieży, ze względu na niewielki opór przed frustracją, który okazujemy. Przy najmniejszym niepowodzeniu upadamy i porzucamy jakikolwiek cel.

Inni mówią, że jest jeszcze gorzej, bo obfituje bierna akceptacja życia, które każdy ma, i własnych ograniczeń, jakby nic nie mogło się zmienić i poprawić. To stwierdzenie jest oczywiście przesadą. Nie jest trudno spotkać kogoś, kto siłą woli i pracy wyszedł naprzód, nawet jeśli kryzys uderzył go bardzo blisko, lub kogoś, kto osiągnął swoje cele w żmudnych studiach lub który przewyższył siebie w jakimkolwiek aspekcie .

Co się stało z siłą woli?

Wola nie zniknęła, ale straciła swój blask w obliczu rosnącego zjawiska: łatwości wszystkiego. Nie musisz dużo chodzić, aby znaleźć wiadomość, która zachęci nas do nauki angielskiego w tydzień, schudnięcia poprzez jedzenie w czasie wolnym lub zdawania egzaminów bez wysiłku … z logiczną frustracją tych, którzy próbują.

Nie jest też trudno dać się ponieść wyobrażeniu, że autentyczność jest tym, co przeżywa się bez wysiłku, że nic nie jest zbyt wartościowe i nic nie wymaga solidnego zaangażowania. Nawet w sztuce, jak mówi Marina, dominuje spontaniczność, zjawisko, happening i nie ma prawie żadnych śladów wysiłku związanego z nauką techniki i opanowaniem jej, by uczynić z niej środek wyrazu.

Psycholog Karen Horney powiedziała nawet kilkadziesiąt lat temu, że obowiązki narzucone sobie są objawem nerwicy. Jego teza jest przesadna i kto wie, czy wyprowadza z niej myśl, że tylko spontaniczne jest zdrowe, a reszta jest niepotrzebna, patologiczna lub kryje niewypowiedziane pragnienia.

Gdyby zwyciężyło to niedocenianie wysiłku, stracilibyśmy jeden z najprzyjemniejszych aspektów życia: osiąganie własnych celów po ich pragnieniu i dążeniu do nich - jedna z największych przyjemności, jakie według Arystotelesa można osiągnąć.

Wartość osobistego wysiłku

Chus Lago była pierwszą Hiszpanką, która zdobyła Everest bez tlenu i sama dotarła na biegun południowy, po 59 dniach pokonywania lodowej pustyni. Dojście do tego niegościnnego ekstremum na piechotę kosztowało go dużo, fizycznie i psychicznie, a kiedy do niego dotarł, nie odczuwał euforii innych czasów, ale pewne poczucie pustki.

Nie była to nagroda, której oczekiwał, ale wiedział, jak ją docenić, ponieważ była ona wynikiem tylu dni samotności, które sprawiły, że wkroczył w nowy etap swojego życia. Przeszła samą siebie w sposób, który wykraczał poza sprawność fizyczną.

Przykład tego elitarnego sportowca ma coś, co działa dla każdego: bez motywacji nic nie jest możliwe. Aby się zmienić, przezwyciężyć i przekształcić, pierwszą rzeczą do pokonania jest ten rodzaj abulii lub deficytu motywacji, o którym mówiłem na początku i który wygląda tak bardzo jak forma znieczulenia: nie cierpimy, ale nie czerpiemy z życia zbyt wiele korzyści. .

Drugim jest chęć poszerzenia naszych granic nieco dalej, w procesie bardziej polegającym na stopniowym uczeniu się niż tytanicznym ćwiczeniu woli, ponieważ pochłania tak dużo energii, że prowadzi do zniechęcenia i lenistwa.

Ucz się na porażkach

Jeśli przezwyciężanie jest uczeniem się, warto przypomnieć pracę psycholog Carol Dweck na temat różnych reakcji dzieci w wieku szkolnym na niepowodzenia. Niektórzy mówią: „nie nadaję się do tego” i ostatecznie pogarszają sprawę.

A inni mówią: „Zrobiłem to źle, ale następnym razem pójdę lepiej”. Dla tych pierwszych, którzy postrzegają inteligencję jako stałą całość, istotny jest rezultat; dla tych drugich, którzy postrzegają inteligencję jako coś plastycznego , ważna jest zręczność.

W tym pozytywnym nastawieniu do porażki często tkwi sekret sukcesu. Cele się zmieniają i niektórzy z nas je osiągną, a inni nie, ale doświadczenie, które zdobywamy, daje nam nieocenioną pewność co do naszych umiejętności i zdolności do przyjmowania nowych zachowań.

W tej nauce są pewne zasady. Możemy modyfikować określoną liczbę zachowań lub myśli, pod warunkiem, że dobrze sformułujemy to, czego chcemy. Nie musisz dążyć do abstrakcyjnych celów, takich jak „Chcę mieć więcej wiary w siebie”, ale raczej zdefiniuj dokładnie, co chcesz wyeliminować i co chcesz zrobić: chcę przestać jeść ciastka i stracić dwa kilogramy w ciągu miesiąca; Chcę przemawiać publicznie bez blokowania …

Podejmij wyzwanie

Jedynym warunkiem zmiany, jak powiedział Epiktet, jest wiedzieć, co jest możliwe, ponieważ jest w naszych rękach, a co nie zależy od nas. Inną zasadą jest to, że cel jest nasz własny lub że tak go przyjęliśmy. Jako pierwsi odchodzą, jak mówi Chus, ci, którzy są pod presją lub inicjatywami innych ludzi. Dopiero gdy sprawa jest osobista, dbamy o szczegóły, angażujemy się w cel i zamieniamy abstrakcyjną trudność w coś praktycznego, którym możemy się zająć.

Wielka wyprawa zaczyna nabierać kształtu w głowie, ale nabiera kształtów w niezliczonych aspektach materialnych. Musisz uwzględniać wszystko i brać odpowiedzialność za wszystko , aby dodać motywacji. W ten sam sposób, w jaki proces doskonalenia może się rozpocząć od czegoś tak pozornie banalnego, jak zmiana wyglądu osobistego lub miejsca, w którym mieszkasz. Jest to prosty sposób przewidywania zmian i jednocześnie uzyskania uczuć, które pomagają spojrzeć na życie inaczej.

Znaczenie uwagi

Nic ważnego nie zostaje jednak osiągnięte bez innego niezbędnego składnika, którego zdaniem ekspertów brakuje: uwagi. Wyznaczenie celu, który wiąże się z jakimś osobistym wyzwaniem, jest stosunkowo proste, ale uczynienie go zrozumiałym dla nas samych, z jego trudnościami i wieloma krawędziami, wymaga wysiłku analizy i introwersji, które są testem samym w sobie.

I nie jest łatwo przejść ten test, ponieważ wszystko popycha nas do rozproszenia w naszym społeczeństwie, które pozwala nam widzieć, słyszeć i reagować szybko i powierzchownie, bez prawdziwego patrzenia, słuchania i obecności. Pokonywanie rozproszenia, umiejętność izolowania się i skupiania na tym, czego chcemy, jest właśnie z tego powodu pierwszym krokiem do sukcesu.
Z drugiej strony nie możemy zapominać, że nie jesteśmy sami. Są ludzie, którzy wybrali drogę już przed nami, a ich wsparcie doda informacji i motywacji do decyzji. Nigdy nie należy lekceważyć ani minimalizować pomocy innych osób.

Czy cel się zmienia czy my?

Mimo wszystko niejednokrotnie zawiedziemy i porzucimy to, co postanowiliśmy. Ale nawet z tego można się czegoś nauczyć, ponieważ być może źle skupiliśmy się na celu, być może był on zbyt ambitny lub po prostu byliśmy mniej zainteresowani, niż myśleliśmy.

Wiele razy zmienia się stan naszego umysłu, nie czujemy się tak samo jak wtedy, gdy podjęliśmy decyzję. Pojawia się trudność, a żywiołowość początku lub chęć pójścia naprzód już w nas nie wrze.

Od emocji po występy

Jest to coś, o czym często zapominamy: wszyscy mamy styl emocjonalny, który sprzyja powtarzaniu się tych samych uczuć w tych samych lub podobnych sytuacjach. To jest jak automatyczna reakcja emocjonalna, która sprawia, że wielokrotnie potykamy się o ten sam kamień, jak stwierdza José Antonio Marina, nie bez ironii, w El laberinto emocjonalnym (red. Anagrama).

Ale nie wolno nam zapominać, że ten sam stan emocjonalny sprawił, że w pewnym momencie w przeszłości śniliśmy o możliwości, zmianie, przezwyciężeniu… Musimy tylko do tego wrócić, aby ponownie zamienić nasze emocje w przedstawienia.

Oto, co Chus Lago opowiada w Śladach gigantów (Aguilar, 2022-2023) swoich nocy na Antarktydzie: wyczerpany i głodny, musiał walczyć z nieokiełznanym wiatrem, aby naprawić namiot; gdyby odleciał, zamarzłaby na śmierć w krótkim czasie.

Wszystko popychało go do poddania się i zaprzestania cierpienia, ale potem ponownie przeżył iluzję przygotowań, kroki, które podjął, intensywny trening, który przeszedł od miesięcy, i trzymał się dziecięcego marzenia, które pewnego dnia naśladował wielkich. odkrywców i wkrocz na Absolute South. I on to zrobił. Niewielu jest narażonych na takie wyzwania i tak wielkie wyczerpanie fizyczne i psychiczne.

Ale wszyscy możemy znaleźć w sobie motywacje do doskonalenia się i ruszenia dalej, nawet jeśli czasy nie są dobre. Wszyscy mamy przed sobą nasz szczególny Everest.

Strategia osiągnięcia osobistej zmiany

Istoty ludzkie mają zasoby, aby osiągnąć najróżniejsze cele. Kiedy coś nas naprawdę interesuje, musimy umieć ich mobilizować i rozeznawać, by stawić czoła ewentualnym trudnościom.

Cele własne. Nie wszystko zależy od Ciebie. Dlatego musisz być realistą, a Twoje cele powinny odpowiadać Twoim prawdziwym potrzebom, aby znaleźć w sobie siłę niezbędną do stawienia czoła trudnościom, które mogą się pojawić.
Wcześniejsze sukcesy. Być może dążymy do rzeczy, które naszym zdaniem są w zasięgu ręki, w oparciu o pamięć starożytnych triumfów. Są bodźcem, ale także przypomnieniem, od którego należy się uczyć.
Nagrody. Psychologia behawioralna twierdzi, że reakcje są wzmacniane, gdy towarzyszą im nagrody. Dobrą praktyką jest nie czekanie na ostateczną nagrodę, ale dawanie sobie małych nagród, gdy zbliżamy się do celu.
Zarządzanie emocjami. Emocje dodają nam skrzydeł, owszem, ale mogą też nas sparaliżować: frustracja z powodu „słabości” na diecie, wstyd, że nie robimy postępów na zajęciach językowych … Są to powszechne uczucia, którymi trzeba się kierować, aby nie udaremniły chęci przezwyciężania. A do tego nie ma nic lepszego niż odzyskanie początkowych uczuć, które wywołały te pragnienia.