Socjopaci: jak się zachowują i dlaczego tak się zachowują
Mª José Muñoz
Socjopaci próbują poznać słabości organizacji, klasy społecznej lub osoby, aby wykorzystać i nadwyrężyć ich występki, czuć się mądrzejszymi i zwycięzcami przed tymi, którzy uważają swoich przeciwników.
Hakerzy systemu finansowego, oszuści, członkowie grup z marginalnych dzielnic, którzy działają poza prawem … Socjopaci to ludzie, którzy czują się wykluczeni z określonego konglomeratu społecznego i celowo generują negatywne zachowania wobec innych ludzi lub społeczności.
Zawsze usprawiedliwiają swoje działania, czasem ze względów ekonomicznych, akademickich lub rodzinnych, a inni, że nie czują się włączeni w pewną formę normalności.
Są i czują się bardzo różni i istnieje ich dwoistość. Chcieliby być rozpoznawani i uznawani jak wszyscy inni, ale przeważnie nie chcą podążać za koniecznymi krokami i czują się dumni z tego, że są inni, co nieustannie podkreślają.
Co porusza socjopatę?
Socjopaci różnią się od psychopatów, którzy dla przyjemności muszą krzywdzić innych, czy to zwierzęta, czy ludzi. Socjopaci są powiązani z przestępczym łobuzem o większym lub mniejszym znaczeniu, w zależności od posiadanych zasobów.
W systemie możemy znaleźć różnorodne przykłady socjopatów: grupy z marginalnych dzielnic, w których panuje niepewność, wielkich hakerów systemu finansowego, w rękach których może znajdować się bogactwo narodów, nawet parę, która czuje, że ma pełne prawo do wszystkiego, bez żadnych zobowiązań.
Główną ideą byłoby poznanie słabości organizacji, klasy społecznej lub osoby i wykorzystanie ich do nadwyrężenia ich złych uczynków, a po odbiciu poczucia się mądrzejszym i zwycięskim przed tymi, którzy uważają swoich przeciwników.
Jak je zidentyfikować
Aby je wykryć, możemy zweryfikować pewne formy funkcjonowania , które powtarzają się w różnych dziedzinach ich życia: w pracy (jeśli ją posiadają), w życiu rodzinnym, a także w przyjaźni.
- Szukają wad tego, co ich otacza, aby poczuć, że są lepsi w manipulowaniu, wyśmiewaniu i atakowaniu.
- Są nadwrażliwi: ich stopień tolerancji na frustrację jest minimalny, a ich wymagania najwyższe.
- Nie wierzą w prawo wysiłku, aby coś osiągnąć i wierzą, że są mądrzejsi od przeciwnika.
- Nie czują żadnej empatii wobec tych, którzy mogą być ich ofiarami i chwalą się tym.
Łamanie reguł z peryferii
Wzorzec jednej z dwóch skrajności socjopatii, grupy, znajdujemy w dramatach i konfliktach, które odzwierciedlają filmy amerykańskie, a nie tak amerykańskie.
Jest to postawa części mieszkańców peryferyjnych dzielnic, którzy dystansują się zarówno fizycznie, ekonomicznie, jak i percepcyjnie od centralnego jądra, w którym żyliby „inni”, wobec których przypuszcza się dwie rzeczy: są uprzywilejowani, ponieważ mają więcej możliwości że oni, ale także, że są głupcami, ponieważ wypełniają wszystkie obowiązki nałożone przez instytucje.
Czują się mądrzejsi, ponieważ wiedzą o istnieniu tych norm, ale także o sposobie ich przekraczania.
W tle, zamiast uczuć i uczuć, znajdujemy niezrozumianą lojalność. Grupy marginalne stają się klanami, które w obliczu doświadczeń rodzin nieustrukturyzowanych i dysponując niewielkimi środkami, czują, że winni są system, który skazuje je na taką sytuację.
Ta niesprawiedliwość jednoczy ich i daje im prawo do złamania wszelkich reguł współistnienia. Mimo to zagrają i obstawią, że mają łut szczęścia, który wyciągnie ich z dołka.
Skorzystaj z systemu na uprzywilejowanych pozycjach
Na drugim biegunie, w klasach zamożnych, znajdujemy socjopatów wśród tych kierowników, którzy definiują siebie jako nie wiedzących, czym jest uczuciowość i że ich chłód w prowadzeniu nieetycznych interesów wynika z tego szczególnego braku, ponieważ które utrzymują, że nie mogą nic zrobić, aby temu zaradzić.
Jeśli są mądrzejsi i potrafią wykorzystać wadliwy system, byłoby głupotą, gdyby tego nie zrobili. Taka jest logika, która ich porusza i jak to usprawiedliwiają.
W początkach socjopatów wykonawczych można znaleźć rodzaj wysoce technicznego środowiska rodzinnego, w którym nadmiernie promowano skuteczność materialną i sukces społeczny, a wszystko, co ma związek z uczuciami, zostało pominięte od pieszczot i przywiązania po empatię dla innych.
Manipuluj partnerem w zakresie zasobów
Na poziomie pary są to zazwyczaj postacie, które szukają kozła ofiarnego, w którym mogą znaleźć w niej lub w rodzinie większe zasoby, chociaż mogą to być po prostu osoby z bardziej czułym otoczeniem.
Partner socjopaty stanie się w wielu momentach reprezentantem tego systemu, który chce mieć, ale który jednocześnie musi podważyć.
Wskazując na możliwe błędy lub sprzeczności ofiary, jej krewnych i przyjaciół, nie tylko poprosi o ciągłe odszkodowanie, ale także będzie udawać, że para myśli z tej logiki socjopatycznej i staje się jego sojusznikiem przeciwko tym, którzy nie dają mu tego, czego chce i jak chce tego.
Na poziomie indywidualnym są to zazwyczaj profile osób, które w dzieciństwie straciły jakąś matczyną lub ojcowską postać, lub które poczuły się źle potraktowane, dochodząc do wniosku, że życie im coś ukradło, a społeczeństwo ma niespłacalny dług i na stałe z nimi.
Okres dojrzewania: socjopatia okolicznościowa
Wreszcie możemy mówić o „poszlakach socjopatów” w odniesieniu do okresu dojrzewania. Jest to moment zmiany, w którym rodzice i nauczyciele przestają być dla młodzieży wzorem do naśladowania i stają się reprezentantami rzeczywistości pełnej sprzeczności.
Podkreślanie wad i wykorzystywanie ich w celu odizolowania się i ataku lub ataku na siebie, może być jedynym wyjściem, jakie znajdą. Musisz być bardzo uważny, aby ten etap był tylko tymczasowy.
