Prosisz o dużo (a dajesz sobie bardzo mało)
Zawsze cię karzę. Mierz się oczami kogoś, kto siebie nienawidzi. Doceniasz siebie tak, jakbyś był na zawodach. Tak wiele od siebie wymagasz. Że zamieniłeś żądanie w cel, a nie w środek.
Głos Roya to podcast autorstwa pisarza Roya Galána dla magazynu Mentesana. Posłuchaj tego i udostępnij.
Tak wiele od siebie wymagasz.
I nie wiesz, kiedy to się stało.
W którym momencie przeszedłeś od życia do niemożności życia bez wymagania siebie.
Zawsze więcej, ty gorzej.
Zawsze cię karzę.
Mierz się oczami kogoś, kto siebie nienawidzi.
Docenianie siebie, jakbyś był na zawodach.
Nuta 9.8 jest do niczego.
To nie jest wystarczająco cienkie.
Leniwy, gruby.
Tak wiele od siebie wymagasz.
Tachykardia i niepokój, jeśli nie osiągasz niemożliwych celów.
Niektóre cele, które sobie wyznaczyłeś i które istnieją tylko dla Ciebie.
Ponieważ z innymi wszystko jest w porządku.
Dla innych pozwalasz na wszystko.
Wybaczasz im wszystko.
Możesz to wszystko wydać na prezenty.
Ale nie dla ciebie.
Nigdy nie kupujesz niczego dla siebie.
Wszystko wydaje ci się drogie.
Wszystko wydaje ci się stratą.
Dla ciebie wszystkiego to za dużo, to za dużo.
Na nic nie zasługujesz.
Tak wiele od siebie wymagasz.
Jakby w tobie była ogromna dziura.
Jakby twoje nieskończone żądanie rodziło się każdego nowego dnia.
Jakby to miało znaczenie.
Ale to nie ma znaczenia.
Skowronki, cyprysy czy rzeki nie dbają o to.
Ci, którzy żyli tysiąc lat temu, nie dbają o to.
Ci, którzy będą żyć w 2090 roku, też nie będą mieli nic przeciwko.
Tak wiele od siebie wymagasz.
Że zamieniłeś żądanie w cel, a nie w środek.
W taki sposób, aby pokazać, że możesz.
A jaka to różnica, czy możesz, czy nie?
Jaka to różnica, jeśli kosztuje cię to szczęście i zdrowie?
Tak wiele od siebie wymagasz.
Że zapomniałeś żyć.
Cieszyć się i świętować.
Obserwować wydarzenie własnego istnienia jako fakt wyjątkowy i niepowtarzalny.
Może czas to zmienić.
I nie wiedząc, kiedy to się stało.
Że zacząłeś się leczyć.
Jak to jest traktowane.
Do ludzi, których naprawdę kochasz.
