Będę ci towarzyszył w ciszy

Są chwile, kiedy chcesz komuś pomóc. A jedyne, co możesz zrobić, to milczeć. Uciec. Nic nie robić. Pozwól na smutek innych, którzy ci towarzyszą. Bez interwencji, bez chęci ratowania, bez bycia bohaterem.

Głos Roya to podcast autorstwa pisarza Roya Galána dla magazynu Mentesana. Posłuchaj tego i udostępnij.

Są chwile, kiedy chcesz komuś pomóc . Nie możesz. Ponieważ jesteś również zły lub smutny i nie można nikogo pociągnąć. Ponieważ chciałbyś dać z siebie wszystko i nic nie wychodzi.

Są chwile, kiedy chcesz komuś pomóc.

I tak bardzo cię to gówno robi, że każda rzecz, którą robisz

Trochę bardziej boli.

Są chwile, kiedy chciałbyś komuś pomóc.

I nie wiesz, jak podejść do drugiego.

Że schrzanisz sprawę, próbując coś ulepszyć.

Są chwile, kiedy czujesz się bezradny.

Ponieważ chciałbyś, aby druga osoba była szczęśliwa.

To było dobre.

Chciałbyś przekazać swoją radość.

Zachęcić Cię.

Że wyglądało, jakbyś to widział.

Możliwe, piękne i żywe.

Żywy.

Ale czasami jest to niemożliwe.

Ponieważ nikt nie może nikogo zmusić do szczęścia.

Są chwile, kiedy chcesz komuś pomóc.

A jedyne, co możesz zrobić, to milczeć.

Uciec.
Nic nie rób .

Pozwól na smutek innych, którzy ci towarzyszą.

Bez interwencji, bez chęci ratowania, bez bycia bohaterem.

Wystarczy zwykła obecność, która mówi, że jestem tutaj, kiedy tego potrzebujesz.

Są chwile, kiedy chcesz komuś pomóc.

A inne zauważają, że to, czego chcesz, to czuć się użytecznym.

Że nie obchodzi cię, jaki on jest, bo liczy się dla ciebie tylko to, że dają ci medal najlepszego przyjaciela przed innymi.

W takich sytuacjach musisz przeprosić za używanie bólu innych, aby się wyróżnić.

Ponieważ pomaganie komuś, to przede wszystkim szczerość.

A po drugie, pokorne.

Ponieważ nie ma prawdziwszej pomocy niż ta, która jest dana.

Nie spodziewając się drugiego.

W swoim dyskomforcie.

Dziękuję nam.