Moja babcia María to krótki film, który pokazuje jeden ze sposobów recyklingu wody morskiej.

Spędzanie czasu na szklankę wody może wydawać się niepotrzebne , ale miło jest zobaczyć, jak radzą sobie z tym Maria i jej wnuk.

Nie powinniśmy też zapominać, że w wielu częściach świata dostęp do słodkiej wody jest skomplikowany, aw wielu miejscach jest to woda słonawa.

Odsalanie wody morskiej to wyzwanie, przed którym stoi wiele osób na świecie, a metoda ta jest prosta, praktyczna i nie powoduje marnowania energii.

Zasadniczo chodzi o umieszczenie wody morskiej w pojemniku z innymi mniejszymi na środku, duży pojemnik jest wypełniony wodą nieco poniżej wysokości pojemnika, który włożyliśmy do środka.

Następnie przykrywa się go przeźroczystym tworzywem sztucznym, które spina się gumką lub innym zapięciem, a na koniec umieszcza się na środku kamień.

Kamień pozostawi w środku stożkowaty kształt, który pozwoli skondensowanym kroplom wpaść do pojemnika, który umieścimy w środku, a tym samym będziemy zbierać wodę bez soli.

Po kilku godzinach na słońcu będziemy mieli wodę bez soli i całkowicie oczyszczoną.

Jak powiedział nam reżyser filmu, David Valero, jest to bardzo popularna metoda przetrwania na pełnym morzu iw krajach słabo rozwiniętych .

W tym systemie woda paruje i wpada do szkła czysta i bez soli.

W skrócie widzimy, jak powstała woda służy zarówno do podlewania roślin, zrobienia dobrej kawy, jak i do napicia się kanarka. Ten film jest częścią 1. Ekologicznego Festiwalu Microcortos: Stopiony świetlik .