Odkryjmy, kim zawsze byliśmy

Kiedy słuchamy siebie nawzajem, nagle odkrywamy, że śpiewanie zawsze nas uszczęśliwiało. Albo botanika. Albo pomaluj ścianę. Albo napisz. Nagle znajdujemy się w tym, czym zawsze byliśmy.

Głos Roya to podcast autorstwa pisarza Roya Galána dla magazynu Mentesana. Posłuchaj tego i udostępnij.

Tak trudno jest poznać siebie. Ponieważ nie widzimy się naszymi oczami. Zawsze patrzymy na siebie oczami innych. Więc jesteśmy tymi niezdarnymi dziećmi, o które publicznie kłócili się nauczyciele, jesteśmy tymi nieśmiałymi dziewczynami, których matki troszczą się o przyjaciółki.

Problem polega na tym, że zgadzamy się na to, kim inni myślą, że jesteśmy.

W nieskończonym więzieniu oznacza to spotkanie z ogromnym lustrem, jakim jest świat.

I musisz się stamtąd wydostać.

Bo jeśli tego nie zrobimy, stracimy wyjątkową okazję.

Żyć zgodnie z tym, co czujemy.

Ten z cieniami i cieniami.

Musimy podjąć wysiłek, aby uwolnić się od wymagań innych.

Chociaż oznacza to możliwość, że przestaną nas kochać.

Nie jesteśmy tutaj, aby być kochanymi.

Jesteśmy tutaj, aby być kochanym.

A to można osiągnąć tylko z głęboką uczciwością.

Oddzielając cały hałas.

Wszystko, co więcej.

Przebywanie samotnie, samotnie iw ciszy.

Słuchając nas.

Ponieważ kiedy słuchamy siebie nawzajem, nagle odkrywamy, że nie jesteśmy niezdarni ani nieśmiali.

Odkryliśmy, że to, co zawsze nas cieszyło, to śpiew.

Albo botanika.

Albo pomaluj ścianę.

Albo napisz.

Nagle znajdujemy się w tym, czym zawsze byliśmy.

I że opinia innych sprawiła, że ​​zapomnieliśmy.

Nadal jest czas.

To jest piorun życia.

Prawdziwy cud.

Że wciąż mamy czas, zanim go przestaniemy.

Próbować być ludźmi, którymi jesteśmy.

Aby rozwiązać lęki.

I z nadzieją.

Odlecieć.