AUTOR: Dr. Werner MÜLLER
Tłumaczenie: RALLT. Sprawdzone przez Manuela Talensa.

Podsumowanie

Układ odpornościowy człowieka ma dwa aspekty, wrodzony i adaptacyjny. Wrodzony rozpoznaje uniwersalne wzorce - tak zwane modele związane z patogenami - utrzymuje się przez całą ewolucję, działa poprzez receptory rozpoznawcze (odtąd RR) i stanowi „pierwszą linię obrony” (1) .

Sekwencje kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) i kwasu rybonukleinowego (RNA) są modelami związanymi z patogenami, które mają funkcje immunomodulujące (2). Wiele RR należy do rodziny „receptorów toll-podobnych lub TLR”: receptor TLR3 rozpoznaje dwuniciowy RNA; TLR7 i TLR8 rozpoznają jednoniciowy RNA, a TLR9 jest receptorem dla CpG DNA (3). Ponadto istnieją niezależne receptory TLR, które również rozpoznają DNA i RNA.

Rośliny zmodyfikowane genetycznie zawierają syntetyczne geny (sekwencje DNA), które nie istnieją u żadnego z żywych gatunków. Naukowcom udało się wyprodukować rośliny zmodyfikowane genetycznie, ale robiąc to, nie wzięli pod uwagę starych i uniwersalnych wzorców sekwencji DNA, jedynych rozpoznawanych przez układ odpornościowy.

Podczas trawienia występują fragmenty DNA pokarmu i syntetyczne sekwencje, które nie ulegają całkowitej degradacji w jelicie i można je wykryć w układzie limfatycznym, krwi oraz w niektórych narządach, takich jak wątroba, śledziona i mięśnie. W takich lokalizacjach można było wykryć immunomodulujące działanie DNA bakterii z pożywienia.

Jest całkiem prawdopodobne, że obecność we krwi, wątrobie itp. fragmentów sekwencji syntetycznego DNA z roślin zmodyfikowanych genetycznie daje początek nieznanej dotąd aktywności immunomodulacyjnej. Ponieważ rośliny modyfikowane genetycznie zawierają syntetyczne sekwencje DNA, które są nowe dla układu odpornościowego, ich aktywność immunomodulacyjna może być bardzo różna od tej, która rozwinęła się podczas ewolucji człowieka, w porównaniu z „sekwencjami DNA naturalnego pożywienia”. Władze Unii Europejskiej odpowiedzialne za bezpieczeństwo żywności (EFSA) (4) milczą i nadal milczą na ten temat.

Jak dotąd aktywność immunomodulacyjna syntetycznych sekwencji DNA z roślin zmodyfikowanych genetycznie jest nadal wyłączona z oceny ryzyka. Należy pilnie opracować orientację eksploracyjną (lub program badawczy) analizującą aktywność immunomodulacyjną syntetycznych sekwencji DNA roślin zmodyfikowanych genetycznie. Nie można określić ich bezpieczeństwa w odniesieniu do zdrowia ludzkiego bez uprzedniego wyjaśnienia niedostępnych kwestii, takich jak te.

Ekstrakt: pobieranie pokarmowego DNA w tkankach ssaków

Wprowadzenie

Ryzyko dietetyczne dla zdrowia ludzi, jakie stwarza DNA i RNA z roślin transgenicznych, wciąż nie jest przedmiotem uwagi, na jaką zasługuje. Głównym argumentem, który był kiedyś wysuwany, jest to, że DNA pożywienia jest całkowicie degradowane w przewodzie pokarmowym. Chociaż we krwi myszy wykryto przypadki wychwytu DNA z pożywienia (Schubbert i wsp. 1994), uznano je za rzadkie, a nie za powszechne zjawisko (ILSI 2002). Ale ten punkt widzenia zmienił się całkowicie, ponieważ liczne badania wykazały, że wchłanianie dietetycznego DNA we krwi i w różnych narządach jest zjawiskiem powszechnym, a nie wyjątkiem.

Grupa Doerflera i Schubberta jako jedni z pierwszych wykazali, że doustnie podawany DNA wirusa M13 dociera do krwiobiegu (Schubbert i wsp. 1994), do leukocytów obwodowych, śledziony i wątroby przez błonę śluzową jelit i może być kowalencyjnie związany z mysim DNA (Schubbert i wsp. 1997).

Egzogenne DNA podane doustnie ciężarnym myszom wykryto w różnych narządach płodów i potomstwa z miotu. Fragmenty DNA wirusa M13 składają się z około 830 par zasad. Klastry komórek zawierające egzogenne DNA zidentyfikowano w różnych narządach płodu myszy metodą Fish (hybrydyzacja fluorescencyjna in situ). Egzogenny DNA jest niezmiennie zlokalizowany w jądrach komórkowych (Schubbert i wsp. 1998). W kolejnych badaniach uzyskano podobne wyniki (Hohlweg i Doerfler 2001, Doerfler i wsp. 2001b).

Oprócz badań na myszach, badania na zwierzętach hodowlanych dostarczyły naukowcom pełniejszego spojrzenia na ten problem. Einspanier i in. (2001) znaleźli fragmenty genów genomu kukurydzy we krwi i limfocytach krów karmionych tym produktem. Reuter (2003) uzyskał podobne wyniki u świń. Podobnie, części genomu kukurydzy wykryto we wszystkich próbkach tkanek pochodzących od kurczaków (mięśnie, wątroba, śledziona, nerki). Ślady pokarmowego DNA wykryto nawet w mleku Einspanier et al. 2001, Phipps i in. 2003), a także w surowym mięsie wieprzowym (Reuter 2003, Mazza i in. 2005). DNA żywności wykryto również u ludzi (Forsman i wsp. 2003).

Mechanizm wchodzenia DNA do układu limfatycznego, krwiobiegu i tkanek nie został jeszcze wyjaśniony, ale uważa się, że plastry Peyera odgrywają ważną rolę w wchłanianiu DNA z pożywienia. Kępki Peyera to węzły komórek limfatycznych zgrupowane w postaci skupisk lub płatów na błonie śluzowej jelita krętego, najbardziej dystalnej części jelita cienkiego (www.britannica.com i (5)).

W 2001 roku sformułowano hipotezę, że w przeciwieństwie do tego, co dzieje się z DNA normalnej żywności, DNA syntetycznej żywności pochodzącej z roślin transgenicznych zostałoby całkowicie zdegradowane, ponieważ Einspanier nie mógł wykryć syntetycznego DNA, a jedynie naturalne DNA. Ale Mazza i in. (2005) wykazali, że fragmenty syntetycznych transgenów (z transgenicznej kukurydzy Mon 810) można również znaleźć we krwi oraz w niektórych narządach, takich jak śledziona, wątroba i nerki. Nie jest jasne, dlaczego inni naukowcy nie wykryli syntetycznego DNA w organizmie. Być może może to wynikać z różnic w czułości stosowanych technik, a także z różnic między zastosowanymi starterami (6).Niektórzy badacze mogli nieumyślnie wykorzystać startery, które są częstymi (choć wciąż nieznanymi) punktami przerwania syntetycznego genu.

Bezsporny jest fakt, że układ krwionośny wchłania fragmenty pokarmowego DNA i syntetycznego DNA z roślin modyfikowanych genetycznie, ale wysuwane hipotezy o konsekwencjach takich wyników są bardzo różne.

W swoich wnioskach zarówno Mazza i wsp. (2005) jak Einspanier et al. (2001) zaprzeczyli istnieniu ryzyka związanego z wchłanianiem przez krew syntetycznych sekwencji, twierdząc, że wchłanianie DNA we krwi jest zjawiskiem naturalnym, a wpływ sekwencji DNA syntetycznej żywności na organizm może być taki sam - jeśli tak jest. że jest jakiś efekt - niż DNA zwykłej żywności. ILSIE, grupa badawcza związana z przemysłem europejskim (ILSI 2002), podziela ten sam punkt widzenia.

Ale te wnioski należy traktować jako zwykłe założenia, ponieważ ani Mazza i in. (2005) ani Einspanier et al. (2001) i ILSI (2002) nie badali wpływu dietetycznego DNA.

Należy zauważyć, że niektórzy badacze z zakresu immunologii (ale którzy nie zajmują się oceną ryzyka związanego z roślinami transgenicznymi) donoszą o specyficznych skutkach zewnętrznego DNA i to niezależnie od sposobu, w jaki zostało ono podane ( przez sondę dożołądkową, wstrzyknięcie lub doustnie). Rachmilewitz i in. (2004) badali immunostymulujące działanie DNA u bakterii probiotycznych (7) oraz w obecności DNA we krwi i narządach myszy. Doszli do wniosku, że lokalizacja bakteryjnego DNA w takich narządach odpowiada ich działaniom immunostymulującym.

Wydaje się zatem prawdopodobne, że obecność wykrytego w różnych narządach i we krwi innego DNA pochodzącego ze zwykłej i syntetycznej żywności może również pokrywać się z działaniami immunomodulacyjnymi, które nie zostały jeszcze zbadane, a zatem są nieznane.

Perspektywy

W przeglądzie literatury naukowej Kenzelmann i wsp. (2006) wskazali, że w genomie jest więcej konserwatywnych regionów cRNA niż DNA kodujące sekwencje białkowe, podkreślając znaczenie kwasu nukleinowego w sieci regulatorowej człowieka. Ostatnie badania wykazały, że RNA odgrywa kluczową rolę w budowie złożonych sieci regulacyjnych (Mattick 2005, Kenzelmann i in. 2006).

Interakcja między niekodującym DNA (geny RNA, introny (8) z genów kodujących białka, introny z genów RNA) a komórkami nie została jeszcze wyjaśniona.

Do niedawna badania skupiały się głównie na białkach, które nie doceniały roli RNA, ale obecnie badania zmieniły się dramatycznie i skupiają się na RNA i ich licznych funkcjach regulacyjnych.

Do tej pory Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EASA) niechętnie zwracał uwagę na te dramatyczne zmiany w biologii komórki i nie włączał nowych odkryć do oceny ryzyka roślin zmodyfikowanych genetycznie, która nadal opiera się na białka. Z nieznanych powodów agencja ignoruje potencjalny wpływ syntetycznego DNA i RNA z roślin zmodyfikowanych genetycznie na sieć regulacyjną człowieka. Mamy nadzieję, że niniejszy raport posłuży do dalszego skupienia się na badaniach nad potencjalnym wpływem syntetycznego DNA i RNA z roślin modyfikowanych genetycznie na ludzki układ odpornościowy.

Biorąc pod uwagę, że ocena ryzyka i podstawowa wiedza z zakresu biologii molekularnej są ze sobą ściśle powiązane, przewidujemy, że „niepowodzenie w rozpoznaniu znaczenia RNA wytwarzanego przez regiony niekodujące (introny, geny RNA, pseudogeny itp.) Może być jednym z największych błędów w historii oceny ryzyka związanego z roślinami transgenicznymi. Genom ludzki ma największą liczbę niekodujących sekwencji RNA. Z tego powodu ludzie są prawdopodobnie najbardziej wrażliwym gatunkiem na nowe syntetyczne RNA i DNA produkowane przez rośliny zmodyfikowane genetycznie ”. (John S. Mattick, dyrektor Institute for Molecular Bioscience. University of Queensland, Australia).

Notatki recenzenta

(1) Układ odpornościowy jest odpowiedzialny za obronę przed agresywnymi mikroorganizmami, które atakowały ludzi od tysiącleci - tak zwanymi „patogenami” - z których zachowuje genetyczną „pamięć” w wyspecjalizowanych białkach miejsc strategiczne telefony komórkowe. Białka te - zwane „receptorami” - wywołują alarm, gdy rozpoznają agresora na służbie i uruchamiają odpowiedź immunologiczną i zapalną, której celem jest zneutralizowanie go. Zobacz http://es.wikipedia.org/wiki/Receptor_celular.

(2) Immunomodulacja odnosi się do zdolności układu odpornościowego do programowania swojej odpowiedzi na patogeny. Odnośnie DNA i RNA, patrz http://es.wikipedia.org/wiki/ADN i http://es.wikipedia.org/wiki/ARN_gen.

(3) Zobacz http://www.nature.com/ni/journal/v2/n1/full/ni0101_15.html.

(4) Pod naciskiem przemysłu farmaceutycznego i rolno-spożywczego język angielski stopniowo eliminował słowo toksyczność ze słownictwa naukowego, odnosząc się do najbardziej szkodliwych aspektów leków lub organizmów zmodyfikowanych genetycznie, eufemistycznie zastępując je swoim antonimowym bezpieczeństwem (bezpieczeństwo). W tym tekście, mówiąc o „bezpieczeństwie żywności”, czytelnik powinien wiedzieć, że w rzeczywistości odnosi się to do zdolności danej żywności do wywoływania niepożądanych reakcji u tych, którzy ją spożywają.

(5) Zobacz http://www.google.com/search?q=placas+de+peyer&sourceid=navclient-ff&ie=UTF-8&rlz=1B3GGGL_esES254ES254.

(6) http://es.wikipedia.org/wiki/Cecador.

(7) Zobacz http://www.casapia.com/Paginacast/Paginas/Paginasdemenus/MenudeInformaciones/ComplementosNutricionales/LosProbioticos.htm.

(8) Zobacz http://es.wikipedia.org/wiki/Intrones.

Cytowana bibliografia

Schubbert R, Renz D, Schmitz B, Doerfler W (1997) Foreign M13) DNA połknięte przez myszy dociera do leukocytów obwodowych, śledziony i wątroby przez błonę śluzową ściany jelita i może być kowalencyjnie połączone z mysim DNA. Proc Natl. Acad Sci USAa 94 (3): 961–966.

ILSI (2002) Uwarunkowania bezpieczeństwa DNA w żywności. Grupa zadaniowa ds. Nowatorskiej żywności Europejskiego Oddziału Międzynarodowego Instytutu Nauk Przyrodniczych (ILSI Europe). Marzec 2002.

Schubbert R, Lettmann C, Doerfler W (1994) Ingested obcy (fag M13) DNA przeżywa przejściowo w przewodzie żołądkowo-jelitowym i dostaje się do krwiobiegu myszy. Mol Gen. Genet 242 (5): 495-504.

Hohlweg U, Doerfler W (2001) On the fate of plant or other foreing genes on the spinning in food lub po domięśniowym wstrzyknięciu myszom. Mol Genet Genomics 265 (2): 225–233.

Doerfler W, Remus R, Muller K, Heller H, Hohlweg U, Schubbert R (2001b) The fate of Foreign DNA in mammion cells and organisms Dev. Biol (Bazylea) 106: 89–97.

Einspanier R, Klotz A, Kraft J, Aulrich K, Schwaegele F, Jahreis G, Flachowsky G (2001) The fate of forage DNA in farm animals: A wspólne studium przypadku badające bydło i kurczaki karmione rekombinowanym materiałem roślinnym. Eur Food Res Technol 212: 129–134.

Reuter T (2003) Vergleichende Untersuchungen zur ernährungsphysiologischen Bewertung von isogenem und transgenem (Bt) Mais und zum Verbleib von „Fremd” -DNA im Gastrointestinaltrakt und in ausgewählten Organen und Geweben des Schweugines eowis. Dissertation zur Erlangung des akademischen Grades Doktor der Ernährungswissenschaften (Dr. troph.) Vorgelegt an der Landwirtschaftlichen Fakultät der Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg verteidigt am 27.10.2003, http://sundoc.-bihallek.uni. -online / 03 / 03H312 /.

Phipps RH, Deaville ER, Maddison BC (2003) Wykrywanie DNA roślin transgenicznych i endogennych w płynie ze żwacza, treści pokarmowej dwunastnicy, mleku, krwi i kale krów mlecznych w okresie laktacji. Journal of Dairy Science 86 (12): 4070–4078.

Mazza R, Soave M, Morlacchini M, Piva G, Marocco A (2005) Ocena transferu genetycznie zmodyfikowanego DNA z paszy do tkanek zwierzęcych. Transgenic Research 14: 775–784.

Forsman A, Ushameckis D, Bindra A, Yun Z, Blomberg J (2003) Uptake of amplifiable fragmenty retrotransposon DNA from the human food tract. Mol. Genet Genomics 270 (4): 362–368.

Rachmilewitz D, Katakura K, Karmeli F, Hayashi T, Reinus C, Rudensky B, Akira S, Takeda K, Lee J, Takabayashi K, Raz E (2004) Toll-like receptor 9 mediation the przeciwzapalne działanie probiotyków w eksperymentalne mysie zapalenie okrężnicy. Gastroenterology 126 (2): 520–528.

Mattick JS (2005) Funkcjonalna genomika niekodującego RNA. Science 309 (5740): 1527-1528.

Dodatkowy słownik

Egzogenne DNA to fragment informacji genetycznej z jednego organizmu, który jest wstawiany do innego poprzez inżynierię genetyczną.

Intron to region DNA, który należy usunąć z pierwotnego transkryptu RNA. Introny są powszechne we wszystkich typach eukariotycznych RNA, zwłaszcza w informacyjnym RNA (mRNA); ponadto można je znaleźć w niektórych prokariotycznych tRNA i rRNA. Liczba i długość intronów znacznie się różni między gatunkami i między genami tego samego gatunku. Na przykład rozdymkowate mają niewiele intronów w swoim genomie, podczas gdy ssaki i okrytozalążkowe (rośliny kwitnące) często mają wiele intronów.

Prokariota to komórki bez zróżnicowanego jądra komórkowego, to znaczy których DNA znajduje się swobodnie w cytoplazmie. Bakterie są prokariotyczne.

Eukarionty to organizmy, których komórki mają jądro. Najbardziej znane i złożone formy życia to eukarioty.

Leukocyty obwodowe to białe krwinki znajdujące się we krwi obwodowej.

CRNA to RNA, które nie koduje DNA do tworzenia białek.

Jeśli chcesz poszukać innych terminów, możesz to zrobić pod adresem: http://www.porquebiotecnologia.com.ar/doc/glosario/glosario2.asp?

Źródło: Tekst zaczerpnięty z prezentacji przedstawionej w Wuppertalu (Niemcy) w dniu 21 listopada 2007 r. Pełny tekst tej prezentacji jest dostępny w języku angielskim pod adresem:

http://www.eco-risk.at/de/stage1/download.php?offname=FOOD-DNA-risk&extension=pdf&id=69

o autorze

To tłumaczenie jest poprawioną wersją tego, które ukazało się w Biuletynie nr 291 Sieci na rzecz Ameryki Łacińskiej wolnej od GMO (RALLT). Recenzent, Manuel Talens, jest członkiem Cubadebate, Rebelión i Tlaxcala, sieci tłumaczy zajmujących się różnorodnością językową. Tłumaczenie to może być dowolnie powielane pod warunkiem poszanowania jego integralności oraz podania autora, tłumacza, recenzenta i źródła.

Adres URL tego artykułu w Tlaxcala: http://www.tlaxcala.es/pp.asp?reference=5636&lg=es