Rzuć wyzwanie swoim ograniczeniom i podążaj za swoim instynktem

Ramon Soler

Dlaczego ufamy temu, co znane i nie wkraczamy na nowe ścieżki? Jak możemy uwolnić się od strachu i odważyć się stawić czoła nowym wyzwaniom?

Kiedy w dzieciństwie usłyszałem powiedzenie „Lepiej znane złe niż dobrze wiedzieć”, nie mogłem zrozumieć, dlaczego wszyscy się zgodzili i kiwali głowami na pomysł godzenia się na zło i tracenia okazji do odkrycia i otwarcia się do nowego.

Na podstawie przytomności mych ośmiu czy dziewięciu lat starałem się wytłumaczyć starszym, że zamiast być w stagnacji, bez względu na to, jak bardzo byliśmy do tego przyzwyczajeni, w „złym” wydawało się , że lepiej będzie wybrać „dobre” .

Pamiętam protekcjonalne uśmiechy, które otrzymałem, kiedy podzieliłem się swoim punktem widzenia na ten temat z dorosłymi wokół mnie.

Dla nich był tylko dzieckiem bez doświadczenia w życiu, mówiącym o czymś, o czym nie miał pojęcia. Wtedy myślałem (i nadal myślę), że zarówno to powiedzenie, jak i członkowie mojej rodziny są w błędzie.

Dzieci są z natury odważne

W niektórych sytuacjach jesteśmy sparaliżowani i wolimy ich unikać, a nie stawić im czoła. Idea dostosowania się do tego, co znane i nie śmiałości zmierzać w kierunku tego, co może być nowe, była zawsze obecna w naszym dziedzictwie kulturowym. Jednak ta blokada w obliczu nieznanego nie jest wpisana w nasz kod genetyczny.

W rzeczywistości ta bezczynność odpowiada toksycznemu i ograniczającemu wzorcowi, którego uczymy się w dzieciństwie i który nadal powstrzymuje nas w naszym dorosłym życiu. W rzeczywistości, gdyby była to nieodłączna cecha człowieka, nigdy nie zeszlibyśmy z drzew, nigdy nie opanowalibyśmy ognia lub nie myślelibyśmy o kolonizacji Marsa.

Wszystkie istoty ludzkie rodzą się z niezłomnym duchem, który popychał naszych przodków do przekraczania swoich granic, do odważenia się pozostawienia bezpiecznych wierzchołków drzew, aby rozwijać się i ewoluować.

Od momentu narodzin i opuszczenia łona nieustannie stawiamy czoła nieznanemu : od wody do powietrza, od ochrony ramion matki po samodzielne chodzenie, od spokoju dzieciństwa po ogromne wyzwanie, jakie stwarza przejście do adolescencja.

Stworzenia z lękami, które nie są twoje

Życie to nic innego jak ciągła niepewność w poszukiwaniu równowagi. W każdej chwili może zdarzyć się wypadek, który zawali domek z kart naszego dostatniego życia, więc aby się rozwijać, musimy przyjąć tę niestabilność.

Jednak nie wszystkim dzieciom we wczesnych latach życia towarzyszy odpowiedni towarzysz, który pomaga im wzrastać wiarą w siebie i w swoje możliwości. Przy wielu okazjach, prawie od początku swojego życia, wiele stworzeń zaczyna odczuwać presję i doświadcza urazów i lęków, które sprawiają, że czują się niepewnie, konformistycznie i boją się wyjść na milimetr poza to, co znane.

Czy będziesz żałować, że nie odważyłeś się zrobić tego, co Cię najbardziej pasjonowało?

Upadek i powstanie

Wyobraź sobie dziecko, które uczy się chodzić.

To dziecko, zawsze pod czujnym okiem starszych , wstaje, robi kilka małych i chwiejnych kroków, traci równowagę i upada (nawet nie robi sobie krzywdy, bo pieluszka absorbuje uderzenie).

Wstaje, idzie trochę dalej niż poprzednio i znowu upada. Każda próba jest wyzwaniem, ale to także nauka. Za kilka dni dziecko nabierze wystarczającej pewności siebie, aby chodzić po pokoju.

Sam fakt chodzenia jest ciągłym brakiem równowagi, ale dowiadujemy się, że mamy narzędzia do przezwyciężenia zawrotów głowy, stawiamy kolejną stopę do przodu i w ten sposób idziemy do przodu.

W kolejnym domu mamy kolejne dziecko, które też stawia pierwsze kroki. W przeciwieństwie do swojego sąsiada, to dziecko jest zawsze blisko członka rodziny, który boi się zrobić sobie krzywdę, więc kiedy wstaje, by stawiać pierwsze kroki, ciotka lub dziadek bierze go za rękę i pomaga mu przejść. odległość między sofą a stołem.

Za każdym razem, gdy maluch wstaje, ręka podtrzymuje go i pomaga mu, a gdy to się dzieje, ktoś komentuje szkody, które można wyrządzić lub jak niebezpieczny jest stół .

Temu dziecku, pozbawionemu swobodnej i samodzielnej nauki, zajmie więcej czasu niż jego sąsiadka na samodzielne spacery.

Strach przed nieznanym nas spowalnia

Oprócz nauki chodzenia to dziecko przyswoiło sobie inną naukę, negatywną, która wpłynie na jego sposób patrzenia na świat na całe życie: zahamowanie.

W jego życiu pojawił się lęk przed nowym, przed nieznanym . Za każdym razem, gdy chcesz rozpocząć coś, co zmusza cię do wyjścia ze znanego, zwątpisz w swój instynkt i przestaniesz. W obliczu każdego nowego wyzwania poczujesz strach, udrękę i poddasz się.

Jeśli dorastaliśmy, dodając doświadczenia podobne do tych z tego przypadku, wzmocnimy wzorzec zachowań, który zapewnia nam schronienie i bezpieczeństwo, unikając jednocześnie udręki z powodu nieznanego, ale jednocześnie jest to pułapka na nasze życie to sprawia, że ​​jesteśmy w stagnacji i nie idziemy naprzód.

Bezpieczeństwo jest szare

Jeśli nie zaryzykujemy, być może będziemy mogli żyć bezpiecznie i spokojnie, ale: jakie to będzie życie? Czy pod koniec naszych dni będziemy żałować, że nie odważyliśmy się zrobić tego, co nas pasjonowało? Jeśli naprawdę chcemy stawić czoła nowym wyzwaniom, musimy pokonać dwóch wielkich wrogów, którzy trzymają nas w stagnacji: strach i konformizm.

Wiele lęków powstrzymuje nas przed pójściem naprzód: do zmiany, do porażki, do tego, co myślą inni … Przez większość czasu te lęki nie mają prawdziwych podstaw , ale zostały zaszczepione w nas jako dzieci i karmiliśmy je, aż stały się potworami, które nas powstrzymują .

Dobra wiadomość jest taka, że ​​te emocjonalne uściski, które nas powstrzymują, są wyuczone, nie są genetyczne ani nie są częścią nas.

Kiedy życie płynie

Dzisiaj, jako dorośli, możemy pracować, aby odrzucić dawne lęki i połączyć się z naszą intuicją. Możemy również odzyskać niezłomnego ducha tego dziecka, które zaufało sobie, że stawi swoje pierwsze kroki i wykorzysta całą naszą energię, aby na nowo odkryć i rozwijać nasze dary i talenty.

Dlatego skupieni na naszej pasji, bez żadnych przeszkód, które nas zakotwiczą, poświęcimy cały niezbędny czas naszym projektom. Poczujemy, jak nasz wysiłek i energia płyną do tego celu, a tym samym sukces będzie gwarantowany.