Więcej błonnika, aby schudnąć: mit czy rzeczywistość?
Martina Ferrer
Zbilansowana dieta bogata w warzywa pomaga schudnąć, częściowo ze względu na wysoką zawartość błonnika. I nie tylko dlatego, że jest sycący… Dowiedz się, jak to działa i dlaczego jest Twoim sprzymierzeńcem, jeśli próbujesz stracić kilka dodatkowych kilogramów.
Z pewnością kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy błonnik pomaga schudnąć. Są ludzie, którzy czują się wzdęci, kiedy zwiększają spożycie błonnika, ale jednocześnie wiemy, że błonnik jest sycący i nie dostarcza kalorii… Gdzie zostajemy?
Odpowiedź nie jest tak prosta, jak tak lub nie. Prawda jest taka, że błonnik sam w sobie nie traci wagi , ale może pomóc Ci schudnąć. Innymi słowy, nie dlatego, że jesz więcej błonnika, możesz schudnąć jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, ale prawdą jest, że błonnik w pożywieniu zapewnia wiele korzyści dietetycznych.
4 powody, dla których błonnik pomaga w walce z nadwagą
Te zalety błonnika wyjaśniają, że może on być przydatny, jeśli chodzi o utratę kilku kilogramów:
- Poprawia pasaż jelitowy zatrzymując wodę.
- Sprzyja mniejszemu wchłanianiu cukru na poziomie jelitowym, co w konsekwencji ogranicza dostawanie się kalorii do organizmu.
- Błonnik znajduje się głównie w pokarmach roślinnych, które mają mniej kalorii i dłużej je jemy, ponieważ musimy je więcej przeżuwać, więc dają nam większe uczucie sytości i jemy mniej. Ponownie spożywamy mniej kalorii.
- I ostatnim wyjaśnieniem, ale nie mniej ważnym, jest to, że jeśli mamy zdrową mikroflorę jelitową , będzie ona wytwarzać substancje, które pomogą nam schudnąć i utrzymać wagę. W rzeczywistości badania wykazały, że flora jelitowa osób z nadwagą różni się od flory jelitowej osób o normalnej wadze ze względu na ich wiek i budowę. Błonnik ulegający fermentacji o działaniu prebiotycznym przyczynia się do różnorodności i bogactwa flory bakteryjnej.
Według badań Departamentu Żywienia Człowieka Uniwersytetu Wageningen (Holandia), najbardziej sycące włókna są „śluzowate”.
Należą do nich pektyny (obecne w owocach takich jak jabłka, winogrona, kiwi lub skórki cytrusów), guma guar, babka płesznik, beta-glukany (których głównym źródłem jest owies) i glukomannan (niektóre włókna które są ekstrahowane z korzenia konjac, które są w stanie wchłonąć wodę 200 razy większą niż jego waga).
Do fermentacji lub włókna prebiotyku są w większości nierozpuszczalne włókna. Najbardziej widoczna jest skrobia oporna, zwłaszcza skrobia wsteczna lub skrobia typu 3. Istnieją również śluzy, obecne w nasionach, takich jak chia czy len; fruktany ze szparagów i karczochów; beta-glukany z owsa; galaktooligosacharydy z roślin strączkowych i pektyny z niektórych owoców, zwłaszcza z gotowanego jabłka.
