Klucze do stawienia czoła bólowi

Dr. Tomás Álvaro

W odczuwaniu bólu odgrywa rolę wiele czynników warunkujących. Obserwowanie tego ze świadomości lub przyjmowanie suplementów pomoże nam z tym żyć.

Około 12% dorosłych cierpi na przewlekły ból. W Hiszpanii ponad cztery miliony ludzi spożywa rocznie około 150 milionów środków przeciwbólowych.

Bolesne społeczeństwo

Chociaż ból można zidentyfikować i potraktować jako problem wyłącznie cielesny, nie wolno nam zapominać, że nasza część fizyczna stanowi główne wsparcie psychiki , aspektów mentalnych i emocjonalnych oraz naszej tożsamości. Z tego powodu medycyna psychosomatyczna zwraca szczególną uwagę na związek między konfliktami psychicznymi a cierpiącym ciałem.

Podczas gdy ostry ból działa jak objaw i może mieć charakter ochronny - tak jak wtedy, gdy zdejmujemy rękę z ognia - przewlekły ból sam w sobie jest chorobą , ciało staje się wrogiem i pojawia się uraza i złość.

Kiedy osoba identyfikuje zewnętrzne źródło bólu, reaguje agresywnością i złością, ale gdy ból pochodzi z wnętrza, pojawia się dolegliwość i depresyjne podrażnienie.

Miejmy nadzieję, że leki przeciwbólowe częściowo stłumią ból, ale oprócz wywoływania skutków ubocznych nie rozwiążą źródła choroby lub problemu.

Różne spostrzeżenia

Znaczenie relacji ciało - umysł obserwuje się np. W przypadku dzieci z nawracającymi dolegliwościami brzusznymi, z których większość ma wysoki poziom lęku i zaburzenia nastroju.

Również wrażliwy temperament osób z fibromialgią sprawia, że ​​pacjenci ci są szczególnie podatni na stres i urazy, z wyraźnym wzrostem wrażliwości na ból. Fakt, że najłagodniejszy bodziec staje się bolesny, podkreśla zakres, w jakim doświadczenie bólu jest złożone i indywidualne oraz obejmuje aspekty sensoryczne, emocjonalne i społeczne, teraźniejszość i przeszłość.

Wiele badań wykazało, że odczuwanie bólu nie jest tak bardzo skorelowane z przyczynami fizycznymi, jak ze stanami emocjonalnymi , czasami ukrytymi, że dana osoba się przeciąga, stopniem stresu, lęku czy depresji.

Poprawa objawów depresyjnych jest w stanie zredukować ból oraz sprzyja stanowi zdrowia i jakości życia, co podkreśla znaczenie psychoterapii i technik umysł-ciało w kompleksowym leczeniu bólu.

Dane te uzasadniają obecną świadomość zarówno pracowników służby zdrowia, jak i społeczeństwa, co do poszerzenia perspektywy zrozumienia i leczenia bólu.

Strategia biologiczna

Dla tych, którzy go cierpią, chwila bólu jest nieunikniona, należy do nich jak oddech i ma na celu ostrzeżenie, że coś jest nie tak. Zamiast tego cierpienie, które mu towarzyszy, jest opcjonalne , wybór, który może trwać przez ograniczony czas lub całe życie i służy jako ujawnienie możliwego znaczenia.

Jako inteligentna strategia biologiczna organizm walczy z plecami, a ból jest adaptacyjną częścią jego programu. To język, układ scalony, który należy rozpoznać i nadać mu znaczenie.

Słuchanie zakodowanej wiadomości ostrzega cię o bólu kości jako wyrazie strachu, o związku między bólem serca a smutkiem, o bólu żółci i wątroby połączonym z wściekłością, złością i agresywnością, o bólu przewodu pokarmowego, który manifestuje to, czego nie mogę przełknąć ani strawić w swoim życiu … Jest to zakodowana choroba, która wyraża się poprzez biologiczną funkcję narządu.

Pytania, na które należy odpowiedzieć

Ból nie jest obiektywny , ale należy do sfery subiektywnej, do doświadczenia afektywnego, które przekłada to, co dzieje się z ciałem, na świadomość.

Jest to krzyk chorego narządu, ale zawiera także funkcję psychologiczną, działając jako wezwanie do zwrócenia uwagi z powrotem na jednostkę, a nawet duchowe, jako ćwiczenie internalizacji i uznania własnej tożsamości. Ból jako pytanie w bezlitosnym przesłuchaniu, na które trzeba znaleźć odpowiedź.

Kiedy ból jest bardzo ostry, prawie elektryczny, może prowadzić do pragnienia własnej śmierci; niszczy życie, alienuje je i stawia pacjenta przed jego własnymi ograniczeniami . Może to upokarzać i dewaluować osobę, dopóki nie stanie się własną karykaturą, nie unieważni jej rozwoju i bezceremonialnie nie przywróci jej do korzeni.

Ból niweczy wysiłki rozumu i może zrujnować relacje społeczne i rodzinne, seksualne i moralne. Jest wielkim niszczycielem znaczenia i znaczenia . Jej niesprawiedliwość jest odtwarzana przez uczynienie jednostki aspołeczną. Zerwij więzi z otoczeniem, aby bez zastanowienia podjąć wymagający cel w zakresie wewnętrznego doświadczenia.

A w skrajnym przypadku zrywa również więzi religijne lub duchowe : wszystkie wielkie prawdy rozpadają się przed niszczycielskim rozmiarem ich spustoszeń. Emocje zanikają, a intelekt, uczucie, przyjaźń i miłość znikają.

Ból wyzwala kruchość, wywołuje udrękę i napełnia nas strachem. Jego strategia, jako obsesyjnego nauczyciela teraźniejszości, polega na wyłączeniu przyszłości i wymazaniu przeszłości. Ból prowadzi do depresji poprzez utratę kontroli, wyobcowanie, bezradność i bezradność.

Większość ekspertów twierdzi, że konieczne jest porzucenie fałszywego pojęcia korzystnego bólu . Twierdzą, że rzadko dostojnie lub uszlachetnia; zamiast tego jest zwykle fizycznie, psychicznie i społecznie destrukcyjny. Dla tych autorów ból jest zawsze bezużyteczny, zubaża i sprawia, że ​​najjaśniejszy duch staje się istotą tępą, zamkniętą na siebie i skupioną na swoim złu.

Zachęceni ciągłym postępem technologicznym zakładamy, że możemy odeprzeć ból, spożywając duże ilości środków przeciwbólowych, wyciszając wołania ciała, które krzyczy do nas o słuchanie i uwagę. Jednak doświadczenie bólu jest wyjątkowe i należy do sfery odczuwania danej osoby.

Ból ciała pełni swoją rolę uwrażliwiania na wszystkich poziomach, zwiększa świadomość, która nadaje głębię i znaczenie doświadczeniu, oraz zakłada porzucenie pragnienia i połączenia z teraźniejszością, skoncentrowaną tu i teraz w punkcie maksymalnego cierpienia.

Powstrzymaj się od bólu

Na szczęście ból ma wiele aspektów i można go doświadczać i interpretować na różne sposoby. Wiele kobiet doświadcza porodu np. Jako jednego z najbardziej radosnych i znaczących doświadczeń w ich życiu, pełnego przyjemności, podniecenia i erotyki. W takich przypadkach oddzielenie bólu od towarzyszącego mu cierpienia umożliwia uczciwe i pełne zmierzenie się z bolesną sytuacją.

Podobnie, w ekstremalnych warunkach ból może doprowadzić do zapaści, a następnie uruchomić mechanizmy bezpieczeństwa, które wywołują niezwykłe stany świadomości i przeżyć pozaosobowych. To druga strona lustra: ból może być źródłem oświecenia, klarowności i poszerzenia świadomości.

Pomimo tego, że gdy się pojawia, pochłania całą energię człowieka, a jego „hałas” wyłącza funkcjonowanie umysłu, ból również zwraca istotę na terytorium świadomości i jest w stanie obudzić niezrównaną wrażliwość , niezwykłą ostrość aspektów że inaczej nie można by było dostrzec.

Dwa sposoby radzenia sobie z tym

Przewlekły ból jest zakotwiczony w mózgu i pozostaje odporny na wszelkie naukowe próby zachęcania do ucieczki, uśmierzania bólu i stosowania leków, subtelnie wzywając do oporu, kontemplacji i samokontroli. Kiedy przekracza granicę tolerancji, zwykle nawet wyszkolony i potężny umysł nie jest w stanie go powstrzymać i zintegrować.

Wtedy pozostaje tylko spróbować to przekształcić . Ponieważ ból nie jest niezgodny z radością lub pozytywnym nastawieniem. Są dwie świetne strategie: spróbuj to rozbić i usunąć ze świadomości lub przyjąć i spróbować zdominować.

Pierwszym celem jest wyodrębnienie komponentu zmysłowego, przekształcenie go w obiektywne zjawisko, które można kontemplować, pozbawienie go ładunku emocjonalnego i przekształcenie w prostą percepcję. Druga to próba nauczenia się, jak z tym żyć, przyjmowanie pozytywnych postaw wobec doświadczenia, zastępowanie negatywnych, błędnych wyobrażeń o beznadziejności i porzucanie nieprzystosowawczych zachowań.

Przyjmując aktywną rolę i utrzymując „wzrok bestii” bez mrugnięcia okiem, osoba zaczyna żyć „tak, jakby” nie odczuwała bólu, a następnie doświadczenie to zmniejszyło się lub zniknęło.

Wymagający nauczyciel

Jeśli przyjmiemy, że bólu nie da się zrozumieć, to właśnie ten brak sensu staje się paradoksalnie znaczeniem bólu.

Pojawia się nowy horyzont, poza dylematem między walką a akceptacją, który pozwala nam stać twardo i spojrzeć na przeciwności twarzą w twarz jako sposób na w pełni ludzkie. Jeśli nie możesz tego rozgryźć, pozwól mu się rozpuścić. Jest to postawa odwagi: nie uciekaj, nie akceptuj wrażliwości jako siły i daj w tym wysiłku ciało i duszę.

Pozostań otwarty, nadaj sens cierpieniu i poddaj się doświadczeniu bez zastrzeżeń, nie mając nic do ukrycia, nie ma się czego bać. Próbując nic nie uzyskać, niczego nie oczekuj, po prostu bądź, zostań i obserwuj. Rozważać. Być może byłby to sposób na nadanie sensu bólowi, zaakceptowanie go jako wymagającego nauczyciela, który zmusza owoc autentycznej przemiany świadomości do dojrzewania.