9 objawów fizycznych, które ukrywają przemoc psychiczną

Carme Valls-Llobet

Utrata pamięci, zawroty głowy, bóle mięśni… Przemoc psychiczna może pozostać ukryta, myląc jej objawy z objawami innych zaburzeń.

Tysiące kobiet na całym świecie jest wykorzystywanych. Chociaż niektóre kultury uważają tak zwaną przemoc w rodzinie za „normalną” i umieszczają ją w sferze prywatnej, problem pojawia się również w krajach, których prawa promują równość płci.

Przemoc seksualna to znormalizowana pandemia

Jest to problem zdrowia publicznego nie tylko ze względu na liczbę osób, które umierają każdego roku (w niektórych krajach nawet przekracza śmiertelność z powodu raka szyjki macicy), ale także ze względu na fizyczne, emocjonalne, intelektualne i duchowe konsekwencje, jakie się z tym wiąże.

Szacuje się, że w Hiszpanii 30% kobiet, które udają się do lekarza z powodu problemów psychosomatycznych, może doświadczać przemocy fizycznej lub psychicznej.

Ale każdego dnia jest więcej takich, którzy nie chcą zaakceptować ucisku , niż zakłada atmosfera współistnienia oparta na stosunkach władzy, a nie na szacunku i miłości.

Ataki na kobiety nie są aktami naturalnymi, konkretnymi czy odosobnionymi, ale raczej przejawem przemocy, której źródłem i podstawą są normy i wartości kultury patriarchalnej.

W całej historii kobiety żyły tą rzeczywistością i próbowały ją uzasadniać przekonaniami i wskazówkami, których nauczyły się ich matki i środowisko.

Niektórzy posuwają się nawet do rezygnacji i obwiniania siebie , wierząc, że to ich błędy wywołują „gniewne” reakcje partnerów.

Poczucie winy, które towarzyszy tym kobietom, uniemożliwia im rozwijanie afirmatywnych i osobistych zachowań decyzyjnych opartych na ich samoocenie.

Jak zauważa pisarka Victoria Sau, „kobieta przedstawia siebie nie jako całkowitą jednostkę, ale jako uzupełnienie i jako taka jest niczym lub nikim bez tego, kto musi nadać jej prawdziwy sens”.

To przekonanie wraz z bezbronnością , przeszkodami sądowymi, brakiem zrozumienia rodziny, brakiem alternatyw dla budowania nowego życia, niską samooceną i generalnie brakiem ekonomicznych, społecznych czy emocjonalnych środków na ucieczkę od agresora, Wyjaśniają, że niektóre kobiety znoszą upokorzenie latami.

Ból trudny do wykrycia

Znormalizowana i włączona do zwyczajów i praktyk społecznych, przemoc wobec kobiet pozostaje niewidoczna przez długi czas i nawet dzisiaj jest trudna do wykrycia.

Łatwiej jest zidentyfikować, kiedy przybiera formę agresji fizycznej.

Psychologiczne zniszczenie istoty ludzkiej może stać się tak zagmatwane, że sama ofiara nie jest w stanie określić, co się z nią dzieje.

W obu przypadkach podważane są fizyczne i moralne zasoby ludzi, którzy je cierpią.

Objawy wczesnego wykrywania nadużyć

Pierwsze reperkusje przejawiają się na poziomie behawioralnym i poznawczym i mogą być:

• Zamieszanie psychiczne.
• Utrata pamięci i zdolności koncentracji, częste zapominanie …
• Utrata jasności podczas wyrażania siebie lub zmiana kolejności słów i fraz.

W dłuższej perspektywie mogą pojawić się stany lękowe i depresyjne, które są zwykle leczone środkami uspokajającymi, co zwiększa bezbronność niektórych kobiet, które udają się do lekarza, aby poprosić o pomoc w leczeniu objawów, nie wiedząc, że ich dolegliwości są spowodowane sytuacji, w której żyją.

Inni przychodzą na konsultację z tymi objawami:

1. Utonięcie
2. Zawroty głowy
3. Bóle głowy
4. Zgaga
5. Biegunka
6. Choroba
7. Wymioty
8. Bóle mięśni
9. Przykurcze

Te problemy z mięśniami można nawet pomylić z fibromialgią, jeśli nie zostaną przeprowadzone ukierunkowane badania.

Jeśli wizyta lekarska jest szybka i nie pozwala na pogłębienie się , jeśli kobieta nie może w pełni wyrazić siebie z powodu niewielkiej ilości czasu, jaki muszą jej poświęcić specjaliści, jest więcej niż prawdopodobne, że przyczyny tych objawów pozostają ukryte i niewidoczne.

Z tego powodu opracowano kwestionariusze, które są z powodzeniem stosowane w podstawowej opiece zdrowotnej.

Opierając się na jak najwcześniejszym wykryciu , możliwe jest zaoferowanie ofierze pomocy psychologicznej w samych ośrodkach lub w służbach socjalnych gmin