Jak zrozumieć i przezwyciężyć rozczarowanie
Christophe André
Małe codzienne frustracje, które oddzielają nas od ludzi w naszym otoczeniu. Czy możemy coś zrobić, aby poradzić sobie z rozczarowaniami?
Ilekroć czujemy się rozczarowani - jakimś skutkiem, zachowaniem naszym lub innej osoby … - dzieje się tak, ponieważ wcześniej stworzyliśmy pewne oczekiwania dalekie od rzeczywistości. Rozwiązaniem nie jest przestać być podekscytowanym, ale poświęcić całą naszą energię, aby jak najlepiej wykorzystać to, co musimy żyć .
Historia, która pozwoli zrozumieć rozczarowanie
Kiedy miałem pięć lub sześć lat, ojciec dał mi małą książeczkę na urodziny . To była moja pierwsza książka, prawdziwa, pełna tekstu. Nie był to album komiksowy ani ilustrowany. Właśnie nauczyłem się czytać i doskonale pamiętam, jaka była moja reakcja: ogromne rozczarowanie! Dlaczego książka? Jakbym był dorosły… Nie chciałem książki! Chciałem zabawkę! Nie odważyłem się nic mu powiedzieć, żeby nie urazić jego uczuć, ale przypuszczam, że rozczarowanie pokazało się na mojej twarzy. Wciąż pamiętam tytuł książki: Oui-Oui et la voiture jaune, z kolekcji dziecięcej Bibliothèque Rose (Oui-Oui to postać stworzona przez pisarkę literatury dziecięcej Enid Blyton, znaną po hiszpańsku jako Noddy). Czytałem niechętnie.
Ale o cud! Bardzo mi się podobało i od tego czasu nie przestałem czytać. Czytanie stało się jedną z czynności, której poświęcam najwięcej czasu i która daje mi najwięcej przyjemności. A pisanie książek to mój drugi zawód, obok lekarza. Moje rozczarowanie, choć prawdziwe, było mylące; z początku bolesna, ustąpiła miejsca pasji, która trwa we mnie do dziś, wiele lat później.
Definiowanie pojęcia
Rozczarowanie to ruch zaskoczenia i smutku, który uderza w nas, gdy nie osiągamy tego, czego się spodziewaliśmy, i że często zdarzało się, że tak długo ufaliśmy. W niektórych sytuacjach możemy być zawiedzeni: mniej wesoła impreza niż się spodziewaliśmy, porażka naszej drużyny piłkarskiej , deszczowa pogoda, wynik wyborów … Może nas też zawieść ktoś: przyjaciel, który zdradza nasze zaufanie, syn, który nie występuje w szkole współmałżonek, który nie jest otwarty na intymny wieczór, ponieważ jest zbyt zajęty pracą …
Rozczarowanie pojawia się tylko wtedy, gdy wcześniej czekaliśmy lub kochaliśmy, gdy przeszliśmy przez pozytywne oczekiwanie. To jak upadek, bolesny powrót do rzeczywistości dalekiej od naszych oczekiwań. Bez oczekiwań nie ma rozczarowania. Dlatego nasi wrogowie nigdy nas nie zawodzą, ponieważ niczego od nich nie oczekujemy. Dlatego, aby uniknąć rozczarowania, możemy starać się nie oczekiwać niczego, ani od życia, ani od innych. Ale to najwyższe oderwanie się nie wydaje nam się zbyt radosne ani atrakcyjne . Wolimy żyć z nadziejami, które czasami następują po rozczarowaniach, niż neutralizować wszystkie nasze złudzenia, aby nie doświadczyć żadnego rozczarowania. I mamy rację, bo można z tym żyć w inny sposób.
Przeformułowanie sposobu, w jaki żyjemy, rozczarowuje
Wielu pacjentów przychodzących do mojej praktyki jest rozczarowanych. Ale czy twój problem jest rozczarowaniem? A może raczej niewłaściwy sposób życia? Naprawdę są niezdrowe rozczarowania: to te, nad którymi nieustannie się rozmyślamy, które zmuszają nas do wycofania się ze świata i dystansowania się, które podążają za takim rozumowaniem: „Zbyt wiele razy byłem zawiedziony; za każdym razem, gdy pokładałem ufność w przyjaźni, miłości, za każdym razem, gdy czekałem … rozczarowanie i cierpienie! Postanowiłem więc nie angażować się więcej i niczego nie oczekiwać ”.
Jako terapeuta uważam, że taka postawa rodzi najbardziej nieszczęśliwych ludzi na świecie. Nie możemy żyć bez oczekiwań i nadziei, a dzieje się tak, ponieważ sprawiają, że jesteśmy tak samo szczęśliwi, jak osiągnięcie naszych celów, a czasem nawet więcej. Pamiętam dobrze znane zdanie, które mówi: „Najlepszy moment w miłości to chwila, kiedy wchodzimy po schodach”. Dzieje się tak dlatego, że połowa naszego szczęścia czeka, a druga połowa w chwili obecnej. Zamiast więc unikać poczucia rozczarowania, lepiej je wykorzystajmy.
Refleksja nad sytuacją
Rozczarowanie to podwójna szkoda: jesteśmy rozczarowani sytuacją - deszcz, który nas nie zatrzymuje i irytuje - a także nasze nastawienie - warczenie w deszczu jest bezużyteczne, ale wciąż warczemy. Jednak dobrze wiadomo, że trzeba akceptować życie takim, jakim jest. Marek Aureliusz, cesarz filozof, mawiał: „Czy ten ogórek jest gorzki? Rzuć to. Czy na drodze są jeżyny? Unikaj ich. Wystarczy. Nie dodawaj: „Dlaczego to istnieje na świecie?” I jak przypomina nam inny filozof André Comte-Sponville: „Rozczarowanie jest częścią naszego człowieczeństwa. Dlatego też musimy to zaakceptować i przestać mieć nadzieję, że już nigdy nie będziemy zawiedzeni ” .
W ten sposób rozczarowanie prowadzi nas do refleksji nad akceptacją, tego eliksiru do życia w rzeczywistości, a nie w szeregu złudzeń i rozczarowań. Akceptacja nie oznacza rezygnacji lub poddania się, nie rezygnacji z czekania lub działania. Zwraca uwagę na to, co już jest: witanie świata takim, jaki jest, zamiast nawoływania do tego, żeby był taki, jaki powinien. To także akceptacja rozczarowania, spokojne przyznanie się, że spodziewaliśmy się czegoś innego. Po prostu mówimy do siebie: „Cóż, tak jest” i przestać narzekać („Dlaczego nie jest inaczej?”), By potem wrócić do rzeczywistości i zobaczyć, co możemy zrobić: rozczarowanie W ten sposób płynnie i stopniowo prowadzi do działania.
Możemy też czuć się rozczarowani sobą: wszystkie sytuacje, w których nie osiągnęliśmy tego, czego się spodziewaliśmy, że nie uzyskaliśmy oczekiwanych wyników. I znowu, rozwiązanie nie polega na rezygnacji („nigdy niczego nie spróbuję”) ani w samo-dewaluacji („jestem bezużyteczny”), ale w akceptacji: dopóki żyję, proponuję żyć. I we wszystkim, co zamierzałem zrobić, czasami mi się uda, a innym razem zawiodę. Moje życie będzie więc następstwem radości i rozczarowań. I dobrze, że tak jest. Życie jest tworzone w ten sposób: rozczarowanie ma swoje miejsce. To pisarz Paul Valéry wskazał w swoich Mauvaises pensées et autres (1942): „Jestem rozczarowany: miłe motto od kogoś… może od boga?”. Czy świat i jego mieszkańcy czasami zawodzą? Być może mają nam pomóc lepiej docenić wszystko, co nie jest.
