Obsesja szczupłości: jak jej przeciwdziałać?
Laura Gutman
Gdzie się urodził? Jeśli nauczyliśmy się dystansu i chłodu, potraktujemy własne ciało jako przedmiot, który oddamy w ręce innych
Istoty ludzkie to ssaki, to znaczy rodzimy się z ciała naszej matki, a kiedy się urodzimy, poczucie komfortu, przyjemności lub niezadowolenia pozostawi niezatarte ślady na naszym ciele.
Ale co się stanie, jeśli te doświadczenia z wczesnego dzieciństwa nie zaspokoją naszych potrzeb w zakresie opieki lub ochrony? A co, jeśli nasze małe ciałko nie zostanie dotknięte lub objęte miłością?
Pojawia się duży problem: ból jest tak wielki, że nie jesteśmy skłonni zaakceptować emocjonalnego wykorzenienia, więc dystansujemy się od tego doświadczenia.
Jednym ze sposobów ustalenia tego emocjonalnego dystansu jest uznanie, że to ciało nie należy do nas. Bo gdyby to było nasze, to by bolało. Jeśli jest obcy, nie.
Schudnij, aż staniemy się niewidzialni
Problem polega na tym, że wiele kobiet powinno dostosować się do mody szczupłej, ponieważ zbiega się ona z osobistą potrzebą nieistnienia, przynależności, korzeni, nie materializacji.
Jeśli innym podoba się skrajna szczupłość, jeśli wierzymy, że będziemy bardziej kochani, brani pod uwagę lub podziwiani, jeśli wolimy pozostawić ciało w służbie drugiemu; to dlatego, że było to codzienne doświadczenie od kołyski.
Pragnienie bycia kochanym
Nawet jeśli będziemy przestrzegać ścisłej diety, uprawiać ćwiczenia fizyczne lub mieć obsesję na punkcie spożywanych kalorii, nadal będziemy czuć, że nie zasługujemy na miłość.
Pragniemy być kochani przez kogo? Za naszą matkę, za to, co umieszczamy poza sobą. To zbyt wysoka cena do zapłacenia, która pozostawia nas jeszcze bardziej pustymi, wyobcowanymi i samotnymi niż wcześniej.
Czujemy się mali i bezbronni, tak jak wtedy, gdy byliśmy dziećmi.
Naucz się kochać siebie
Co wtedy możemy zrobić?
- Spróbujmy najpierw przejrzeć naszą historię i dowiedzieć się, ile pieszczot, dotyku, ramion i bliskości emocjonalnej otrzymaliśmy od mamy w dzieciństwie.
- Następnie przyjrzyjmy się naszym zdolnościom do nawiązywania relacji cielesnych z innymi: czy tolerujemy uściski i czy cieszymy się cielesnymi przyjemnościami.
Aby przestać być przedmiotem i stać się podmiotem, musimy kochać siebie. Gdybyśmy nie mogli przeżyć tego doświadczenia na początku życia, dziś możemy nauczyć się kochać siebie i innych. Ciało zapadnie wtedy w doskonałe piękno i harmonię.
Wszyscy wyróżniamy kogoś pięknego, ponieważ pozostaje on w nieskazitelnej harmonii ze swoją istotą.
Wszyscy rozpoznajemy pozornie doskonałe ciało, pozbawione życia i wsparcia emocjonalnego.
Chodzi tylko o odkrycie piękna naszej wewnętrznej istoty i pozwolenie jej zamanifestować się w naszym ciele.
