Szkoły Waldorf: inny sposób nauczania

Mar Rocabert

Ze swojej wizji człowieka Rudolf Steiner opracował metodę pedagogiczną, która szanuje rytm dziecka, kreatywność i naturę.

Ponad tysiąc szkół na całym świecie - 9 w Hiszpanii - kieruje się pedagogiką Waldorf . Ta metoda nauczania jest ceniona wśród pedagogicznych ruchów odnowy ze względu na szacunek dla rytmu dziecka, dbałość o jego kreatywność i związek z naturą.

Przeprowadzamy wywiad z Lluís Romaní, filozofem, pedagogiem i wychowawcą nauczycieli, który podąża za tą linią.

Wartości i sposób pracy szkół waldorfskich

- Jaka jest filozofia stojąca za tą metodą nauczania?
-Każdy człowiek chce być szczęśliwy. Ale szczęście może być świadome lub nieświadome.

Bardziej niż refleksją, w tej pedagogice staramy się zapewnić dzieciom doświadczenie codziennego szczęścia i zainteresowanie życiem w czasie. Przestrzeń i czas to dwie główne współrzędne życia, a my uczymy Cię, jak je opanować za pomocą zmysłów.

Zmysły są jak okna, które komunikują jaźń ze światem. W pierwszych latach zmysłowość musi zostać dopracowana i rozwinięta, to jest to samo, co działa przez pierwsze siedem lat. Nie zaczynasz od inteligencji.

-A co działa po zmysłowości?
- W ciągu następnych siedmiu lat formuje się organizm emocjonalny, jednocześnie zaczynając uczyć się intelektem, ale na tle piękna.

Po okresie dojrzewania budzi się poziom obiektywnej, naukowej prawdy. A później na innych poziomach: filozoficznym, społecznym, duchowym. Są to drzwi, które można otworzyć i co ciekawe, nie pozostają zamknięte.

Musimy podziękować Kenowi Robinsonowi, który ostro skrytykował szkołę, która utknęła w epoce przemysłowej w obliczu produkcji przemysłowej, a także została wymyślona przez wojsko, aby robić żołnierzy, a następnie robotników.

Jeśli ktoś uważa, że ​​istoty powinny być wolne, lepiej wymyślmy coś innego - mówi Robinson. To nie jest zgodne z pedagogiką Waldorfa, ale zgadzamy się co do rzeczy.

-Czy tradycyjna szkoła kształci tylko profesjonalistów?
-Odpowiadać. Nie kształtuje cię wewnętrznie, ale dostosowuje cię zewnętrznie.

Są takie pleśnie, że w okresie dojrzewania, kiedy dziecko zaczyna myśleć, zastanawia się, co zrobi, czego się nauczy, w jakim boksie społecznym zmieści się. Zaletą jest to, że skrzynki zostały wysadzone w powietrze przez kryzys, który nie jest tylko ekonomiczny. Teraz wszystko jest do zrobienia.

Aby nie wpaść w totalny kryzys, proponuje się ćwiczyć w środku i rozpoznawać to, co nas interesuje, czyli szczęście, każdy według swojego poziomu.

Poziom szczęścia może być kilka, na przykład towarzyskość. Bądź szczęśliwy w moich relacjach z innymi. Albo szczęście w harmonii z rytmami natury, aby wejść w świadomość ekologiczną.

-Wolność jest kluczem do filozofii Steinera i tak naprawdę edukacja Waldorfa jest definiowana jako wychowanie do wolności. To nie tak?
-O za kreatywność. Wolność to tworzenie czegoś, czego jeszcze nie ma.

Dzieci mają wielką chęć tworzenia i wymyślania, zanim wypełnią się treściami, których nie chcą. Trzeba mieć naturalną kreatywność, a nie podcinać dzieciom skrzydła.

Steiner zastanawiał się, czy jesteśmy wolni w Filozofii wolności (1893). Muszą istnieć ograniczenia; jeśli nie, bylibyśmy w świecie nierealności. Podstawą pedagogiki jest gra z ograniczeniami w szerokim znaczeniu. Nauczyciel musi być w tym artystą, wiedząc, na przykład, jak powiedzieć „nie” na czas.

Zmień tradycyjny model szkoły

- Jakie są główne różnice w stosunku do tradycyjnej szkoły, którą znamy?
- Nauka nie zaczyna się od intelektu, ale od doświadczenia. Rozumiemy to doświadczenie jako ruch ciała i część emocjonalną.

Steiner mówi o trójkształtnym człowieku; liczba trzy nie jest niczym, jest rozwiązaniem dualizmu, między jedną rzeczą a jej przeciwieństwem jest coś pomiędzy. Istota ludzka ma biegunowość, która jest duchem i materią, świadomością i ciałem.

Staramy się zacząć od praktyki, która daje emocje. Dzieci wychodzą, mają fizyczne doświadczenia, które generują emocje. Najpierw wychodzą i patrzą, jak kwiat rośnie, a potem badają roślinę.

-Czy edukacja waldorfska koliduje z typem społeczeństwa i światem pracy, w którym żyjemy?
-Chock, nie wiem. Oczywiście różni się od tego, co istnieje, ponieważ jest utopijny.

A utopia jest tym, na co jeszcze nie ma miejsca, ale jest ideałem, który cię napędza. Wszyscy to mamy. Steiner już na początku XX wieku mówił, że trzeba zbudować nową szkołę, bo stara była przestarzała … A sto lat później to samo dzieje się z nami. Nadszedł czas, aby zmienić model szkoły.

-Czy to możliwe, że to się tutaj dzieje?
-To się dzieje. Przewidywali, że po trzech latach zamkniemy szkołę El Til.ler. Mamy już dziesięć lat iw tym roku otworzyliśmy liceum.

-Czy możesz powiedzieć, że Steiner jest ojcem tego wszystkiego?
- Nie ojciec. Wyczuł to wcześniej niż ktokolwiek inny. Evolution działa na zasadzie współpracy. Całe społeczeństwo jest zmuszone do rywalizacji.

W polityce jest to bardzo jasne: partie zgadzają się z wyczerpania, ale nadal konkurują. Współpraca to formuła. Współpraca oznacza, że ​​twoje sumienie jest ponad okolicznościami, widzi wszystko i widzi, że drugi jest również ważny.

Musimy zmienić koncepcję konkurowania na rzecz współpracy.

-Czy uważasz się za szkołę „antysystemową”?
- „Extrasystem”; „anty”, nie.

Steiner definiuje szkołę jako ludzkie laboratorium, w którym system można odnowić, a nie po prostu odtworzyć, ponieważ jest to miejsce spotkań dwóch pokoleń, które uczą się nawzajem. Wymaga to uważnej postawy rodziców i nauczycieli.

Zastanawiamy się, czego powinniśmy się nauczyć od nowego pokolenia, które mamy przyjemność mieć przed sobą. Ale w tym celu jako dorośli musimy trenować, uczyć się na wszystkich poziomach i cieszyć się uczestnictwem w życiu jako ewolucji w kierunku czegoś lepszego. Tylko wtedy nasze dzieci mogą się do nas dostroić.

Rodzice są także wychowawcami naszych dzieci.