Życie bez uprzedzeń: jak to osiągnąć?
Jorge Bucay
Jeśli będziemy postępować (i myśleć) zawsze tak samo, nie otwierając się na nowe interpretacje życia, rezultat, jaki uzyskamy, nigdy nie będzie inny
W świecie, który ewoluuje tak szybko, jak ten, w którym żyjemy, nie będąc w stanie kwestionować tego, co wiemy , nie ośmielając się powtórzyć tego, co nam kiedyś powiedziano lub nie pozwalając sobie na aktualizację własnego doświadczenia, w krótkim czasie pozostawiamy nas w takiej samej sytuacji, jak kto nigdy nie wiedział i niczego nie rozumiał.
Współczesna historia nauki pokazuje w sposób jednoznaczny, jak suma ogólnej wiedzy ludzkiej podwaja się coraz szybciej. To przyspieszenie wiedzy ludzkości jest niewątpliwie podtrzymywane i napędzane przez szybkość postępu technicznego ostatniego stulecia, zwłaszcza przez komunikację.
Uważa się, że na przykład rozwój Internetu jest w dużej mierze odpowiedzialny za przyspieszenie tempa globalnego powielania się wiedzy; z powodu „jego winy” cała ludzkość w ciągu zaledwie pięciu lat będzie miała dostęp do dwukrotnie większej ilości informacji niż obecnie.
Nie oceniający i chętny do przemyślenia wszystkiego
Nikt nie może wątpić w korzystne postępy i dobre wyniki, które społeczeństwo zachodnie osiągnęło w ciągu ostatnich dwudziestu lat dzięki postępowi, odkryciom i rozwojowi, które miały miejsce w medycynie, biologii czy agronomii, ale ta przyspieszona ewolucja również motywuje: na dobre i na złe, szybkie i brutalne wygaśnięcie naszej wiedzy.
Dlatego też, wiedząc o tym, ważne jest, aby uważnie aktualizować to, co wiemy na stałe; przeglądaj, odrzucaj, odkrywaj, uzupełniaj, ulepszaj i kwestionuj to, co zawsze mieliśmy na pewno.
Konieczne jest tworzenie nowych wzorów starych produktów, nowych rozwiązań starych problemów i nowych sposobów wykorzystania starych narzędzi, które odziedziczyliśmy w nowych wyzwaniach, jakie stawia nam teraźniejszość. Gdyby te powody nie były wystarczające, aby uzasadnić potrzebę otwarcia się na nowe lub wygodę odkrywania nowych możliwości, mam dodatkowy argument, który uważam za niepodważalny.
Otwórz nasz umysł
Jako terapeuta nauczyłem się zasady, która bardzo mi w życiu służyła i którą powtarzam innym ludziom, kiedy mam taką możliwość. Wszystko kręci się wokół definicji, konkretnej i prowokacyjnej, którą podał jeden z moich nauczycieli, gdy próbował wyjaśnić nam, przyszłym terapeutom, pojęcia nerwicy i zdrowia psychicznego.
Największym nonsensem jest nie robienie dziwnych rzeczy, które większości ludzi kojarzą się z szaleństwem, ale
„Żyjąc zawsze robiąc to samo i mając absurdalne twierdzenie, że otrzymujemy inny rezultat”
Co prowadzi nas do tego nielogicznego oczekiwania , które, jak można było przewidzieć, doprowadzi nas do powtarzającej się frustracji z powodu tego, czego oczekujemy? Z pewnością jeden z powodów tego uporu wynika z naszej oczywistej trudności w otwieraniu się na nowe możliwości, to znaczy z naszej sztywności, która uniemożliwia nam akceptację zmian , z naszych uprzedzeń i siły powtarzających się złych nawyków, które stały się zwyczajowe tylko dlatego, że kiedyś były przydatne lub dlatego, że tak ich uczono.
W niektórych obszarach wiedzy wszystko dzieje się tak, jakbyśmy uciekali przed kreatywnym myśleniem, przestraszeni konsekwencjami refleksji, konfrontacji lub przeciwstawiania faktom, co do dziś ma być prawdą. Utrzymujemy postawy oparte na uprzedzeniach , których i tak nie jesteśmy w stanie utrzymać w naszym codziennym dyskursie. Wydaje się jasne, że gdyby przeprowadzono ankietę z pytaniami, które przytoczę poniżej, otrzymalibyśmy niewiele lub nie uzyskalibyśmy odpowiedzi twierdzącej:
- Czy jesteś zwolennikiem sztywności myśli?
- Czy wydaje Ci się pozytywna lub produktywna ocena sytuacji lub osoby w oparciu o Twoje bezpodstawne uprzedzenia?
- Czy uważasz, że uogólnianie czegoś lub kogoś jest sposobem na znalezienie ostatecznej prawdy?
- Czy uważasz, że warto trzymać się anachronicznych nawyków umysłowych?
A jednak w codziennej sekwencji naszych zachowań, będąc szczerymi wobec siebie, nie możemy nie przyznać, że niejednokrotnie nie ośmielamy się otwierać umysłów na nowe pomysły i że wykonujemy kolorowe analizy. uprzedzeń lub oparte na starych wzorcach, które nie mają już żadnej wartości.
Musimy zaakceptować, że niektóre stwierdzenia można zaklasyfikować jako zwykłe uogólnienia, jako fakty z naszego własnego ograniczonego doświadczenia lub jako produkt ograniczonego spojrzenia na określone środowisko.
Historia na platformie
Wiele, wiele lat temu do moich rąk trafił wiersz. Nazywała się The Cookie Thief i została napisana przez wspaniałą amerykańską autorkę Valerie Cox. Wiersz był tak piękny, jak opowiadana w nim historia. Nie mogąc przetłumaczyć poetyki utworu, zdecydowałem się na stworzenie historii z historii, która jest ze mną od tamtej pory.
W ostatnich latach dwukrotnie zetknąłem się z historią, opowiedzianą w formie reklam dla dwóch producentów ciastek: raz we Włoszech i raz w Brazylii. Jest oczywiste, że komuś podobał się wiersz Valerie Cox i postanowił uchwycić go na zdjęciach; A może - cieszę się, że tak się stało - ktoś spodobał się mojej własnej wersji tej historii i przekształcił ją w jedną z tych reklam.
Historia opowiada o kobiecie, która przyjeżdża na stację kolejową, aby wsiąść do pociągu, który opuści ją po dwugodzinnej podróży po jej rodzinnym mieście. Pytając o platformę odjazdów, pracownik stacji ostrzega ją, że niestety konwój się spóźnia i przyjedzie na stację godzinę później niż zakładano.
Zirytowana, jak każdy, kto musi znosić nieoczekiwane przesłuchanie, kobieta udaje się do małego lokalu na stacji i kupuje tam kilka czasopism, paczkę ciastek i napój gazowany.
Kilka minut później siada na jednej z ławek peronu i czeka na konwój. Odkłada swoje rzeczy na bok i zaczyna przeglądać jeden z magazynów. Mija około dziesięciu minut. Kątem oka dostrzega zbliżającego się brodatego mężczyznę, który zajmuje miejsce na tej samej ławce.
Niemal instynktownie kobieta odwraca się od chłopca , siadając na skraju siedzenia i czytając dalej. Kobieta znów kątem oka obserwuje ze zdumieniem, jak młodzieniec bez słowa wyciąga rękę, bierze na ławkę paczkę ciastek, otwiera je i bierze ciastko.
Co za bezwstyd! ona myśli. Nawet bez pytania o pozwolenie …
Chętna do przemyślenia sytuacji w obliczu zaistniałej sytuacji, ale nie rozmawiając z bezczelnym młodym mężczyzną, kobieta odwraca się i pompatycznie wyjmuje ciastko z opakowania, wpatrując się w chłopca, bierze je do ust i mówi mu. ugryźć.
Młody człowiek w odpowiedzi uśmiecha się i … bierze kolejne ciastko.
Kobieta jest oburzona… Nie może w to uwierzyć. Spogląda na chłopca i bierze drugie ciastko. Tym razem robi przesadny gest, obraca placek przed twarzą młodego mężczyzny, a potem, nie odrywając od niego wzroku, ze złością przeżuwa ciastko.
Tak więc ten dziwny, cichy dialog między kobietą a chłopcem trwa.
Ciasteczka ją, ciasteczka mu. Najpierw jeden, potem drugi …
Pani coraz bardziej oburzona; chłopiec, coraz bardziej uśmiechnięty.
W pewnym momencie pani zdaje sobie sprawę, że w opakowaniu został tylko jeden ciasteczko. Ostatni. „Nie ośmieli się… Nie zje ostatniego…!”, Myśli. Jakby czytając w myślach oburzonej kobiety, młody mężczyzna ponownie wyciąga rękę i bardzo delikatnie wyjmuje ostatnie ciastko z opakowania.
Teraz to chłopiec patrzy kobiecie w oczy i przecinając ciastko na pół, oferuje jej jedną z połówek ze swoim najbardziej czarującym uśmiechem.
„Dziękuję” - mówi, akceptując głosem i twarzą kilku przyjaciół.
W tym momencie na stację przyjeżdża pociąg, na który czekała kobieta . Pani wstaje, bierze swoje rzeczy z banku i bez słowa wsiada do należącego do niej samochodu. Rozzłoszczony pasażer obserwuje przez okno, jak młody człowiek zjada połowę ostatniego ciastka małymi kęsami.
„Z taką młodością”, mówi do siebie, „ten kraj nie ma lekarstwa”.
Pociąg rusza . W gardle jej wyschło ze złości, kobieta otwiera torbę, by znaleźć napój gazowany, który kupiła w sklepie na stacji. Ku twojemu zdziwieniu, oto jest, nienaruszone i nieotwarte … Twoje własne opakowanie ciastek!
Ta wspaniała historia, którą można opowiedzieć o wielu rzeczach, ukazuje skutki uprzedzeń,
Niesprawiedliwość niektórych testów, które wykonujemy i wyciągnięte wnioski, kiedy patrzymy z niemoralnym nastawieniem na grzybicę, rodzą one uprzedzenia.
