Dokument potępia niewolnictwo dzieci w branży czekoladowej
Ana Montes
„The Chocolate Case” zostaje wydany, stanowiąc wyzwanie osiągnięcia kakao wolnego od pracy dzieci, kiedy świat uważał, że jest wolne od poczucia winy.
Zdjęcie: Daniel Fazio na Unsplash
Każdy produkt naszej żywności ma za sobą historię, która nie zawsze jest przejrzysta. Kakao jest historia niewolnictwa dzieci, które my wszyscy przyczyniają się do finansowania , choć może nie być tego świadomy. A my nie jesteśmy, ponieważ nie wiemy, jak działa łańcuch.
Opowiadają nam o tym w filmie dokumentalnym The Chocolate Case , którego premiera odbędzie się 25 października w Hiszpanii, podczas V edycji festiwalu filmów dokumentalnych Another Way Film Festival w Madrycie.
W 2004 roku niemieccy dziennikarze odkryli, że marki takie jak Bounty, Mars, Twix czy After Eight wykorzystują dzieci na plantacjach kakao . Chociaż ten skandal był bardzo głośny, według najnowszych badań z Tulane University, międzynarodowego obserwatora w tej sprawie, na szczęście liczba czekolady bez niewolników wzrosła dzisiaj w porównaniu do dziesięciu lat temu (i niekoniecznie pod znakiem Fair Trade). ).
Czemu jesteśmy winni, gdy spożywamy czekoladę?
To pytanie zadała grupa holenderskich dziennikarzy śledczych z książki Black Book World Brand . W tej książce Klaus Werner-Lobo potępił marki agrobiznesu, które popełniły jakiś rodzaj oszustwa przy użyciu niewolniczej siły roboczej.
Niewolnictwo zostało zniesione dawno temu jako przestępstwo , ale trwa nadal …
„Cały system jest częścią tej eksploatacji. Ale świat nie chce się zmieniać” - mówi autor Black Book World Brand w The Chocolate Case. Film potępia wykorzystywanie dzieci w wieku od 6 lat w różnych krajach Afryki Wschodniej , z Wybrzeżem Kości Słoniowej jako światową stolicą tej praktyki.
Aby przybliżyć tę interesującą historię do opinii publicznej, Teun Van de Keuken, lider zespołu śledczego CIA, niemieckiego programu telewizyjnego, zdecydował się zgłosić na siebie, że zjadł niewolniczą czekoladę . Ale żeby go przetworzyć, musiał udowodnić, że zjadł go w kraju, w którym był uprawiany, więc przeniósł się do Burkina Faso.
Nieletni zmuszani, bici i mordowani
Tam Teun zebrał świadectwa młodych ludzi, którzy przez lata byli zmuszani do pracy na farmach kakaowych. Praca dzieci była główną siłą roboczą. Na jednej plantacji było do 500 nieletnich.
Opowiadali mu o częstych biciach, jakie otrzymywali, jedli tylko raz dziennie i mało, zawsze pracowali za darmo , a powstańcy w tajemniczy sposób znikali z dnia na dzień, ale na ich miejsce zawsze były inne dzieciaki.
Podejrzewali, że zostali zamordowani, ponieważ skargi były spowodowane rozstrzelaniem. Ten skandal był we wszystkich mediach, ale niemiecki przemysł czekoladowy próbował uporządkować swój wizerunek, minimalizując niewolnictwo dzieci jako „tylko incydent, ponieważ nie można regulować wszystkiego, co dzieje się na plantacjach”.
W 2005 roku Teun i jego grupa zaczęli lobbować na rzecz położenia kresu niewolnictwu w kakao, korzystając z kinowego wydania Charlie and the Chocolate Factory , której głównym sponsorem było Nestlé.
Postawili sobie za cel wprowadzenie uczciwej czekolady, reklamując ją jako taką. Ale ponieważ nie mogli tego zagwarantować w całym łańcuchu zewnętrznych producentów, zdecydowali się założyć przedsiębiorstwo społeczne i stworzyć własną markę czystego niewolnictwa bez czekolady („bez niewolnictwa”), którą nazwali Tony's Chocolonely.
Stworzony, aby zmienić sumienie, tablet ten przez lata był bestsellerem w Holandii wśród świadomych konsumentów i zainaugurował niszę tej kategorii uczciwej i uczciwej czekolady, którą później poszły inne marki.
Ale uwolnienie tego surowca od niewolnictwa było wyzwaniem, które sprawiło, że odkryli, że handel kakao odbywa się na terytorium pełnym nieprawidłowości między producentami a przetwórcami. Nie oszczędza się nawet dużych międzynarodowych koncernów, takich jak Nestlé, które w The Chocolate Case przyznało, że wykorzystuje pracę dzieci. A faktem jest, że nawet pieczęć Fair Trade nie gwarantuje 100% etyki w tym pysznym produkcie.
