Szantaż emocjonalny: 4 toksyczne profile, których należy unikać

Demián Bucay

Najlepszą możliwą strategią jest wyłączenie mechanizmów, które wiążą nas z szantażystą. Należy uwolnić rolę ofiary.

Przemoc emocjonalna występuje zwykle jako niewidzialna sieć, którą szantażysta splata z naszymi słabościami, aby nas złapać. Aby zerwać z tą szkodliwą dynamiką, musimy porzucić rolę ofiary i odzyskać zdolność docenienia siebie za to, kim jesteśmy.

Spójrzmy na przykład. Carlos i Mónica spotykają się od roku. Od czasu do czasu sugeruje, że mogliby mieszkać razem, ale Monica nie czuje się gotowa na taki krok i odrzuca propozycję. Zaczyna na nią naciskać: „Jeśli nie chcesz ze mną mieszkać, może mnie nie kochasz…”. A później: „Jeśli nie jesteś w stanie podjąć mocniejszego zobowiązania, może powinniśmy zrezygnować”.

Nie chce tego stracić i ostatecznie się zgadza. Groźbami Carlos naciskał na Monicę, by manipulowała swoimi emocjami i zmusiła ją do określonego działania.

Co to jest szantaż emocjonalny?

Jest to forma przemocy psychicznej, przed którą trudno się obronić , ponieważ aby szantażysta mógł wpływać na nasze emocje, musi istnieć bliskość afektywna. Dlatego występuje częściej w ciasnych ogniwach i jest tak trudny do przecięcia i jest tak szkodliwy.

Szantaż emocjonalny jest często wyrażany jako: „Jeśli tego nie zrobisz, to się wydarzy”, zagrożenie, które utrzymuje się w czasie i prowadzi do sytuacji dominacji. Wszyscy możemy cierpieć, nawet popełniać subtelne i sporadyczne manipulacje emocjonalne, nie zdając sobie z tego sprawy.

Kiedy takie zachowanie staje się nawykowym zachowaniem i się przedłuża, mówimy o szantażu emocjonalnym. W tym momencie ustala się schemat, w którym szantażowana osoba poddaje się woli szantażysty.

Konsekwencje: ofiara zostanie zmuszona do działania wbrew swojej woli, co doprowadzi do stagnacji osobistej, a także do wyczerpania emocjonalnego i osłabienia poczucia własnej wartości.

Jak dezaktywować szantażystę?

Aby zdekonstruować sytuację szantażu emocjonalnego, pierwszym krokiem jest przyznać się do tego . Ale nie zawsze jest to łatwe. Wydaje się, że szantażyści mają możliwość zidentyfikowania słabych punktów drugiej osoby, aby świadomie lub nieświadomie to wykorzystać.

Są nawet tacy, którzy uważają, że szantażu emocjonalnego nie ma, jeśli ktoś nie daje się szantażować i że w pewnym sensie ofiary znajdują satysfakcję z poddania się tej grze. Myślę, że nie zawsze tak jest. Osoba, która nie ma zamiaru być ujarzmiona, może zostać „złapana” w sieć emocjonalnego szantażu.

Pewne cechy osobowości mogą uczynić nas kozłami ofiarnymi:

• Tendencja do obwiniania siebie
• Udawaj, że ratujesz innych
• Unikaj konfrontacji
• Chcąc być „dobrze widzianym” przez innych …

Nie jest prawdą, że ofiarą szantażu jest to dobrowolne. Ale odpowiedzialność za wyjście z tej sytuacji spoczywa na niej, której głównym obowiązkiem jest to, że się nie broni. Dlaczego tego nie robisz?

Z pewnością na początku nie rozpoznaje zagrożenia, ponieważ ataki szantażysty koncentrują się na kwestiach, które sama ofiara kwestionuje. Dlatego zwykle się z nim zgadza i myśli: „To prawda, nie postąpiłem dobrze, powinienem był go posłuchać…”. I tak tonie coraz bardziej.

A kiedy przyznajesz się do szantażu, obawiasz się konsekwencji. Ofiara uważa, że ​​jest zdana na łaskę drugiego, że odpowiedź z jego strony nie jest możliwa. Ale tak nie jest. „Jeśli wyjdziesz z domu, nie zobaczysz już dzieci!” - mógłby powiedzieć szantażysta. „Na co sędzia nigdy by nie pozwolił” byłoby rozsądną odpowiedzią.

Jak reagować na ataki?

Zawsze można odpowiedzieć, indywidualnie lub zwracając się do instytucji prawnych i sądowych. Kiedy zrozumiemy, że grozi nam niebezpieczeństwo i że jesteśmy gotowi się bronić, będziemy gotowi stawić czoła szantażowi: nie poddawać się ich żądaniom. Nie ma innego wyjścia.

Można być jednocześnie bardzo stanowczym i kochającym. Wielu szantażystów robi to, ponieważ w głębi duszy nie wierzą, że ktoś może dać im to, o co proszą „z dobrej woli”. To nie usprawiedliwia tego, ale otwiera drzwi: można by mu powiedzieć, że nie zamierza go opuszczać.

Słysząc te słowa, szantażysta emocjonalny może zmienić swoje nastawienie. Ale innym razem poczujesz się zagrożony i zintensyfikujesz szantaż. Wtedy będziemy musieli stać się bardziej stanowczy i bronić się wszystkimi środkami.

Jeśli szantażysta nie zdejmie ze swojego nastawienia , zmiana pozycji ofiary może doprowadzić do rozwiązania linku. A nawet jeśli w grę wchodzi uczucie, może nie być innej alternatywy.

4 toksyczne profile, aby trzymać się z daleka

Istnieją 4 dobrze zdefiniowane typy szantażystów emocjonalnych. Odkrywanie ich sztuczek i cech osobistych może pomóc przezwyciężyć sytuację szantażu psychologicznego i emocjonalnego.

Amerykańska terapeutka Susan Forward w swojej książce The Emotional Blackmail opisuje cztery rodzaje szantażystów w zależności od rodzaju manipulacji, jakiego używają. Znajomość ich, nawet szerokimi pociągnięciami, może nam pomóc.

1. Kary

Grożą odwetem, jeśli ich żądania nie zostaną uwzględnione, mówiąc otwarcie: „Jeśli odejdziesz ode mnie, nie zobaczysz dzieci” lub „Nie towarzysz mi, ale wtedy nie narzekaj, jeśli skończę z innym”.

2. Samookaleczenie

Grożą , że zrobią sobie krzywdę - a nawet grożą popełnieniem samobójstwa - kiedy są zdenerwowani: „Jeśli mi pozwolisz, nie odpowiem za życie”. Zagrożenia mogą również wystąpić bez słów, na przykład samookaleczenie, które pojawia się konsekwentnie po odmowie.

3. Męczennicy

Są najbardziej subtelnymi szantażystami, ponieważ wykorzystują poczucie winy ofiary, aby zachowywała się w określony sposób. Ten typ szantażysty zazwyczaj używa wyrażeń - zawsze z postawą rezygnacji - takich jak: „Nie martw się o mnie, ja tu zostanę, wiem, że irytuję wszędzie…”.

4. Uwodziciele

Używają swego rodzaju odwrotnego szantażu: mówią nam wszystkie dobre rzeczy, które dla nas zrobią… ale oczywiście tylko wtedy, gdy zgodzimy się na ich życzenie: „Zrób, co ci powiem, a zobaczysz, jak nie będziesz musiał się o nic martwić”.