Musimy dbać o ludzi
Ludzie wytrzymują godziny, sekundy. A my już je skończyliśmy. Jak serial, który oglądasz z dwukrotnie większą szybkością, ponieważ chcesz zobaczyć więcej rozdziałów w jak najkrótszym czasie. Ale dzieje się tak, że niczego nie jesteś świadomy. Że przegapiłeś to, co chcieli ci powiedzieć.
Głos Roya to podcast autorstwa pisarza Roya Galána dla magazynu Mentesana. Posłuchaj tego i udostępnij.
Opieka to najbardziej rewolucyjna rzecz na świecie.
Ponieważ nie ma życia bez opieki.
Ani miłość.
Bez opieki absolutnie wszystko gnije.
Albo się nie rodzi.
Powinniśmy mieć minimum, aby móc twierdzić, że dobrze o nas dbają.
Dobra oferta.
Ta dobra miłość, która wydaje się taka prosta i tak skomplikowana, jest.
Ponieważ wydaje się, że nasza empatia została usunięta.
Że nie jesteśmy w stanie postawić siebie na miejscu innych.
Próbować zrozumieć ich historie i nastroje.
Zrobienie czegoś tak podstawowego, jak słuchanie w ciszy.
Nie oczekując niczego.
Bez konieczności dźgania czegokolwiek, bez konieczności usuwania powodu, bez próby przekonania lub wydawania się niczym.
Jedynym zamiarem zrozumienia drugiej osoby.
Aby zobaczyć, czego potrzebujesz.
Pytamy ludzi, jak się mają i po dobrym de rigueur zaczynamy wylewać się na innych.
Używamy drugiego jako pretekstu do mówienia o sobie.
I tak to się dzieje.
Używanie ludzi jak cegieł.
Handlować swoimi uczuciami i złudzeniami lub lękami.
Zwrócenie tych osób, które nie spełniają obiecanej funkcji.
Wymiana ich na młodsze.
Do tego nowego modelu.
Bez minimum cierpliwości.
Ludzie wytrzymują tak wiele godzin, sekund.
A my już je skończyliśmy.
Jak serial, który oglądasz z dwukrotnie większą szybkością, ponieważ chcesz zobaczyć więcej rozdziałów w jak najkrótszym czasie.
Poczuć się, jakbyś widział więcej.
Że żyłeś więcej.
Ale dzieje się tak, że niczego nie jesteś świadomy.
Że przegapiłeś to, co chcieli ci powiedzieć.
Piękno obrazu, głębia, szczegóły.
Nie możemy konsumować ludzi.
Nie możemy ignorować Twoich potrzeb.
Nie możemy instrumentalizować naszych uczuć.
Udawaj, że to nie ma znaczenia.
Jakby to nie miało znaczenia.
Musimy dbać o ludzi.
To jest minimum.
Spędźmy z nimi pięć minut w pociągu lub w łóżku.
Albo trzydzieści lat dzielenia domu.
Musimy uważać, ponieważ to potwierdza nasze człowieczeństwo.
Lekarstwo na nienawiść świata.
Potwierdzenie, że możemy być lepsi.
O tym, o czym kiedyś marzyliśmy.
