Zdejmij tarczę, którą nosisz i zacznij czuć
Samo istnienie jest otwartą raną. Zbudowaliśmy tarcze i fortece, aby nikt nie przychodził. Ale tak właśnie tracimy życie. Ponieważ chcielibyśmy powiedzieć, że cię kocham. Wybiega i skacze. Prosi o przytulenie.
Błędnie skojarzyliśmy, że kruchość czyni nas słabymi.
Że nie powinniśmy się pokazywać, gdyby mogli nas skrzywdzić.
Że siła tkwi w „patrzeniu”, że można ze wszystkim.
Ale nikt nie poradzi sobie ze wszystkim.
A jeśli sprawia, że wierzysz, że tak jest, to cię zwodzi.
Ponieważ jesteśmy istotami, które przechodzą przez wrażliwość.
Życie samo w sobie czyni nas wrażliwymi.
Jest w tym coś bardzo pięknego.
Prawdziwą siłą jest pokazanie tego, co zawsze czujesz.
Niezależnie od tego, co myślą inni.
Ważne jest, aby objąć nasze człowieczeństwo.
A ludzkość jest pełna sprzeczności i szczelin.
Ponieważ samo istnienie jest otwartą raną.
Zbudowaliśmy tarcze i fortece, aby nikt nie przychodził.
Tak naprawdę nikt nie może wejść.
Ale tak właśnie tracimy życie.
Wolelibyśmy być martwi w środku
Sprzedawanie idei o nas, w które nie wierzymy.
Ogromne kłamstwo.
Ponieważ chcielibyśmy powiedzieć, że cię kocham.
Wybiega i skacze.
To znaczy tak lub nie.
Prosi o przytulenie.
Krzyczy, że nie możesz już tego znieść.
Ale milczymy.
Uśmiechamy się.
A my mówimy, że wszystko jest w porządku.
A reszta myśli.
Jakie to mocne.
Co za zazdrość.
Chciałabym być taka.
Też.
