Jesteś moją latarnią morską i moim brzegiem: potrzebuję cię

Istoty ludzkie potrzebują pewników. Musimy wiedzieć, że możemy na kogoś liczyć. Nie możemy żyć w ciągłym opuszczeniu. Odmowa. Brak zabezpieczeń.

Głos Roya to podcast autorstwa pisarza Roya Galána dla magazynu Mentesana. Posłuchaj tego i udostępnij.

Istoty ludzkie muszą tworzyć prawdziwe więzi z innymi.
Nie możemy tego zrobić sami.
Potrzebujemy się nawzajem.

Istoty ludzkie muszą oczekiwać rzeczy od innych istot ludzkich.
I musimy to zrobić w imieniu ludzkości.
Wszystkich niewidzialnych, które nas jednoczą.

To przypomina nam, że pochodzimy z tego samego miejsca i jedziemy w to samo miejsce.
Że jesteśmy stworzeni z tego samego materiału.
Że jesteśmy tacy sami i że nasze obawy są podobne.

Istoty ludzkie nie mogą powiedzieć, że niczego od nikogo nie oczekujemy. Oczywiście, że czekamy.

Ponieważ kiedy jesteś obecny.
Kiedy się poddajesz.
Kiedy to ty i ty wkładasz w grę swoje emocje.
Nie sposób nie oczekiwać, że coś Ci oddadzą.

Bo jeśli jest pustka.
Albo nieskończona cisza.
Czujesz, że jesteś głupi.
Chodzi o to, że zostałeś oszukany lub oszukany.

Czujesz, że zmarnowałeś swój czas. Że wszystko było dobrze, gdzie ktoś głodny karmił się tobą.

Istoty ludzkie mają prawo prosić o minimum.
Żądać dobrego traktowania.
Pozwól nam się zająć.
Problem polega na tym, że przekonano nas, że nie zasługujemy na to.
Że musimy być niezależni.

Do tego stopnia, że ​​trzeba coś domagać.
Sprawiają, że myślisz, że to niezwykłe.
Że nic nie jest podpisane.
Czy nie wystarczy podpisać innym dziurę w sercu?

Istoty ludzkie potrzebują pewników.
Musimy wiedzieć, że możemy na kogoś liczyć.
Nie możemy żyć w ciągłym opuszczeniu.

Odmowa.
Brak zabezpieczeń.
Potrzebujemy latarni morskich i brzegów.
Naszym obowiązkiem jest słuchanie i podtrzymywanie.
Zapobieganie katastrofie statku.