„Mieszanie pokoleń daje niemal magiczny efekt”

Silvia Diez

Kto nigdy nie powiedział: „Jestem na to za stary”? Carl Honoré zrobił to i ośmiela się wywrócić do góry nogami frazesy i stereotypy starzenia się w swojej książce „Pochwała doświadczenia”.

Carl Honoré wyznaje , że jego książki są zawsze sposobem na zmierzenie się z osobistym, egzystencjalnym problemem, który próbuje rozwiązać.

Dziś ma 51 lat i napisał pochwałę o swoim doświadczeniu, aby przestać martwić się wiekiem i walczyć z „ ageizmem ”, formą dyskryminacji opartą na stereotypach związanych z wiekiem, która, podobnie jak w przypadku innych głęboko zakorzenionych przekonań w naszym społeczeństwie (seksizm , rasizm …), nieumyślnie działa i ogranicza radość z pełnego życia, niezależnie od wieku.

Po powolnej, starości

-Jak chwaląc powolność, wskaż palcem ból współczesnych sprzeczności…
-To akt odwagi, ale staram się też poczuć siebie lepiej i wiem, że jednym ze sposobów na osiągnięcie tego jest stawienie czoła pytaniom takim jak: kto Jestem? Jaki jest mój cel na tym świecie? Co to znaczy się starzeć? Co dziś oznacza bycie 51-letnim mężczyzną w tym starzejącym się świecie, przywiązanym do kultu młodości?

Piszę, aby zlokalizować kluczowe pytania i nie przedstawiając siebie jako wyroczni, która ma wszystkie odpowiedzi, mam nadzieję, że te, które daję, są przydatne.

Chcę też, żeby dwudziestolatki mogły żyć bardziej świadomie i postrzegały życie jako podróż, w której każdy etap ma negatywne i pozytywne strony, z okiem na horyzoncie, wiedząc, że jest koniec …

-Bo to jest ważne?
-Pewność, że to się kiedyś skończy, wpływa na to, jak sobie radzimy. Jeśli robimy to z pozytywizmem i otwartością, możemy intensywniej wykorzystywać i przeżywać każdą chwilę. W rzeczywistości pisali mnie czytelnicy w każdym wieku, co pokazuje, że nie jest to tylko książka dla osób starszych.

„Pewność, że to się kiedyś skończy, wpływa na to, jak sobie z tym radzimy”.

Postrzegamy starzenie się jako coś, co przydarza się innym , ale starzejemy się od momentu narodzin, nawet jeśli staramy się to pominąć.

-Czy myślisz, że wszyscy będziemy cieszyć się rewolucją długowieczności?
-Płyty tektoniczne poruszają się i zmiany są zauważalne w różnych obszarach. W Wielkiej Brytanii zakazano wykorzystywania stereotypów płci w kampaniach reklamowych : nie widać kobiet prasujących lub mężczyzn mających problemy ze zmianą pieluch… Dlaczego nie zrobić tego samego ze stereotypami dotyczącymi wieku ? Dla mnie to kolejny krok.

Wygłosiłem przemówienie do czołowej kadry kierowniczej BBC, sieci telewizyjnej o stale rosnącej liczbie pracowników, co oznacza doświadczenia i wiedzę , których nie chcą stracić. Próbują modyfikować wewnętrzną kulturę firmy. Byli producenci, którzy chcieli tworzyć programy walki ze starzeniem się i przełamywania związanych z wiekiem uprzedzeń.

Nie dla dyskryminacji ze względu na wiek

-Jednak firmy nadal preferują młodych ludzi… - W
przeciwieństwie do tego, w co nam wierzyliśmy, produktywność rośnie wraz z wiekiem, zwłaszcza w zawodach wymagających dobrych umiejętności społecznych, które poprawiają się z biegiem lat. Lepiej pracujemy jako zespół. Wraz z postępem sztucznej inteligencji przestrzenie otwierają się dla osób o większej inteligencji emocjonalnej , co jest zaletą dla osób starszych. W ramach obsługi klienta firmy coraz częściej rekrutują osoby starsze do odbierania telefonów.

Wiele pozostaje do zrobienia, ale zmiany już zachodzą, a zmiany demograficzne nieuchronnie do nich doprowadzą. Firmy będą musiały zaakceptować osoby starsze i zdać sobie sprawę z korzyści płynących z doświadczonego, wykwalifikowanego społecznie, bardziej produktywnego i kreatywnego personelu.

„Wraz z postępem sztucznej inteligencji przestrzenie są otwierane dla osób o większej inteligencji emocjonalnej, co jest zaletą dla starszych”.

-Musisz pokonać wiele stereotypów, żeby to się udało…
-Tak. Kiedy zacząłem pisać, miałem kilkanaście stereotypów związanych z wiekiem, które wyszedłem, aby sprawdzić, na ile są prawdziwe. Dzięki badaniom naukowym i spotkaniom z ekspertami, które odbyłem, zdałem sobie sprawę, że otaczają nas kłamstwa i negatywne mity. A najgorsze jest to, że wierząc im, jesteśmy zmuszeni je wypełnić.

Ageizm kończy się samospełniającą się przepowiednią : jeśli myślisz, że starzenie się jest złe, tak będzie . Im jesteśmy starsi, tym gorzej się starzejemy.

- Spośród wielu ludzi, którzy przedstawili Ci swój punkt widzenia na temat starzenia się, który wywarł na Tobie największe wrażenie?
-Jedną z najbardziej błyskotliwych dla mnie osób był Jaco, Libańczyk, którego poczucie humoru aż do śmierci było tak ostre, że zaraziła mnie jej otwarta i pozytywna wizja wieku. Udało mu się napełnić mnie nadzieją. Byłem pod wrażeniem jego sposobu radzenia sobie z życiem i śmiercią, ponieważ zmarł wkrótce po naszym spotkaniu.

Ale nawet w tym bardzo trudnym okresie na poziomie fizycznym, utrzymywał ducha chęci zrobienia kolejnego kroku i postrzegał życie jako proces, w którym trzeba otwierać drzwi zamiast je zamykać. Dla mnie jest wzorem do naśladowania.

- A który projekt dotyczący starości zrobił na Tobie największe wrażenie?
Chciałbym zwrócić uwagę na dom starców w Holandii, w którym mieszkają również młodzi ludzie. Mieszanie pokoleń ma niemal magiczny wpływ na obniżenie wieku: młodzi ludzie postrzegają swoje życie i przyszłość w inny sposób, osoby starsze także. I to jest coś, co możemy łatwo osiągnąć.

Wcześniej pokolenia mieszały się naturalnie, natomiast we współczesnym świecie powstawały zamknięte kręgi i utrzymywanych jest mniej kontaktów z ludźmi z innych pokoleń, choć korzyść z kontaktu międzypokoleniowego jest ogromna dla każdego.

- Z wiekiem zyskujemy zdrowie psychiczne i mniej zależy nam na opinii innych, jak mówią?
Tak, a zjawisko to występuje we wszystkich warstwach społecznych i społeczno-ekonomicznych: od 35 roku życia ludzie zaczynają mniej martwić się tym, co myślą o nich inni.

To wyjaśnia krzywą szczęścia w kształcie litery V: zaczynamy od wysokiego poziomu szczęścia w dzieciństwie, następnie spada, a następnie wspinamy się z powrotem do tego stopnia, że ​​grupa demograficzna, która doświadcza najwyższego poziomu szczęścia są to osoby powyżej 55 roku życia, co jest również sprzeczne z naszym wyobrażeniem o wiecznie smutnych , złych i przygnębionych starych ludziach .

„Najwięcej szczęścia doświadczają ludzie w wieku 55 lat i starsi”.

-Dlaczego myślisz, że to się dzieje?
-W wieku dwudziestu trzydziestu lat jesteśmy przywiązani do oczekiwań, jakie mają wobec nas inni. Pozbycie się tego ciężaru jest darem od bogów. Daje ci wolność i lekkość oraz pozwala objąć własną ścieżkę, jedną z najpiękniejszych rzeczy w starzeniu się. Dlatego w wieku 40 lat ludzie często zaczynają mówić: „Nie, wystarczy! Żyję życiem, które nie jest moje”.

Najpiękniejsze jest to, że zanim osiągnęliśmy ten punkt, mając przed sobą około dziesięciu lat oczekiwanej długości życia, a teraz może nam zostać nawet pięćdziesiąt lat.

-Wskazuje, że pomaganie innym pomaga nam osiągnąć szczęście.
- Miażdży nas ta indywidualistyczna kultura, która przede wszystkim zachęca nas do zrobienia kariery i wypełnienia naszego funduszu emerytalnego, ale przychodzi taki czas w życiu, kiedy ludzie zaczynają kwestionować to podejście i przemyśleć swoje priorytety. Wolą poświęcić się ulepszaniu świata pozostawionego przez ich dzieci i wnuki.

To bardzo ludzkie zjawisko koliduje z wizją indywidualistycznego społeczeństwa, ale dobrą wiadomością jest to, że zmiany demograficzne mogą również sprzyjać zmianie mentalności. Łatwiej będzie przejść od kultury indywidualistycznej do kultury bardziej wspierającej , mniej samolubnej i bardziej humanitarnej.

Kiedy obawiamy się, że społeczeństwo się starzeje, należy wziąć pod uwagę ten pozytywny czynnik: pomoże nam przejść od „ja” do „nas”.

„Przychodzi taki okres w życiu, kiedy ludzie zaczynają kwestionować indywidualizm i przemyśleć swoje priorytety”.

-Czy „Pochwała doświadczenia” doprowadzi do ruchu podobnego do tego, który powstał w Pochwała spowolnienia?
- Powolny ruch jest wynikiem podróży, odkąd moja książka ukazała się piętnaście lat temu. Ruch rośnie, ale przed światem jest jeszcze długa droga, w najlepszym tego słowa znaczeniu. Nadal jesteśmy bardzo przyspieszeni.

Widziałem podobne reakcje ludzi od czasu pojawienia się Pochwały za doświadczenie. Termin odważniejszy („Audaz”), który jest tytułem książki w języku angielskim, jest ukuty w niektórych regionach jako flaga w świecie anglosaskim.

- Czy nadal „przyspieszamy” nasze dzieci, jak wyjaśniono w Under Pressure (RBA, 2010)?
- Rzeczy się zmieniają, ale nadal tak jest. Współistnieją dwa strumienie: większość wypełnia programy chłopców i dziewcząt zajęciami i obowiązkami, ale jest też wiele szkół, które wymyślają się na nowo. Jednym z moich priorytetów jest opieka nad dziećmi.

Rozmawiam ze szkołami i między innymi współpracowałem ze szkołami w Dolinie Krzemowej oraz rozmawiałem z rodzicami, którzy pracują w firmach technologicznych. Nie dają swoim dzieciom dostępu do ekranów. Proszą ich, aby wyszli się pobawić. Chcą dla nich powolnego dzieciństwa , w którym można się nudzić i odkrywać świat we własnym tempie, bez dorosłych, którzy mówią im, jak to zrobić.

-To bardzo interesujące…
-Tak. Zrobiłem także program dla australijskiej telewizji, w którym powolna niania przyszła na ratunek rodzinom z hiperprzyspieszeniem . Miesiąc wystarczył, aby dokonać wielkich zmian, a niektóre sprawy wydawały się przegrane.

Były dzieci, które grały na konsoli Xbox sześć godzin dziennie. Przybyła opiekunka z pudełkiem, w którym musiała umieścić wszystkie ekrany, telefony i gry wideo w domu. Wpadli w panikę, ale kiedy po miesiącu odzyskali urządzenia, zrobili to w bardziej zrównoważonym duchu i według rozsądnego harmonogramu.

- Nasze podstawowe potrzeby zmalały: coraz gorzej śpimy, jemy mniej zbilansowane i mniej naturalnie…
- To paradoks nowoczesności: sprzedali nam fałszywy pogląd, że dzięki postępowi technologicznemu będziemy żyć lepiej, ale w końcu Tak się nie stało, a wręcz przeciwnie. Gorzej śpimy, jemy i towarzysko , a także gorzej pracujemy, ponieważ jesteśmy ciągle rozproszeni… Trudno nam się skoncentrować.

Nie chcę wracać do świata przedindustrialnego, ponieważ jest wiele nowoczesnych rzeczy, które lubię, ale musimy przyjąć to, co pozytywne, i porzucić to, co nie pomaga nam lepiej żyć. Niedawno w brytyjskiej prasie pojawił się raport, w którym napisano, że aplikacje stworzone w celu przezwyciężenia bezsenności, a które mają nam pomóc lepiej spać, mają odwrotny skutek, ponieważ zwiększają nasz niepokój, gdy nie doszliśmy do fazy REM . To ironiczny przykład paradoksu, że żyjemy w nowoczesności.

-Mniej znaczy więcej?
-Tak, w świecie, w którym króluje dostatek, a możliwości posiadania więcej są nieskończone, bunt mówi: „Dość! Mniej znaczy więcej”.

12 wskazówek, jak dobrze się starzeć

Carl Honoré nie ma ustalonych przepisów, ale te dwanaście wskazówek, które stworzył, może pomóc.

1. S igue uczenia się i eksperymentowania. Nowość dodaje ci energii i zaangażowania.
2. Pielęgnuj silne relacje podczas życia.
3. Poszukaj inspirujących modeli. Pomyśl o Michale Aniele, który w latach 80-tych przebudował Bazylikę św. Piotra.
4. Utrzymuj mózg i ciało w dobrej formie, ćwicząc i odpowiednio się odżywiając.
5. Marie Kondo Channel. Jeśli coś - praca, przyjaźń … - już nie budzi w tobie szczęścia, zostaw to. Liczy się każda chwila.
6. Znajdź cel, który nadaje sens Twojemu życiu i podtrzymuje pasję.
7. Mów szczerze o swoim wieku. Kłamstwo daje tej liczbie moc, na którą nie zasługuje. Posiadanie własnego wieku to pierwszy krok do maksymalnego wykorzystania go.
8. Pozostań elastyczny i otwarty na zmiany, wzrost i ewolucję. Jak powiedział chiński filozof Lao-Tzu: „Twarde i sztywne przerwy”.
9. I gnora aby powiedzieć , że seks, miłość i romans należą do młodzieży. Zostaw miejsce dla wszystkich trzech, nawet jeśli jesteś stary, jeśli tego chcesz.
10. Jeśli myślisz, że starzenie się jest złe, to będzie złe. Skoncentruj się na korzyściach wynikających ze starzenia się: lepszym sobie, głębszych relacjach, większym szczęściu, altruizmie, kreatywności, wiedzy i doświadczeniu.
11. Pielęgnuj poczucie humoru. Śmiech zwiększa zdrowie i długowieczność.
12. Pomyśl o śmierci. Nie w chorobliwy sposób, ale nie unikaj tego. Świadomość, że czas jest skończony, nadaje życiu kształt i sens oraz zachęca nas do jak najlepszego wykorzystania tu i teraz.