TO JEST KONIEC
Age of gupid to dokument wyreżyserowany przez Fanny Armstrong, brytyjską dokumentalistkę, aktywistkę przeciw zmianom klimatycznym. Film od początku ostrzega, że to, co pokaże w przyszłości, opiera się na przewidywaniach naukowych, a to, co zobaczymy w teraźniejszości, to prawdziwe, dokumentalne obrazy. Po tym ostrzeżeniu film szokuje planetę Ziemię zdewastowaną w roku 2055. Australia płonie. Las Vegas pokryte piaskiem. Arktyka to ocean wymykający się spod kontroli i bez lodu. Londyn jest pod wodą. Taj Mahal w Indiach zniszczony nie wiadomo jaką wojną.
W filmie brytyjski Pete Postlethwaite (według Stevena Spielberga „najlepszy aktor na świecie”) jest archiwistą, który odpowiadał za zachowanie wszystkiego, co już zniknęło z powierzchni Ziemi, na bazie wzniesionej setki metrów nad ziemią. Ocean Arktyczny. W tego rodzaju Arce Noego przyszłości zabalsamowane zwierzęta, które już nigdy nie wejdą na planetę, żyją z dokumentami i fragmentami, które rejestrują tysiące lat historii ludzkości. Tam archiwista zapisuje przesłanie dla potomności, przeglądając zdjęcia dokumentalne i dziennikarskie z 2007 roku, próbując zrozumieć, co robił człowiek niszcząc planetę i zmierzając do jej końca.
Nie byliśmy pierwszą żywą formą, która zniknęła. Ale unikalne jest to, że zrobiliśmy to, wiedząc o tym. Co to o nas mówi? Pytanie, które sobie zadaję, brzmi: dlaczego nie uratowaliśmy się, kiedy mogliśmy? ”
USŁYSZ KRZYK
Przekraczając gatunki dokumentalne, dramatyczne i animowane, The Age of Stupidity to kopniak w żołądek, który ma na celu wydobycie senności naszych światowych przywódców w obliczu szczytu w Kopenhadze, który zadecyduje o losach planety w grudniu przyszłego roku. Tam zostaną podpisane nowe umowy, które zastąpią zniszczony i tak złamany Protokół z Kioto.
Ale film ma również na celu uświadomienie powagi zmian klimatycznych wśród zwykłych ludzi, którzy swoim głosem i głosem mogą żądać, aby władcy świata podjęli teraz działania w tej sprawie.
„W jakim stanie umysłu mieliśmy siedzieć bezczynnie?” - pyta postać Pete'a Postlethwaite'a. Jego konkluzja jest chyba najbardziej błyskotliwa w filmie: „Podczas gdy kilku krzyczało„ Ogień! ”, Większość z nas zawarła pakt, jakby zmiany klimatyczne nie miały miejsca”.
Naukowcy twierdzą, że jeśli pewne ograniczenia zostaną przekroczone, zmiany klimatu będą nieodwracalne. Nadszedł więc czas na działanie. Jeśli temperatura planety wzrośnie o dwa stopnie, będzie już za późno, a według najgorszych prognoz naukowych ma to nastąpić w 2022-2023 roku. Mamy więc tylko sześć lat na działanie. A jest wiele do zrobienia …
WSZYSCY JESTEŚMY PROTAGONISTAMI
W epoce głupoty dramatyczny wpływ zmian klimatycznych jest opowiadany poprzez życie prawdziwych ludzi, którzy doskonale reprezentują straszne sprzeczności gatunku ludzkiego.
Amerykanin Alvin DuVernay jest pracownikiem Shell, który jest podekscytowany znalezieniem ropy („Pachnie pieniędzmi, jest taki piękny” - mówi) i wspomnieniem swojego domu zniszczonego po huraganie Katrina. Jeh Wadia jest synem marnotrawnym rodziny milionerów w Indiach, który źle traktuje pracowników swojej nowej linii lotniczej, twierdząc, że jego celem w życiu jest „pomaganie biednym” poprzez oferowanie najniższych na rynku biletów lotniczych, aby mogli zacząć. latać zamiast tłoczyć się w poobijane indyjskie pociągi. Layefa Malemi ma 23 lata i żyje w biedzie w Nigerii, tęskniąc pewnego dnia „za tym, by móc żyć jak Amerykanie, mając drogie samochody, wygodne domy, pijąc czystą wodę i jedząc dobre jedzenie”, podczas gdy jej miasto jest zanieczyszczone wydobyciem ropy naftowej od firm amerykańskich.
W obliczu ludzkich sprzeczności tych, którzy nie zauważają, że ich środowisko degraduje się lub akceptują je w sposób naturalny, przyczyniając się do zniszczenia planety, reżyser Wieku głupoty rzuca spojrzenie innym bohaterom, idealistom, tym, którzy wierzą, że nie wszystko On jest zgubiony. Podobnie jak Fernand Pareau, 82-letni francuski przewodnik górski, który widział już lodowce cofające się o ponad 150 metrów, czy Piers Guy, brytyjski pionier w dążeniu do energii wiatrowej, który zmaga się z ignorancją sąsiadów, którzy wolą nie instalować młynów, ponieważ „Rujnują krajobraz”.
Według The Age of Stupidity, ty i ja jesteśmy bohaterami tego filmu tak samo, jak „bohaterowie” opisani powyżej. Wszyscy jesteśmy, ponieważ należymy do gatunku, który podporządkował sobie innych, drastycznie zmodyfikował planetę, na której żyje, a teraz prowadzi ją ku zniszczeniu.
Decydenci w sprawie zmian klimatu raczej nie będą działać, oglądając ten film. Z pewnością zrobią to tylko wtedy, gdy roszczenia będą masowe na całym świecie. Być może to prawda, że marnujemy szarą materię, generując wspaniałe rzeczy, ale nie jesteśmy w stanie zachować naszego istnienia. Być może zawsze wiedzieliśmy, jak wykorzystać planetę, na której żyjemy, ale nigdy nie wiedzieliśmy ani nie chcieliśmy wiedzieć, jak ją chronić. Być może to prawda i zmiana musi zacząć się od drobnych, codziennych rzeczy. Być może to prawda i jak powiedział John Lennon, „sen się skończył”
